Córka 10 lat od jakiegoś czasu skarży się na nerwobóle w klatce i zaczyna płakać nie mając powodu. N

Warto najpierw zaprowadzić córkę do lekarza rodzinnego, aby wykluczyć podłoże fizyczne problemów. Jeśli podejrzewa Pan, że jej samopoczucie ma podłoże psychiczne, to warto zaprowadzić ją do psychologa lub psychoterapeuty dziecięcego. Być może córka miewa napady paniki z powodu stresu. Im szybkiej Pan zadziała, tym lepiej.

Szanowna Pani,

na pewno warto wykluczyć przycyzny medyczne, ni mniej z opisu wydaje się, że problemy mogą być natury psyhicznej. Gdyby tak się okazało, warto skorzystać z pomocy psychologa, który nauczy córkę radzić sobie ze stresem w odpowiedni sposób, by nie powodował objawów somatycznych i nie miał negatywnego wpływu na jej i Państwa zdrowie.

Z uszanowaniem,

dr Monika Gmurek

Z tak krótkiego opisu trudno jednoznacznie stwierdzić, co się dzieje z dzieckiem. Na pewno pierwszym krokiem powinna być wizyta u lekarza pediatry, aby wykluczyć ewentualne choroby somatyczne. Jednocześnie dobrze byłoby umówić się na spotkanie z psychologiem dziecięcym, który porozmawiałby z dziewczynką i postarał się pomóc w jej ewentualnych napadach paniki. Proszę pamiętać, że to dziecko wybiera psychologa, więc jeśli po pierwszej wizycie powie, że nie chce tu przychodzić, proszę szukać innego. Ważne jest poczucie bezpieczeństwa córeczki i jej chęć współpracy z obcą osobą. Mam nadzieję, że choć trochę pomogłam, pozdrawiam, Małgorzata Ostrowska

Dzień dobry. Z Pani opisu trudno jest określić z czego mogą wynikać takie trudności. Warto udać się to terapeuty, który pracuje z dziećmi, jak i z całym systemem rodzinnym, gdyż, to on ma największy wpływ na dziecko. Pozdrawiam.

Z opisu można wywnioskować, ze to najprawdopodobniej są ataki paniki. Niemniej jednak radziłabym idąc się do lekarz, zrobić badania i wykluczyć powodu somatyczne. Jeśli natomiast okaże się, że objawy te są tylko i wyłącznie na tle psychicznym to warto udać się do psychologa. Co do przeżywania porażek... W zasadzie można przypuszczać, iż córka poprzez oceny i sukcesy próbuje dążyć do akceptacji (rodziców, koleżanek, nauczycieli) lub stara się zbudować na tym swoje poczucie wartości. Warto dawać córce do zrozumienia, że oceny nie będą decydowały o wsparciu i miłości najbliższych. Polecam umacniać ( z głową) samoocenę dziecka tak żeby poczuło się wartościowe i kochane. Być może objawy te są spowodowane właśnie zbytnim przywiązywanie wagi do sukcesów i dziecko w ten sposób reaguje na nadmiar stresu i niepewność dobrej oceny czy sukcesu. Warto także porozmawiać z nauczycielami czy oni czegoś nie zaobserwowali.
Życzę żeby wszystko się unormowało.

Pozdrawiam,
Agnieszka Świerczyńska-Grabska

Brzmi jak stany lękowe które zaczęły oddziaływać fizycznie. Sugerowałbym pójść na terapie dla dzieci by córka to przepracowała. Najlepiej najpierw udać się na konsultacje, psycholog powinien w fajny sposób nakierować na dalsze kroki.

Pozdrawiam,

Dzień dobry,
Opisane wyżej objawy – nerwobóle w klatce piersiowej, płacz bez wyraźnej przyczyny, trudności z nabieraniem powietrza – mogą wskazywać na silne napięcie emocjonalne, a nawet reakcje lękowe. U dzieci w tym wieku stres może objawiać się również w postaci dolegliwości somatycznych, takich jak bóle brzucha, klatki piersiowej czy trudności z oddychaniem.

Co można zrobić w takiej sytuacji? W pierwszej kolejności warto skonsultować się z lekarzem rodzinnym lub pediatrą, aby wykluczyć przyczyny medyczne. Dobrze byłoby wykonać podstawowe badania (np. EKG, badania krwi), by upewnić się, że objawy nie mają podłoża fizycznego. Jeśli wyniki badań nie wykażą nieprawidłowości, warto skonsultować się z psychologiem dziecięcym. Opisane reakcje – silne przeżywanie porażek, płacz bez wyraźnego powodu, trudności z oddychaniem – mogą świadczyć o stresie, lęku lub wysokiej wrażliwości emocjonalnej. Psycholog pomoże dziecku nauczyć się radzenia sobie z trudnymi emocjami. Warto zwrócić uwagę, w jakich momentach córka przeżywa największe napięcie. Czy stresuje ją szkoła, relacje rówieśnicze, czy może inne sytuacje? Jeśli bardzo przeżywa porażki, warto pracować nad podejściem do niepowodzeń – podkreślać, że błędy są naturalne i pomagają się rozwijać. Czasem dzieci nie potrafią same nazwać swoich emocji. Warto dawać córce przestrzeń na rozmowę, ale bez nacisku. Można powiedzieć: „Widzę, że coś Cię martwi, jeśli będziesz chciała porozmawiać, jestem tutaj”.

Podsumowując, w pierwszej kolejności warto skonsultować się z pediatrą, a następnie – jeśli nie będzie przeciwwskazań zdrowotnych – rozważyć wizytę u psychologa dziecięcego. Im wcześniej pomożemy dziecku nauczyć się radzić sobie ze stresem, tym łatwiej będzie jej w przyszłości zarządzać swoimi emocjami.

Życzę dużo siły i spokoju.

Dzień dobry,
trudności córki mogą mieć podłoże lękowe. Ciało w sytuacji silnego i przewlekłego lęku może właśnie tak reagować. Ataki paniki, ataki duszności. Warto byłoby skorzystać z usługi specjalisty, zbadać przykładowo testami ewentualność wystąpienia zaburzeń lękowych, sposobów radzenia sobie z silnymi emocjami. Polecam również przeprowadzenie z córką (przez specjalistę) szczegółowego wywiadu klinicznego, podczas którego dziecko wskaże na obszary występujących trudności.
pozdrawiam!
Justyna Majkowska

Dzień dobry,
objawy jakie Pani opisuje mogą mieć podłoże lękowe lub przeciążeniowe .W pierwszej kolejności jednak należy udać się na wizytę do pediatry, który zbada córkę i wykluczy fizyczne przyczyny tych objawów. Jeśli będzie taka konieczność, skieruje córkę do innych specjalistów lub na badania.
Biorąc pod uwagę płacz córki, który wydaje się Pani nie mieć powodu oraz to, ze Pani zdaniem bardzo przeżywa porażki, najlepiej równolegle umówić córkę do psychologa dziecięcego lub psychoterapeuty specjalizującego się w terapii dzieci i młodzieży. Jeżeli dolegliwości bólowe mają charakter psychosomatyczny dobrze sprawdzi się terapia np. w nurcie behawioralno-poznawczym.
W następnym etapie, jeśli będzie taka konieczność, można rozważyć konsultację psychiatryczną i ewentualną farmakoterapię.

Życzę dużo zdrowia i pozdrawiam
Emira Calis

Objawy, które Pani opisuje wskazują na to, że córka doświadcza silnego lęku. W takich sytuacjach ważne jest, aby być przy dziecku, zachować spokój i próbować rozmawiać z córką o emocjach, których aktualnie doświadcza (np. "Widzę, że się bardzo boisz. Czujesz się bardzo przytłoczona emocjami, których doświadczasz i bezradna, dlatego płaczesz. Jestem przy tobie".) Warto udać się do specjalisty (psychologa, psychoterapeuty), który może pomóc zidentyfikować przyczynę lęku oraz rozważyć regularne spotkania z psychologiem/terapeutą, który będzie pracować z córką nad lękiem przed niepowodzeniami, samooceną oraz innymi problemami, których córka doświadcza.