Pracuję od 14 lat w tej samej firmie, zarabiam na utrzymanie rodziny. Każdy dzień to okropny wysiłek

Odnoszę wrażenie, ze brzmi to dość depresyjnie, jednak żeby mieć większe spekulacje potrzebowałabym co najmniej kilku konsultacji. Może warto pomyśleć o wizycie u psychoterapeuty. Angelika Urban, pozdrawiam

Dzień dobry. Zachęcam Panią do skonsultowania się z psychoterapeutą w dogodnej dla Pani lokalizacji. Warto przyjrzeć się swojej motywacji, potrzebom, powodom dla których dokonała Pani kiedyś takiej decyzji i konsekwencjom jakie Pani ponosi. To może być wypalenie zawodowe, ale też wiele innych przyczyn objawia się w ten sposób. Pozdrawiam serdecznie, Krzysztof Robacki

To, co Pani opisuje, bardzo wyraźnie przypomina objawy wypalenia zawodowego, które często rozwija się u osób nadodpowiedzialnych, zaangażowanych i z strategią samopoświęcenia. Uczucie skrajnego zmęczenia, obojętności, utraty sensu i motywacji, a nawet lęk przed kolejnym dniem pracy – to sygnały, że organizm i psychika są przeciążone i potrzebują pomocy.

Wypalenie zawodowe nie jest oznaką słabości, tylko naturalną reakcją na długotrwały stres, brak satysfakcji i zbyt dużą odpowiedzialność. Często towarzyszy mu obniżony nastrój, spadek energii, problemy ze snem, a z czasem nawet objawy depresyjne.

Warto jak najszybciej poszukać wsparcia psychoterapeuty, najlepiej pracującego w nurcie poznawczo-behawioralnym (CBT) lub terapii schematów – pomoże on zrozumieć źródła Pani przeciążenia, nauczyć się stawiać granice i stopniowo odzyskiwać poczucie sensu i wpływu. Czasem pomocna bywa też krótka konsultacja psychiatryczna, szczególnie jeśli pojawia się uczucie beznadziei lub myśli o rezygnacji z życia.
W CBT/ terapii schematów pracuje się nad zmianą utrwalonych wzorców myślenia („muszę być zawsze silny”, „nie mogę zawieść”) i sposobów reagowania na stres. Uczy się też strategii odpoczynku, asertywności i odzyskiwania równowagi.

Wypalenie można skutecznie leczyć. Po odpowiednim wsparciu wielu pacjentów odzyskuje energię, chęć do działania i równowagę między życiem zawodowym a osobistym.

Naprawdę można poczuć się lepiej – warto dać sobie na to szansę.

Pozdrawiam ciepło
Anna Kupryjaniuk