Hej, mam już prawie 18 lat i czuję, że moje życie zaczyna mnie chyba przerastać. Ale chyba tak zawsz
3
odpowiedzi
Hej, mam już prawie 18 lat i czuję, że moje życie zaczyna mnie chyba przerastać. Ale chyba tak zawsze było. Od jakiegoś czasu jestem totalnie uzależniony od grania i w bonisie wydaję na to mnóstwo pieniędzy, które oczywiście nie są moje (3,5-4,5k miesiecznie), podkradając pieniądze z kart rodziców. Do tego ciągle kupuję różne rzeczy w internecie, na które mnie tak naprawdę nie stać, i robię to bez pytania. Czuję, że to już dawno wymknęło się spod kontroli. Problem w tym, że niby mam dziewczynę i ona czasami namawia mnie na różne rzeczy, na które nie jestem gotowy. Seks przez kamerki z innymi parami gdzie jest ich ponad 30 osob to chyba nie dla mnie, ale.nje potrafię sie jej przeciwstawić. Czasami czuję się przez to zagubiony i nie wiem, jak się zachować. Nie potrafie jej odmówić. Nie chce wyjśc na frajera wiec wymyślam różne dziwne powody, żeby tego nie robić. Spotykamy się w tajemnicy przed moją Mat-Ulą, bo wiem, że by była afera na trzy fajery.
Czuję, że to wszystko już dawno zaczęło mnie przerastać – z jednej strony szkoła, z drugiej życie prywatne i uzależnienie od smartfona, pornografii, masturbacji, gier oraz zakupów. Mam wrażenie, że nie potrafię już nad tym zapanować i boję się, że wszystko się posypie. Mam swoją psycholożkę, ale ona wogóle tego nie rozumie. Mówi mi, że to normalne, że teraz młodzież tak ma i trzeba to jakoś przejść.
Jakoś jej nie wierzę i też nie czuję się bezpiecznie w tej relacji, bo ona jest dla mnie obiektem. Często fantazjuję na jej temat w trakcie masterbacji, ale nie mam odwagi jej o tym powiedzieć. To dziewczyna tylko po studiach, atrakcyjna, nie wiem dlaczego wydaje mi sie ze wysyła mi ciagle sygnały i mnie uwodzi. Sama chyba nie przerobiła swoich problemów a chce pomagać mi. To jakaś farsa. Stalcuje ją na socialach i widzę ile ona czasu spędza w lansie na INT czy TT. Czy to normalne, czy ze mną jest coś nie tak? Czy są jakieś sprawdzone, szybkie sposoby, żeby zacząć nad tym panować? Chciałbym, żeby ktoś mi anonimowo pomógł i nie oceniał mnie od razu i wciskał jakichś bzdur z przestarzałych podręczników akademickich, bo jak tego pożałowała prostu nie kupuję. Dzięki za konkretne wskazówki a nie reklamówki.
Czuję, że to wszystko już dawno zaczęło mnie przerastać – z jednej strony szkoła, z drugiej życie prywatne i uzależnienie od smartfona, pornografii, masturbacji, gier oraz zakupów. Mam wrażenie, że nie potrafię już nad tym zapanować i boję się, że wszystko się posypie. Mam swoją psycholożkę, ale ona wogóle tego nie rozumie. Mówi mi, że to normalne, że teraz młodzież tak ma i trzeba to jakoś przejść.
Jakoś jej nie wierzę i też nie czuję się bezpiecznie w tej relacji, bo ona jest dla mnie obiektem. Często fantazjuję na jej temat w trakcie masterbacji, ale nie mam odwagi jej o tym powiedzieć. To dziewczyna tylko po studiach, atrakcyjna, nie wiem dlaczego wydaje mi sie ze wysyła mi ciagle sygnały i mnie uwodzi. Sama chyba nie przerobiła swoich problemów a chce pomagać mi. To jakaś farsa. Stalcuje ją na socialach i widzę ile ona czasu spędza w lansie na INT czy TT. Czy to normalne, czy ze mną jest coś nie tak? Czy są jakieś sprawdzone, szybkie sposoby, żeby zacząć nad tym panować? Chciałbym, żeby ktoś mi anonimowo pomógł i nie oceniał mnie od razu i wciskał jakichś bzdur z przestarzałych podręczników akademickich, bo jak tego pożałowała prostu nie kupuję. Dzięki za konkretne wskazówki a nie reklamówki.
W tym wieku bardzo łatwo jest się pogubić. To moment, w którym wiele rzeczy dzieje się jednocześnie, ciało, emocje, relacje, oczekiwania z zewnątrz i od siebie samego. Można mieć wrażenie, że wszystko się wymyka i nie wiadomo, od czego zacząć. Mówisz o wielu trudnych sprawach i ważne, że masz w sobie odwagę, żeby to wszystko nazwać. To już bardzo dużo. To, co opisujesz: uzależnienie od grania, sięganie po cudze pieniądze, trudności w relacji, presja seksualna, brak granic, fantazje na temat psycholożki, stalking, chaos w życiu codziennym, to sygnały, że Twój system radzenia sobie jest przeciążony. I że sam w sobie wiesz, że coś Cię woła do zmiany. To nie znaczy, że coś jest z Tobą nie tak. Raczej, coś bardzo Cię boli, a może nie było dotąd miejsca, żeby to wprost pokazać bez obawy, że ktoś Cię oceni, zawstydzi albo zlekceważy. W nurcie, w którym pracuję (Gestalt) mówimy, że zachowania, nawet te destrukcyjne, są próbą kontaktu. Nawet jeśli bardzo nieudolną, to jednak próbą. Z Twojego opisu przebija samotność, pomieszanie, ale też duża samoświadomość. Widzę, że masz kontakt z tym, że coś się dzieje niepokojącego. To punkt, z którego można zacząć. Nie da się „szybko i skutecznie” ogarnąć czegoś, co narastało długo. Ale można zacząć odzyskiwać wpływ, krok po kroku. Pytasz, czy ktoś może Ci pomóc anonimowo, bez ocen i bez „bzdur z podręczników”. Rozumiem, że nie czujesz się bezpiecznie w obecnej relacji z psycholożką, może dlatego, że granice są tam niewyraźne, a Twoje potrzeby kontaktu (również seksualne) nie mają gdzie wybrzmieć w sposób bezpieczny i otwarty. To może być znak, że potrzebujesz innego terapeuty, takiego, z którym będziesz mógł się spotkać jako człowiek z człowiekiem, bez roli ucznia, bez udawania, bez strachu. Masz prawo poszukać osoby, z którą poczujesz się naprawdę widziany i której możesz powiedzieć wszystko, bez lęku, że to zostanie użyte przeciw Tobie. Zaproponuję Ci 2 zadania na poszerzenie świadomości, które możesz zrobić sam.
Na początek możesz zrobić np. listę “muszę”, “powinienem” vs “chcę”
To może pozwolić Ci zorientować się, kto tak naprawdę kieruje Twoim życiem.
Napisz trzy kolumny:
• Muszę…
• Powinienem…
• Chcę…
Wypisz wszystko, co przychodzi Ci do głowy. Potem popatrz i zadaj sobie pytania:
Czyje to głosy?
Które z tych rzeczy naprawdę są moje?
Co się dzieje, gdy próbuję robić tylko to, co „chcę”?
I drugie zadanie: Co się dzieje, gdy odmawiam?
Możesz zobaczyć, co mi robi „nieumiejętność powiedzenia NIE”.
Wybierz jedną konkretną sytuację, w której nie powiedziałeś „nie”, mimo że chciałeś.
Opisz ją:
• Co czułem?
• Czego się bałem?
• Co sobie wtedy powiedziałem?
• Jakie miało to skutki?
Potem zadaj sobie pytanie: Co by się wydarzyło najgorszego, gdybym jednak odmówił?
Powodzenia
Na początek możesz zrobić np. listę “muszę”, “powinienem” vs “chcę”
To może pozwolić Ci zorientować się, kto tak naprawdę kieruje Twoim życiem.
Napisz trzy kolumny:
• Muszę…
• Powinienem…
• Chcę…
Wypisz wszystko, co przychodzi Ci do głowy. Potem popatrz i zadaj sobie pytania:
Czyje to głosy?
Które z tych rzeczy naprawdę są moje?
Co się dzieje, gdy próbuję robić tylko to, co „chcę”?
I drugie zadanie: Co się dzieje, gdy odmawiam?
Możesz zobaczyć, co mi robi „nieumiejętność powiedzenia NIE”.
Wybierz jedną konkretną sytuację, w której nie powiedziałeś „nie”, mimo że chciałeś.
Opisz ją:
• Co czułem?
• Czego się bałem?
• Co sobie wtedy powiedziałem?
• Jakie miało to skutki?
Potem zadaj sobie pytanie: Co by się wydarzyło najgorszego, gdybym jednak odmówił?
Powodzenia
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Proszę zgłosić się na grupową bądź indywidualną terapię uzależnień, niestety na problemy które Pan/i opisuje nie ma prostych i szybkich rozwiązań.
Zachęcam żeby podjął Pan psychoterapię u psychoterapeuty. W szkole psychoterapii przekazywane są inne sposoby pracy wyłącznie skupione na pomocy psychoterapeutycznej a na psychologii jest to niewielki obszar zajęć. Czytając to co Pan opisał najlepszą pomocą wydaje się psychoterapia a nie wsparcie psychologiczne.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.