Każdy człowiek ma ponoć swój CIEŃ, złą potencjalną część, która w jakiś warunkach może ujawnić się.
3
odpowiedzi
Każdy człowiek ma ponoć swój CIEŃ, złą potencjalną część, która w jakiś warunkach może ujawnić się. Pytanie czy Psychoterapeuta/Psycholog ma ten swój cień. Tą nieświadomą naturę do niszczenia komuś życia będąc z nim w relacji terapeutycznej. Osiąga bliskość z klientem ale czuje się niepewny jako mężczyzna i używa agresywnych metod, aby udowodnić swój światopogląd i zdeprecjonować wartości klienta. Nie ma słowa przepraszam, nie ma winy, żalu po agresji. Jest tylko rozejście się i klimat zlekceważenia. Być może chciał dobrze, ale wyszło źle. Czy ktoś liczy koszty emocjonalno-ludzkie nieudanych terapii? Czy wszystko się idealizuje nazywając problem potrzebą terapii części psychiki. Jak ma problem z psychiką to można ją zdeprecjonować bo w domyśle nie jest tak wartościowa jak psychika terapeuty. Czy ktoś szacuje ryzyko nieudanych terapii ? I czy można ubezpieczyć się od nieudanej psychoterapii ? Jak naprawić to co zniszczył terapeuta, gdy zmiany są na honorze klienta? Proszę delikatnie podsunąć jakiś pomysł. Klient się nie chce skarżyć gdzieś po jakiś organizacjach, klient chce satysfakcji tu i teraz.
Psycholog przed rozpoczęciem swojej praktyki zawodowej powinien przejść własny proces terapeutyczny, terapie które prowadzi powinny być superwizowane (konsultowane bez podawania danych osobowych z innymi psychologami). Te działania są nie tylko dobrą praktyką, ale i zabezpieczeniem dla klientów przed błędami psychologa.
Jeśli relacja terapeutyczna jest nieudana, należy ją niezwłocznie zmienić, by uniknąć sytuacji w której terapia zamiast pomagać, zaczyna szkodzić.
Niedociągnięcia w terapii najlepiej omówić na spotkaniu z terapeutą, dzięki czemu będzie można dokładnie wytłumaczyć co i dlaczego mogło w relacji zaszkodzić.
Jeśli relacja terapeutyczna jest nieudana, należy ją niezwłocznie zmienić, by uniknąć sytuacji w której terapia zamiast pomagać, zaczyna szkodzić.
Niedociągnięcia w terapii najlepiej omówić na spotkaniu z terapeutą, dzięki czemu będzie można dokładnie wytłumaczyć co i dlaczego mogło w relacji zaszkodzić.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Tylko wspolnie z terapeuta mozna badac i eksplorowac, co sie miedzy panstwem dzieje (czasami rozgrywa). Terapeuta to tylko czlowiek, ktory musi skontenerowac ("zniesc", "przetrzymac", poradzic sobie) przeniesienie ze strony Klienta i, jednoczesnie, skontenerowac swoje reakcje (by zachowac neutralna postawe). To co sie miedzy panstwem zadzialo to dobry znak powstania relacji terapeutycznej, ktora jest podstawowym czynnikiem leczacym w psychoterapii (wg prof. Czabaly). Ale, niestety, sama sytuacja przeniesieniowa wywoluje dokladnie takie odczucia (Z OBU STRON) jak zostalo wspomniane. Zycze powodzenia w omawianiu tego co sie dzieje w panstwa relacji. Jak wczesniej napisano, jesli to nie jest osoba, ktora, wg Pani/Panu pomoze w rozwiazaniu wlasnych intrapsychicznych konfliktow/deficytow, to prosze to rowniez wniesc i zakonczyc proces.
Dziękuję za to głębokie i ważne pytanie, które dotyka istotnych aspektów relacji terapeutycznej i etyki zawodowej.
Tak, zdecydowanie psychoterapeuci i psychologowie również mają swój "cień" w rozumieniu jungowskim. Żaden profesjonalista, niezależnie od wykształcenia czy doświadczenia, nie jest wolny od własnych nieświadomych treści, mechanizmów obronnych czy ślepych punktów. Co więcej, zawód terapeuty może szczególnie przyciągać osoby, które nieświadomie szukają władzy, potwierdzenia własnej wartości czy naprawy własnych zranień poprzez pracę z innymi.
To, co opisujesz - deprecjonowanie wartości klienta, narzucanie własnego światopoglądu, agresywne metody i brak odpowiedzialności za swoje działania - to poważne naruszenia etyki terapeutycznej. W zdrowej relacji terapeutycznej terapeuta powinien być świadomy własnych ograniczeń i regularnie pracować nad nimi poprzez superwizję i własną terapię.
Co do naprawienia szkód wyrządzonych przez terapeutę:
1. **Uznanie doświadczenia** - Samo nazwanie tego, co się stało i uznanie, że doznałeś krzywdy, jest pierwszym krokiem w procesie zdrowienia. Twoje doświadczenie jest ważne i zasługuje na wysłuchanie.
2. **Znalezienie nowego terapeuty** - Jeśli rozważasz kontynuację terapii, warto poszukać specjalisty doświadczonego w pracy z osobami, które doświadczyły trudności w poprzednich relacjach terapeutycznych. Tym razem możesz wprost omówić swoje obawy i oczekiwania podczas pierwszego spotkania.
3. **Rozmowa konfrontacyjna** - Jeśli czujesz taką potrzebę i jest to bezpieczne, możesz rozważyć bezpośrednią, asertywną konfrontację z poprzednim terapeutą. Czasem jasne wyrażenie swoich uczuć i oczekiwań może przynieść pewną formę zamknięcia. Warto jednak rozważyć obecność osoby trzeciej (np. superwizora) podczas takiego spotkania.
4. **Przeformułowanie doświadczenia** - Praca nad nadaniem nowego znaczenia temu trudnemu doświadczeniu może pomóc odzyskać poczucie sprawczości. Może ono stać się źródłem wiedzy o sobie, o granicach i o tym, co jest dla Ciebie ważne.
5. **Praktyki samotroski** - Wzmacnianie własnych zasobów poprzez aktywności, które budują poczucie własnej wartości i godności.
Co do kwestii szacowania ryzyka - niestety, obecnie nie istnieje formalne "ubezpieczenie od nieudanej terapii". Organizacje zawodowe psychoterapeutów prowadzą statystyki skuteczności różnych metod terapeutycznych, ale rzadko odnoszą się do kosztów emocjonalnych nieudanych terapii.
Jeśli szukasz "satysfakcji tu i teraz", być może pomocne byłoby napisanie listu (nawet jeśli nie zostanie wysłany) do terapeuty, w którym wyrazisz swoje uczucia i nazwiesz doznaną krzywdę. Sam akt wyrażenia tych emocji może przynieść ulgę i być krokiem w kierunku odzyskania poczucia godności i sprawczości.
Czy któraś z tych sugestii rezonuje z Tobą? Czy masz może inne pomysły, jak mógłbyś zadbać o swoje poczucie godności i honoru w tej sytuacji?
Tak, zdecydowanie psychoterapeuci i psychologowie również mają swój "cień" w rozumieniu jungowskim. Żaden profesjonalista, niezależnie od wykształcenia czy doświadczenia, nie jest wolny od własnych nieświadomych treści, mechanizmów obronnych czy ślepych punktów. Co więcej, zawód terapeuty może szczególnie przyciągać osoby, które nieświadomie szukają władzy, potwierdzenia własnej wartości czy naprawy własnych zranień poprzez pracę z innymi.
To, co opisujesz - deprecjonowanie wartości klienta, narzucanie własnego światopoglądu, agresywne metody i brak odpowiedzialności za swoje działania - to poważne naruszenia etyki terapeutycznej. W zdrowej relacji terapeutycznej terapeuta powinien być świadomy własnych ograniczeń i regularnie pracować nad nimi poprzez superwizję i własną terapię.
Co do naprawienia szkód wyrządzonych przez terapeutę:
1. **Uznanie doświadczenia** - Samo nazwanie tego, co się stało i uznanie, że doznałeś krzywdy, jest pierwszym krokiem w procesie zdrowienia. Twoje doświadczenie jest ważne i zasługuje na wysłuchanie.
2. **Znalezienie nowego terapeuty** - Jeśli rozważasz kontynuację terapii, warto poszukać specjalisty doświadczonego w pracy z osobami, które doświadczyły trudności w poprzednich relacjach terapeutycznych. Tym razem możesz wprost omówić swoje obawy i oczekiwania podczas pierwszego spotkania.
3. **Rozmowa konfrontacyjna** - Jeśli czujesz taką potrzebę i jest to bezpieczne, możesz rozważyć bezpośrednią, asertywną konfrontację z poprzednim terapeutą. Czasem jasne wyrażenie swoich uczuć i oczekiwań może przynieść pewną formę zamknięcia. Warto jednak rozważyć obecność osoby trzeciej (np. superwizora) podczas takiego spotkania.
4. **Przeformułowanie doświadczenia** - Praca nad nadaniem nowego znaczenia temu trudnemu doświadczeniu może pomóc odzyskać poczucie sprawczości. Może ono stać się źródłem wiedzy o sobie, o granicach i o tym, co jest dla Ciebie ważne.
5. **Praktyki samotroski** - Wzmacnianie własnych zasobów poprzez aktywności, które budują poczucie własnej wartości i godności.
Co do kwestii szacowania ryzyka - niestety, obecnie nie istnieje formalne "ubezpieczenie od nieudanej terapii". Organizacje zawodowe psychoterapeutów prowadzą statystyki skuteczności różnych metod terapeutycznych, ale rzadko odnoszą się do kosztów emocjonalnych nieudanych terapii.
Jeśli szukasz "satysfakcji tu i teraz", być może pomocne byłoby napisanie listu (nawet jeśli nie zostanie wysłany) do terapeuty, w którym wyrazisz swoje uczucia i nazwiesz doznaną krzywdę. Sam akt wyrażenia tych emocji może przynieść ulgę i być krokiem w kierunku odzyskania poczucia godności i sprawczości.
Czy któraś z tych sugestii rezonuje z Tobą? Czy masz może inne pomysły, jak mógłbyś zadbać o swoje poczucie godności i honoru w tej sytuacji?
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.