Mam problem, gdy rozmawiam z ludźmi i patrzę na nich muruje mnie nie wiem co powiedzieć i zaczynam s
3
odpowiedzi
Mam problem, gdy rozmawiam z ludźmi i patrzę na nich muruje mnie nie wiem co powiedzieć i zaczynam się jąkać z tego stresu zaczynam czegoś szukać co mam pod ręką lub się rozglądać do tego zalewają mnie gorące poty. Lecz gdy nie patrzę na tą osobę coś robię w telefonie lub po prostu jestem czymś zajęta i w trakcie tej czynności rozmawiam to wszystko jest w jak najlepszym porządku. Nie jąkam się mówi płynnie. I czasami jak z kims rozmawiam patrze na niego to napinaja mi sie miesnie twarzy.Co to może być? Jak sobie z tym poradzić? Proszę o konkretne stwierdzenie . Czy to może być fobia lub nerwica lękowa? I czy da się z tego wyjść. Do jakiego lekarza się udać?
Dzień dobry,
opisane przez Pana zachowania wskazują , na problemy bycia w kontakcie. Proponuję psychoterapie u wybranego Psychologa, psychoterapety. W toku sesji z pewnościa uda się dojśc do sedna problemu i rozwiązac je w gabinecie.
opisane przez Pana zachowania wskazują , na problemy bycia w kontakcie. Proponuję psychoterapie u wybranego Psychologa, psychoterapety. W toku sesji z pewnościa uda się dojśc do sedna problemu i rozwiązac je w gabinecie.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
To, co Pani opisała, jest właściwe dla fobii społecznej (lęku społecznego) lub zaburzenia lękowego. W takich przypadkach kontakt z inną osobą może wywołać silny stres, co prowadzi do takich objawów, jak m.in. poczucie zagrożenia, problemy z wysławianiem się, jąkanie się, odczucie nadmiarowego pocenia się, napinanie twarzy. Te objawy występują gdy uwaga jest skierowana na sytuację oraz na nas samych – na „jakość” naszego zachowania w danej sytuacji. Lęk może nie występować, gdy nasza uwaga zajęta jest inną aktywnością np. patrzeniem w telefon.
Lęk społeczny polega na poczuciu zagrożenia przed oceną lub negatywną reakcją innych, co powoduje unikanie kontaktu z ludźmi lub paraliżujący stres w sytuacjach społecznych.
Dobra wiadomość jest taka, że da się nad tym pracować i to zmienić. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest jedną z głównych metod w leczeniu fobii społecznych i zaburzeń lękowych. Pomaga ona znaleźć źródło lęku oraz pracować nad nim w taki sposób aby nie wpływał on w negatywny sposób na codzienne funkcjonowanie. Techniki relaksacyjne oraz ćwiczenia uważności mogą być również dodatkowo pomocne w kontrolowaniu zaburzeń lękowych.
Wszystkiego dobrego.
Lęk społeczny polega na poczuciu zagrożenia przed oceną lub negatywną reakcją innych, co powoduje unikanie kontaktu z ludźmi lub paraliżujący stres w sytuacjach społecznych.
Dobra wiadomość jest taka, że da się nad tym pracować i to zmienić. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest jedną z głównych metod w leczeniu fobii społecznych i zaburzeń lękowych. Pomaga ona znaleźć źródło lęku oraz pracować nad nim w taki sposób aby nie wpływał on w negatywny sposób na codzienne funkcjonowanie. Techniki relaksacyjne oraz ćwiczenia uważności mogą być również dodatkowo pomocne w kontrolowaniu zaburzeń lękowych.
Wszystkiego dobrego.
To, co Pani opisuje, bardzo przypomina lęk społeczny – czyli silne napięcie, które pojawia się w sytuacjach kontaktu z innymi ludźmi, szczególnie gdy czuje się Pani „na widoku”.
Objawy, o których Pani pisze – trudność z mówieniem, jąkanie, poty, napięcie mięśni twarzy – to typowe reakcje ciała na stres i lęk.
Nie świadczą o tym, że dzieje się coś „złego” z Pani psychiką, raczej że ciało reaguje zbyt silnie, gdy czuje presję.
Dobra wiadomość jest taka, że da się z tego wyjść.
Pomaga psychoterapia – najlepiej psychoterapeuta, który pracuje z lękiem i napięciem (może to być nurt Gestalt, poznawczo-behawioralny lub inny).
Warto też skonsultować się z psychiatrą, żeby wykluczyć inne przyczyny i – jeśli lęk jest bardzo silny – omówić ewentualne wsparcie farmakologiczne na początek.
Nie jest Pani sama z tym problemem, i nie jest to coś, z czym trzeba się pogodzić.
To, że potrafi Pani mówić płynnie, gdy czuje się spokojniej, pokazuje, że źródłem trudności nie jest mowa, tylko napięcie i lęk, a z tym można pracować terapeutycznie. Pozdrawiam serdecznie
Objawy, o których Pani pisze – trudność z mówieniem, jąkanie, poty, napięcie mięśni twarzy – to typowe reakcje ciała na stres i lęk.
Nie świadczą o tym, że dzieje się coś „złego” z Pani psychiką, raczej że ciało reaguje zbyt silnie, gdy czuje presję.
Dobra wiadomość jest taka, że da się z tego wyjść.
Pomaga psychoterapia – najlepiej psychoterapeuta, który pracuje z lękiem i napięciem (może to być nurt Gestalt, poznawczo-behawioralny lub inny).
Warto też skonsultować się z psychiatrą, żeby wykluczyć inne przyczyny i – jeśli lęk jest bardzo silny – omówić ewentualne wsparcie farmakologiczne na początek.
Nie jest Pani sama z tym problemem, i nie jest to coś, z czym trzeba się pogodzić.
To, że potrafi Pani mówić płynnie, gdy czuje się spokojniej, pokazuje, że źródłem trudności nie jest mowa, tylko napięcie i lęk, a z tym można pracować terapeutycznie. Pozdrawiam serdecznie
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.