Terapia długoterminowa czy krótkoterminowa?

Witam serdecznie, Zastanówmy się czym jest psychoterapia? Psychoterapia jest leczeniem zaburzeń metodami psychologicznymi. Zgodnie z definicją Johna
Norcrossa jest to "świadome i zamierzone zastosowanie wywodzące się z uznanych zasad psychologii metod klinicznych i postaw interpersonalnych w celu pomagania ludziom w modyfikacji ich zachowań, procesów poznawczych, emocjonalnych i/lub innych cech osobowych w kierunku, który korzystający z terapii uważa za pożądany."- warto dodać, kierunek i cel ustalony przez pacjenta:)
Kolejnym terminem, który należy zdefiniować, jest terapia poznawcza.
Terapia (psychoterapia) poznawcza wywodzi się od poznawczego modelu powstawania zaburzeń psychicznych. Zakłada się w nim, że wspólną cechą wielu problemów emocjonalnych – a także zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, zaburzenia lękowe, zaburzenia odżywiania – jest występowanie charakterystycznych elementów: myśli automatycznych, schematów i zniekształceń poznawczych, które pośredniczą w utrwalaniu się specyficznych emocji i wpływają na zachowanie.
3 główne założenia terapii poznawczej:
• Aktywność poznawcza wpływa za zachowanie
• Treści i procesy poznawcze można monitorować i zmieniać.
• Zmianę behawioralną i emocjonalną można wywołać poprzez zmianę poznawczą
Zmiana poznawcza dotyczy tu ogółu treści (przekonań, sądów, opinii, oczekiwań) i procesów poznawczych (sposobów wnioskowania, zniekształceń poznawczych).
Poprawę dobrostanu, jakości życia, lepsze funkcjonowanie jednostki można osiągnąć poprzez wpływ na sferę poznawczą i modyfikację przekonań leżących u podłoża dysfunkcjonalnych reakcji emocjonalnych i zachowań. Skuteczną terapię poznawczą definiuje się jako proces złożony z kilku etapów. Po pierwsze, Pacjent musi uświadomić sobie swoje myśli. Po drugie, musi dostrzec, które myśli wiążą się z problematycznymi emocjami i zachowaniami. Następny etap to weryfikacja sądów i zastąpienie dysfunkcjonalnych sposobów myślenia Pacjenta bardziej adekwatnymi. Na
końcu niezbędna jest informacja zwrotna, które z dokonanych zmian prowadzą do poprawy jakości życia. Ową informację zwrotną Pacjent uzyskuje, między innymi, poprzez sprawdzenie swoich zachowań w działaniu.
Terapia (psychoterapia) behawioralna oparta jest na koncepcji i procesach uczenia się opisanych w behawiorystycznym modelu funkcjonowania psychicznego człowieka. Zgodnie z tym modelem jednostka uczy się zachowań nieprzystosowawczych na podstawie własnych doświadczeń i obserwacji. Zachowania, w tym nieprzystosowawcze, są pochodną wzajemnych oddziaływań między wzmocnieniami i specyficznymi reakcjami na określone sytuacje bodźcowe. Do modyfikacji lub eliminacji niepożądanego zachowania można więc również wykorzystać procesy uczenia się i ich reguły.
W psychoterapii poznawczo – behawioralnej wykorzystuje się założeniu koncepcji. Oznacza to założenie, że procesy uczenia się determinują zachowania (terapia
behawioralna), nabywanie oraz utrwalanie przekonań i sposobu widzenia świata (terapia
poznawcza) Za: Popiel, E. Pragłowska 2008.
A więc Praca w tym nurcie polega na nauce radzenia sobie z nerwicą, z jej objawami, z efektywnym radzeniem i regulowaniem emocji, których nie da się pozbyć z życia. Więc trzeba sobie zadać pytanie, czy realnym jest oczekiwać czegoś na 100%? czy da się wyeliminować emocje negatywne z naszej przestrzeni życia na 100%? Praca w tym nurcie przyczyni się na zmianę postrzegania różnych sytuacji - nastąpi zmiana myślenia oraz wyposaży w techniki służące zmianie naszego zachowania, tak by było ono skuteczne i dla pacjenta efektywne, podnoszące jakość jego życia. Zakończenie terapii określa pacjent, po osiągnięciu celów, które są stawiane na początku tej "terapeutycznej podróży" do której serdecznie zapraszam :)