mgr Rafał Duda

Konsultacja fizjoterapeutyczna


Diagnostyka, której dokonuje fizjoterapeuta w celu dokładnego określenia stanu funkcjonalnego Pacjenta.
Obejmuje kompleksowe badanie, na podstawie którego fizjoterapeuta określa: rodzaj schorzenia, stadium zaawansowania choroby, możliwości rehabilitacji i oczekiwane efekty, indywidualny plan rehabilitacji, instruktaż ćwiczeń domowych oraz udziela odpowiedzi na nurtujące Pacjenta pytania.
Na konsultację fizjoterapeutyczną warto zabrać ze sobą posiadane wyniki badań związane z obecną dysfunkcją.



Konsultacja fizjoterapeutyczna składa się kolejno z:

Badanie podmiotowe (wywiad),

Badanie przedmiotowe (oglądanie, palpacja, testy diagnostyczne)

Ocena badań obrazowych (USG, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny)

Na podstawie tego ustalany jest indywidualny plan rehabilitacji.
Pierwsza wizyt u fizjoterapeuty
Pierwsza wizyta u fizjoterapeuty ma swoje zasady

Pierwsza część to wywiad Pacjenta i uzyskanie informacji o aktualnej dolegliwości oraz historii chorób poprzednich. Fizjoterapeuta wyciąga również wnioski na podstawie badań obrazowych Pacjenta - USG, RM, TK, RTG.

Kolejna część to badanie fizykalne Pacjenta. Fizjoterapeuta wykonuje razem z Pacjentem specyficzne testy i manewry aby wykryć lub zróżnicować jednostkę chorobową.

Ostatnia część to przekazanie Pacjentowi diagnozy, zaleceń oraz ułożenie planu rehabilitacji. Często fizjoterapeuta prezentuje Pacjentowi ćwiczenia lub pozycje przeciwbólowe





Mity przed pierwszą wizytą u fizjoterapeuty:
na wizytę u fizjoterapeuty trzeba mieć skierowanie- nie trzeba
przed wizytą i fizjoterapeuty trzeba mieć zrobione badania USG, RTG, RM - nie są wymagane badania
przed wizyta u fizjoterapeuty należy udać się do lekarza ortopedy lub rehabilitacji medycznej - nie potrzeba jest wizyta u lekarza, fizjoterapeuta potrafi sam zdiagnozować Pacjenta

Zapraszamy na pierwsze wizyty do Fizjo-Orth ul. Balzaka 2, Warszawa- Bielany

​

Rehabilitacja jest wskazana jezeli cierpisz na :
– ból w okolicy stawów żuchwy
– ból zębów,twarzy,głowy
– zgrzytanie zębami, zaciskanie zębów w dzień czy w nocy(bruksizm)
– masz problemy z otwieraniem lub zamykaniem ust
– niesymetrycznie otwierasz lub zamykasz usta
– cierpisz na wzmożone napięcie mięśni,bóle mięśni: żucia, głowy,karku, szczękościsk
– nieprawidłową postawe ciała- napięte uniesione i wysunięte do przodu barki,głowa wysunięta do przodu,bóle kręgosłupa lędzwiowego
– jestes w trakcie leczenia ortodontycznego
– ból podczas śpiewu i ziewania
– bóle promieniujace do ucha
– stres i jest to najczestsza przyczyna problemów z narządem ruchu twarzy.
Powoduje on między innymi: długotrwałe napięcie mięśnizaciskanie zębów oraz zgrzytanie zębami, a przez to prowadzi do zwyrodnień.

OBJAWY WYSTĘPUJĄCE PRZY DYSFUNKCJI STAWÓW S-Ż:

– nasilające bóle szczęki w okolicy uszu podczas jedzenia czy szerokiego otwierania ust
– ograniczenie ruchomości lub nadmierna ruchomość w stawie
– objaw przeskakiwania, trzeszczenia
– bóle głowy, szyi, karku i i twarzy
– zawroty głowy, mdłości
– przerost mięśni żwaczy
– łzawienie, dolegliwości bólowe w okolicy kącika wewnętrznego oka
– szczękościsk
– zbaczanie żuchwy podczas jej ruchu
– poranna sztywność żuchwy
– bóle zdrowych organicznie i strukturalnie zębów
– problemy z dziąsłami: mrowienia, krwawienia, nadwrażliwość.
Przebieg terapii stawów skroniowo-żuchwowych:

Narząd żucia nie może być leczony w sposób izolowany od reszty naszego organizmu dlatego terapia każdego pacjenta jest prowadzona kompleksowo. Po wywiadzie, ocenie klinicznej pacjenta i badaniu funkcjonalnym, terapeuta poprzez zabiegi terapii manualnej takie jak mobilizacje tkanek miękkich na zewnątrz i wewnątrz ust, mobilizacyjne techniki wykonywane na kręgosłupie, masaż tkanek głębokich rozluźni mięśnie układu stomatognatycznego. Zostają wprowadzone ćwiczenia wzmacniające mięśnie i poprawiające propriocepcję. Ważnym elementem fizjoterapii jest edukacja pacjenta oraz nauka ćwiczeń wykonywanych w domu.

WIZYTY U FIZJOTERAPEUTY POZWOLĄ PAŃSTWU NA:
– zmniejszenie dolegliwości bólowych w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych oraz zwiększenie ich zakresu ruchomości,
– poprawę elastyczności mięśni,
– relaksację czyli rozluźnienie mięśni,
– zaprzestanie zaciskania zębów czyli więcej spokojnych i przespanych nocy,
– redukcję stresu
– eliminację wad postawy
– naukę autoterapii
– poznanie ćwiczeń, które należy wykonywać w domu.

JAK SZYBKO MOGĄ SIĘ PAŃSTWO SPODZIEWAĆ EFEKTÓW TERAPII?

Każdy pacjent jest inny, ale już po pierwszej wizycie możemy spodziewać się zmniejszenia bólu szczęk w okolicach uszu oraz zwiększenia zakresu ruchomości stawów podczas jedzenia lub ziewania. Kolejne wizyty zaowocują rozluźnieniem mięśni szyi, głowy, karku i twarzy co zlikwiduje uporczywe bóle głowy mylone często z migreną. Ważne jest również wyeliminowanie złych nawyków ruchowych oraz poprawa postawy, która jest niezwykle istotna w dysfunkcjach stawów skroniowo-żuchwowych. Wszystkie techniki są wykonywane ostrożnie oraz dostosowane do odczuć pacjenta. Nie muszą Państwo żyć z bólem, najwyższy czas się go pozbyć.

Rehabilitacja jest wskazana jezeli cierpisz na :
– ból w okolicy stawów żuchwy
– ból zębów,twarzy,głowy
– zgrzytanie zębami, zaciskanie zębów w dzień czy w nocy(bruksizm)
– masz problemy z otwieraniem lub zamykaniem ust
– niesymetrycznie otwierasz lub zamykasz usta
– cierpisz na wzmożone napięcie mięśni,bóle mięśni: żucia, głowy,karku, szczękościsk
– nieprawidłową postawe ciała- napięte uniesione i wysunięte do przodu barki,głowa wysunięta do przodu,bóle kręgosłupa lędzwiowego
– jestes w trakcie leczenia ortodontycznego
– ból podczas śpiewu i ziewania
– bóle promieniujace do ucha
– stres i jest to najczestsza przyczyna problemów z narządem ruchu twarzy.
Powoduje on między innymi: długotrwałe napięcie mięśnizaciskanie zębów oraz zgrzytanie zębami, a przez to prowadzi do zwyrodnień.

OBJAWY WYSTĘPUJĄCE PRZY DYSFUNKCJI STAWÓW S-Ż:

– nasilające bóle szczęki w okolicy uszu podczas jedzenia czy szerokiego otwierania ust
– ograniczenie ruchomości lub nadmierna ruchomość w stawie
– objaw przeskakiwania, trzeszczenia
– bóle głowy, szyi, karku i i twarzy
– zawroty głowy, mdłości
– przerost mięśni żwaczy
– łzawienie, dolegliwości bólowe w okolicy kącika wewnętrznego oka
– szczękościsk
– zbaczanie żuchwy podczas jej ruchu
– poranna sztywność żuchwy
– bóle zdrowych organicznie i strukturalnie zębów
– problemy z dziąsłami: mrowienia, krwawienia, nadwrażliwość.
Przebieg terapii stawów skroniowo-żuchwowych:

Narząd żucia nie może być leczony w sposób izolowany od reszty naszego organizmu dlatego terapia każdego pacjenta jest prowadzona kompleksowo. Po wywiadzie, ocenie klinicznej pacjenta i badaniu funkcjonalnym, terapeuta poprzez zabiegi terapii manualnej takie jak mobilizacje tkanek miękkich na zewnątrz i wewnątrz ust, mobilizacyjne techniki wykonywane na kręgosłupie, masaż tkanek głębokich rozluźni mięśnie układu stomatognatycznego. Zostają wprowadzone ćwiczenia wzmacniające mięśnie i poprawiające propriocepcję. Ważnym elementem fizjoterapii jest edukacja pacjenta oraz nauka ćwiczeń wykonywanych w domu.

WIZYTY U FIZJOTERAPEUTY POZWOLĄ PAŃSTWU NA:
– zmniejszenie dolegliwości bólowych w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych oraz zwiększenie ich zakresu ruchomości,
– poprawę elastyczności mięśni,
– relaksację czyli rozluźnienie mięśni,
– zaprzestanie zaciskania zębów czyli więcej spokojnych i przespanych nocy,
– redukcję stresu
– eliminację wad postawy
– naukę autoterapii
– poznanie ćwiczeń, które należy wykonywać w domu.

JAK SZYBKO MOGĄ SIĘ PAŃSTWO SPODZIEWAĆ EFEKTÓW TERAPII?

Każdy pacjent jest inny, ale już po pierwszej wizycie możemy spodziewać się zmniejszenia bólu szczęk w okolicach uszu oraz zwiększenia zakresu ruchomości stawów podczas jedzenia lub ziewania. Kolejne wizyty zaowocują rozluźnieniem mięśni szyi, głowy, karku i twarzy co zlikwiduje uporczywe bóle głowy mylone często z migreną. Ważne jest również wyeliminowanie złych nawyków ruchowych oraz poprawa postawy, która jest niezwykle istotna w dysfunkcjach stawów skroniowo-żuchwowych. Wszystkie techniki są wykonywane ostrożnie oraz dostosowane do odczuć pacjenta. Nie muszą Państwo żyć z bólem, najwyższy czas się go pozbyć.

Osteopatia to metoda diagnozowania i leczenia manualnego szeroko znana i praktykowana w Stanach Zjednoczonych oraz Europie Zachodniej. Osteopata jest najczęściej wykwalifikowanym fizjoterapeutą z dodatkowym wykształceniem w terapii osteopatycznej.

Osteopatia jest dziedziną z ponad stuletnią tradycją, która zajmuje się diagnozowaniem oraz leczeniem pacjenta. Opiera się na twierdzeniu, że organizm ludzki stanowi całość zarówno w ujęciu strukturalnym jak i z uwagi na aspekt chorobowy. Wszelkie zachodzące procesy są ze sobą wzajemnie powiązane na dwóch płaszczyznach: fizycznej oraz duchowo-psychicznej. Głównym założeniem metody osteopatycznej jest to, że organizm człowieka traktowany jest jako integralna całość. Z tej przyczyny zachodzące w niej procesy są ze sobą powiązane, a organizm posiada zdolność do autoregulacji. Dlatego badanie osteopatyczne nie może ograniczać się do wybranego obszaru ciała pacjenta.
Zadaniem badania i terapii osteopatycznej jest znalezienie pierwotnych przyczyn dolegliwości nawet w odległych częściach ciała od miejsca aktualnej dolegliwości.

Podejście osteopaty-fizjoterapeuty do pacjenta zawiera zarówno proces diagnostyczny jak i terapeutyczny. Głównym narzędziem pracy osteopaty jest umysł, który kieruje pracą dłoni. Reasumując to wiedza i głębokie holistyczne rozumienie pacjenta w jego złożoności i wyjątkowości, pozwala na skuteczne użycie rąk w celu poznania problemu i wdrożenia leczenia.

Pacjentami w gabinecie osteopatycznym są dorośli i często nierzadko dzieci. W gabinetach w Niemczech spotka się np. mamy z niemowlętami urodzonymi przez cięcie cesarskie, gdzie osteopata bada dziecko z blokadami i napięciami, które niemowlę często ponosi podczas samego porodu, jak i w trakcie ciąży. W rezultacie zaburzenia te można usunąć stosunkowo szybko i całkowicie bezboleśnie za pomocą terapii doświadczonego osteopaty.

W osteopatii wykorzystywane są przede wszystkim następujące techniki:

manipulacje stawowe

mobilizacja stawów

techniki energii mięśniowej

techniki GOT (General Osteopathic Treatment)

narzędzia metod mięśniowo-powięziowych

osteopatia czaszkowo-krzyżowa (craniosacralna)

osteopatia trzewna (wisceralna)

​

Do najczęstszych dolegliwości leczonych przez osteopatów należą:

bóle kręgosłupa

dyskopatie

bóle stawów obwodowych

bóle oraz kontuzje mięśniowo-powięziowe

dolegliwości trzewne m.in.: zgagi, refluksy, bolesne miesiączki, zaparcia, wzdęcia

wady postawy: skoliozy, koślawe kolana

dolegliwości niemowlęce

dolegliwości ginekologiczne

niektóre zaburzenia hormonalne

dolegliwości psychosomatyczne

wspomaganie leczenia chorób reumatycznych, metabolicznych oraz zakaźnych

Osteopatia to metoda diagnozowania i leczenia manualnego szeroko znana i praktykowana w Stanach Zjednoczonych oraz Europie Zachodniej. Osteopata jest najczęściej wykwalifikowanym fizjoterapeutą z dodatkowym wykształceniem w terapii osteopatycznej.

Osteopatia jest dziedziną z ponad stuletnią tradycją, która zajmuje się diagnozowaniem oraz leczeniem pacjenta. Opiera się na twierdzeniu, że organizm ludzki stanowi całość zarówno w ujęciu strukturalnym jak i z uwagi na aspekt chorobowy. Wszelkie zachodzące procesy są ze sobą wzajemnie powiązane na dwóch płaszczyznach: fizycznej oraz duchowo-psychicznej. Głównym założeniem metody osteopatycznej jest to, że organizm człowieka traktowany jest jako integralna całość. Z tej przyczyny zachodzące w niej procesy są ze sobą powiązane, a organizm posiada zdolność do autoregulacji. Dlatego badanie osteopatyczne nie może ograniczać się do wybranego obszaru ciała pacjenta.
Zadaniem badania i terapii osteopatycznej jest znalezienie pierwotnych przyczyn dolegliwości nawet w odległych częściach ciała od miejsca aktualnej dolegliwości.

Podejście osteopaty-fizjoterapeuty do pacjenta zawiera zarówno proces diagnostyczny jak i terapeutyczny. Głównym narzędziem pracy osteopaty jest umysł, który kieruje pracą dłoni. Reasumując to wiedza i głębokie holistyczne rozumienie pacjenta w jego złożoności i wyjątkowości, pozwala na skuteczne użycie rąk w celu poznania problemu i wdrożenia leczenia.

Pacjentami w gabinecie osteopatycznym są dorośli i często nierzadko dzieci. W gabinetach w Niemczech spotka się np. mamy z niemowlętami urodzonymi przez cięcie cesarskie, gdzie osteopata bada dziecko z blokadami i napięciami, które niemowlę często ponosi podczas samego porodu, jak i w trakcie ciąży. W rezultacie zaburzenia te można usunąć stosunkowo szybko i całkowicie bezboleśnie za pomocą terapii doświadczonego osteopaty.

W osteopatii wykorzystywane są przede wszystkim następujące techniki:

manipulacje stawowe

mobilizacja stawów

techniki energii mięśniowej

techniki GOT (General Osteopathic Treatment)

narzędzia metod mięśniowo-powięziowych

osteopatia czaszkowo-krzyżowa (craniosacralna)

osteopatia trzewna (wisceralna)

​

Do najczęstszych dolegliwości leczonych przez osteopatów należą:

bóle kręgosłupa

dyskopatie

bóle stawów obwodowych

bóle oraz kontuzje mięśniowo-powięziowe

dolegliwości trzewne m.in.: zgagi, refluksy, bolesne miesiączki, zaparcia, wzdęcia

wady postawy: skoliozy, koślawe kolana

dolegliwości niemowlęce

dolegliwości ginekologiczne

niektóre zaburzenia hormonalne

dolegliwości psychosomatyczne

wspomaganie leczenia chorób reumatycznych, metabolicznych oraz zakaźnych

Terapia manualna często kojarzona z kręgarstwem, chiropraktyką, znachorstwem czy trzaskami w obrębie kręgosłupa ale wykonywana przez fizjoterapeutę przybiera całkiem inny, z pewnością bezpieczny charakter rehabilitacji.

​

W swojej pracy wykorzystujemy następujące jej elementy:

Trakcję (czyli oddalenie od siebie powierzchni stawowych)

Mobilizację (uruchamianie) bierne bez udziału pacjenta, wielokrotne powtarzanie określonego ruchu z niewielką prędkością mające na celu zwiększenie zakresu ruchu w stawie

Automobilizację( pacjent samodzielnie wykonuje mobilizację)

PIR poizometryczną relaksację mięśni (bardzo dobrze sprawdza się przy różnego rodzaju przykurczach mięśni)

Mobilizacja z ruchem (MWM) terapeuta wykonuje mobilizację w stawie natomiast pacjentowi poleca się wykonanie odpowiedniego ruchu



Terapia manualna doskonale sprawdza się w rehabilitacji po:

skręceniach

złamaniach

zespołach bólowych kręgosłupa

bólach barku, kolan, stawów biodrowych

Terapia manualna często kojarzona z kręgarstwem, chiropraktyką, znachorstwem czy trzaskami w obrębie kręgosłupa ale wykonywana przez fizjoterapeutę przybiera całkiem inny, z pewnością bezpieczny charakter rehabilitacji.

​

W swojej pracy wykorzystujemy następujące jej elementy:

Trakcję (czyli oddalenie od siebie powierzchni stawowych)

Mobilizację (uruchamianie) bierne bez udziału pacjenta, wielokrotne powtarzanie określonego ruchu z niewielką prędkością mające na celu zwiększenie zakresu ruchu w stawie

Automobilizację( pacjent samodzielnie wykonuje mobilizację)

PIR poizometryczną relaksację mięśni (bardzo dobrze sprawdza się przy różnego rodzaju przykurczach mięśni)

Mobilizacja z ruchem (MWM) terapeuta wykonuje mobilizację w stawie natomiast pacjentowi poleca się wykonanie odpowiedniego ruchu



Terapia manualna doskonale sprawdza się w rehabilitacji po:

skręceniach

złamaniach

zespołach bólowych kręgosłupa

bólach barku, kolan, stawów biodrowych

Badanie ultrasonograficzne narządu ruchu (ortopedyczne) jest specjalistycznym, bezpiecznym i bezinwazyjnym badaniem diagnostycznym chorób i nieprawidłowości w obrębie układu mięśniowo-szkieletowego. Metoda obrazuje tkanki miękkie, czyli stawowe, więzadłowe i mięśniowe struktury układu i pozwala fizjoterapeucie na określenie ewentualnych zmian patologicznych (guzków lub zbiorników płynu), obejrzenie powierzchni stawowych i wolnych ciał w jamach stawowych, a także ocenę stanu sąsiadujących węzłów chłonnych.
Badanie USG narządu ruchu obejmuje:

• USG stawu kolanowego
• USG stawu barkowego
• USG stawu łokciowego
• USG stawu biodrowego
• USG stawu skokowego
• USG ścięgna Achillesa
• USG dłoni (nadgarstka)
• USG mięśni
• USG nerwów obwodowych

Wskazania do badania:

– ocena efektów leczenia operacyjnego
– bóle i obrzęki stawów oraz mięśni
– stany zapalne, pourazowe
– zmiany patologiczne (guzy, zbiorniki płynu)