Terapia DDD? Grupa interpersonalna? Coś innego?

Witam
Terapia indywidualna raczej nie powinna przeszkadzać w jednoczesnym uczestniczeniu w terapii grupowej czy warsztatach o których pan wspomniał – choć należy poddać to pod dyskusję z terapeutą prowadzącym. Jeśli pana tematem pracy są np. trudności w relacjach, agresja to z zarówno terapia poznawczo – behawioralna, jak i terapie z kręgu humanistycznych, czy analityczno – psychodynamicznych powinny ostatecznie przynieść oczekiwaną ulgę i wzmocnienie we wprowadzaniu zmian w przeżywaniu i zachowaniu.
Odpowiadając na pytanie o rodzaj terapii. Na podstawie pana listu, skłaniam się raczej ku terapiom opartym na relacji. Gdy podejmie pan decyzję odnośnie terapeuty, pierwsze spotkania – konsultacje, mogą posłużyć pogłębionej diagnozie, terapeuta będzie w stanie bardziej precyzyjnie określić czego może pan potrzebować i kto może odpowiedzieć na pana potrzeby.
Pozdrawiam

Jeśli nie znalazł Pan jeszcze dla siebie odpowiedniej terapii, to zapraszam na konsultację do mojego gabinetu. Chciałabym więcej dowiedzieć się o Panu, żeby móc stwierdzić, w jaki sposób można Panu pomóc. Najważniejsze jest to, że jest Pan gotów pracować nad sobą, by rozwiązać swoje problemy.

Zalecam długoterminową terapię indywidualną w wybranym nurcie.

Witam. Żeby pomóc, zdiagnozować, zaproponować jakiś kierunek dalszych działań, muszę odbyć z Panem konsultację bezpośrednią. Zapraszam

Rozumiem, że jest Pan nieco zagubiony w ofertach rozwoju osobistego różnego rodzaju. Wyobrażam sobie, że chciałby Pan jak najlepiej dobrać do siebie rodzaj pomocy, żeby był najbardziej adekwatny i skuteczny.
Przede wszystkim chcę rozróżnić działania i ofertę terapeutyczną od samorozwojowej. I tak: wszelkiego rodzaju warsztaty psychoedukacyjne (jak np ten o którym Pan wspomina - warsztaty radzenia sobie z gniewem), treningi psychologiczne (np asertywności) czy grupy rozwojowe (np grupa interpersonalna) to działania o charakterze psychoedukacyjnym. Ich zasadnicze działanie polega na tym, że biorąca w takim przedsięwzięciu osoba POZNAJE WIADOMOŚCI Z DZIEDZINY PSYCHOLOGII / TRENUJE NOWE UMIEJĘTNOŚCI. Tego typu oferta ma o tyle pomagać, że kształtując naszą świadomość (wiedzę, umiejętności) może pomóc nam posługiwać się nowymi (lepszymi) metodami komunikacji/zachowań itp. i przez to może mieć znaczący wpływ na podniesienie komfortu naszego życia - np poprzez polepszenie relacji z innymi ludźmi, zbudowanie pewności siebie w sytuacjach interpersonalnych. To co ważne odnośnie tego typu oferty to fakt, że one NIE MAJĄ STRICTE CHARAKTERU PSYCHOTERAPEUTYCZNEGO a no właśnie rozwojowy (bardzo ważny! ale nadal - nie jest to psychoterapia). Oferta psychoedukacyjna, o której piszę, skierowana jest do osób, które nie widzą potrzeby rozpoczęcia psychoterapii a jedynie szukają samorozwoju. Dla osób, które nie przeżywają cierpienia i bólu (lub nie przeżywają go bardzo głęboko) lub przeżywają ból, ale z sobie znanych powodów nie decydują się na psychoterapię.

Drugim rodzajem oferty w obszarze psychologicznym jest oferta terapeutyczna (psychoterapeutyczna). Należą do niej: terapie grupowe (grupy DDA, DDD to na ogół grupy psychoterapeutyczne), terapia indywidualna, terapia partnerska. Oferta psychoterapeutyczna skierowana jest do osób, które chcą pracować nad swoimi problemami głębiej - nie tylko w warstwie poznawczej (zdobywanie wiedzy) ale również w warstwie emocjonalnej. Tego typu oferta (psychoterapia) ze względu właśnie, że "odbywa się" w takich właśnie głębszych warstwach pozwala na lepsze rozumienie siebie, swoich schematów (np pomaga w zrozumieniu tego dlaczego boję się kobiet), zaopiekowanie się wewnętrznym bólem, wypracowanie nowych alternatywnych sposobów działania. Psychoterapia pozwala lepiej poznać siebie. Za tym poznaniem idzie zawsze dobra zmiana swojego działania. Psychoterapia pozwala doświadczyć ulgi w warstwie emocjonalnej co raczej nie dzieje się w wyniku wzięcia udziału w warsztatach psychoedukacyjnych.

Jeśli ma Pan w swoim życiu takie obszary, w których doświadcza Pan niespełnienia i bólu, jeśli nie jest Pan w stanie zrozumieć swojego działania/ponazywać emocji/zrozumieć wewnętrzną zawieruchę to w moim poczuciu ulgę mogłaby przynieść Panu terapia indywidualna.
Z takich form pomocy jak grupy psychoedukacyjne (zastępowanie agresji, trening asertywności) może Pan korzystać równolegle z terapią indywidualną. One nie mają waloru terapeutycznego, ale są często ważnym wsparciem terapii i niezwykle pomocnym elementem własnego rozwoju.
Na ogół jednak w czasie psychoterapii indywidualnej czas na tego typu działania rozwojowe (udział w grupach psychoedukacyjnych) przychodzi dopiero w drugim roku psychoterapii - rzadko na jej początku.

Serdecznie pozdrawiam :)

Dobry wieczór. W takiej sytuacji warto podjąć pogłębioną psychoterapię, najlepiej w nurcie psychodynamicznym. Pozdrawiam.

Dzień dobry,
sugerowałbym terapię indywidualną. Może Pan wybrać terapeutę pracującego w odpowiednim dla Pana nurcie. Z podanego przez Pana opisu, można zauważyć że problemów jest kilka. Widać u Pana dużą determinację i wgląd we własne trudności, a to już sukces. Moim zdaniem, jak już pisałem, najlepsza będzie terapia indywidualna i zapewne długoterminowa.
Pozdrawiam
Maciej Misztal

Dzień dobry,
Wszystkie formy terapii, o których Pan pisze, mają sens. Jednak pisze Pan o dosyć szerokim spektrum problemów, więc sugerowałbym jako podstawę potraktować konsultacje indywidualne, w wyniku których terapeuta mógłby po poszerzonym wywiadzie zaproponować ewentualne rozwinięcie lub kontynuację terapii w oparciu o inne formy terapii (bądź pozostanie tylko w psychoterapii indywidualnej).
Pozdrawiam,
Paweł Samselski

Witam , proponuję udział w prowadzonym przeze mnie Treningu Zastępowania Agresji. Jest to szansa na realną i konstruktywną zmianę w obszarze radzenia sobie z trudnymi emocjami, może być początkiem konstruktywnej zmiany w relacjach z ludźmi. Pozdrawiam M. Król

Dzień dobry,
jak sam Pan zauważa, Pana trudności mają zapewne swoje źródło w dzieciństwie, a przekazywane Panu wzorce zachowania i radzenia sobie z emocjami utrudniają Panu tworzenie satysfakcjonujących relacji i radzenie sobie ze złością w bezpieczny dla Pana i innych sposób. Z tego względu uważam, że najwięcej mógłby Pan zyskać podejmując próbę zrozumienia na długoterminowej terapii indywidualnej, z jakimi doświadczeniami i wczesnymi zranieniami w Pana życiu łączą się Pana obecne trudności. Taką możliwość może Pan znaleźć np. na terapii psychoanalitycznej lub psychodynamicznej, podczas której jest miejsce nie tylko na poradzenie sobie z bieżącymi objawami, takimi jak wybuchy złości, ale też na sięgnięcie do ich źródeł.

Witam Pana,
Na początku, przepraszam, że tak długo kazałam czekać na odpowiedź. Powód jest prozaiczny, nie zauważyłam, że na koncie, które założyłam niedawno, można spodziewać się pytań, także, bardzo Pana przepraszam mając nadzieję, że może ktoś szybciej Panu odpisał.

Przechodząc dalej, do Pana pytań. Z tego co przeczytałam i w próbie zrozumienia opisywanych Pana odczuć oraz udzielanych przez Pana informacji, pierwsze co przyszło mi do głowy, to to, że jest Pan na dobrej drodze, ponieważ zadaje Pan pytanie "jak" i myśli w kategoriach "co ja mogę w sobie zmienić" aby żyło się tak, jak Pan czuje i opisuje, że chce (ośmielę się postawić hipotezę, że ma Pan już obraz tego, jakby Pan chciał funkcjonować w związkach).
Nie chciałabym Panu na podstawie opisu "radzić" co Pan "powinien" i może być najlepsze, ponieważ zawsze to będzie zależało oprócz rodzaju pracy, przede wszystkim, od ludzi. W pracy z terapeutą ważna jest już sama relacja z nim, czyli to, jak Pan czułby się w kontakcie z osobą, do której Pan się uda. Mam na myśli pierwsze spotkania, ponieważ później mogą pojawiać się skrajne emocje wynikające z przeniesienia.
Wspomniał Pan, że np. uczestniczył Pan w terapii dla osób uzależnionych od alkoholu, ale nic nie wykazało. Tu się na chwilę zatrzymam, ponieważ nie wiem z jakiej dokładnie przyczyny Pan się tam zgłosił oraz jaka była grupa itp. Zbyt wiele niewiadomych abym Panu udzieliła wyraźniejszej informacji zwrotnej.
Natomiast, odwołując się do Pana opisu i respektując to, że zwierzył się Pan już z pewnych Pana doświadczeń, a mając na uwadze głównie postawione przez Pana pytanie czyli: Jaka terapia; oraz na tym, na czym Panu najbardziej zależy (poczucie bezpieczeństwa, zakładam, że z samym lub w samym sobie i na tworzeniu bardzo dobrych relacji z innymi), odnoszę wrażenie, że można by zwrócić się w stronę dwóch nurtów:
- psychodynamicznego
- humanistycznego.
Psychodynamicznego, ponieważ uwzględnia działanie struktur nieświadomości w zachowaniu (często niezrozumianym, niekontrolowanym przez nas w teraźniejszości) oraz pracuje się w odniesieniu do relacji, natomiast humanistyczna, ponieważ źródłem zrozumienia jest tu również empatyczna postawa psychoterapeuty, którego zadaniem jest w całości zaakceptować osobę pacjenta, ale pracuje się na świadomości, stąd oprócz tego, że każdy psychoterapeuta pracuje nad zrozumieniem poprzez słuchanie empatyczne, to humanistyczne podejście nie pracuje tylko i wyłącznie na zachowaniu lub myśleniu jak kolejno behawioralna i poznawcza, tylko bardziej holistycznie.

Nie wiem czy Panu pomogło to co napisałam. Z poziomem samoświadomości, który Pan zaprezentował, myślę, że albo już Pan znalazł odpowiednią ścieżkę dla Pana, albo wkrótce znajdzie, w każdym razie ostatnia informacja jeszcze to taka, że dla budowania siebie w relacji do innych, za skuteczną formę jest uznawana forma terapii grupowej. Z przesłanek, które mi Pan opisał, śmiem założyć, że treningi, warsztaty, grupy interpersonalne itp, mogą być dla Pana stratą pieniędzy na ten czas, ponieważ Pan wspomniał o tym, że Pan chce pomóc sobie zrozumieć co się z Panem dzieje, a to jest rzecz na pracę terapeutyczną.

Dobrze, teraz mam poczucie, że udzieliłam Panu już pewnej informacji zwrotnej, z którą można już coś zdziałać. Jeszcze raz przepraszam za opóźnioną odpowiedź. Będę ciekawa Pana wyborów:)

Z poważaniem,
Monika Adamska

Witam serdecznie. Zgodnie z założeniami terapii skoncentrowanej na rozwiązaniach, to pan jest ekspertem od swojego życia. Oznacza to, że jeżeli nawet pacjent sobie tego nie uświadamia w chwili rozpoczęcia terapii, to wie co jest dla niego najlepsze. Terapeuta na bazie potencjału, mocnych stron, pozytywnych cech i możliwości klienta, wspólnie z nim poszukuje najbardziej optymalnego i zarazem trwałego rozwiązania zgłaszanych problemów. Jeżeli pragnie pan wkroczyć na ścieżkę zwiększenia świadomości własnych myśli, emocji i zachowania oraz poprawy relacji z najbliższymi, proponuję terapię skoncentrowaną na rozwiązaniach. Pozdrawiam.

Witam
nie mam przeciwskazań żeby uczestnicy terapii grupowej byli jednoczęśnie w terapii indywidualnej. Ze wstępnej próby odpowiedzi na Pana pytanie terapia poznawczo – behawioralna mogłaby wiele wnieść dla Pana i Pana sytuacji. Mimo, wszystko zanim podejmie Pan taką decyzję polecam spotkanie z kilkoma terapeutami w ramach konsultacji i wybór osoby, z którą kontakt będzie dla Pana dawał poczucie bezpieczeństwa i wniesie możliwość pracy w zaufaniu do wzajemnej relacji.

Zanim zdecyduje się Pan na terapię grupową dobrze byłoby, aby dał Pan sobie szansę na poznanie siebie, swoich trudności, ograniczeń i poszukania przyczyn takiego stanu. Budowanie relacji z wiekszą liczbą osób to trudna kwestia i przypomina rzucanie się od razu na głęboką wodę. Sugeruję najpierw psychoterapię induwidualną, a potem, jak zbuduje Pan relację z jedną, życzliwą osobą, podjęcie decyzji o poszukaniu grupy terapeutycznej lub warsztatów. Zapraszam na konsultację. Pozdrawiam