...a w jaki sposób specjalista (lekarz) dokonuje obserwacji zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych w gabin

Dzień dobry,
W przypadku natręctw ujawniających się tylko w określonych, specyficznych warunkach – które niemożliwe są do osiągnięcia w czasie sesji w gabinecie- stosuje się ekspozycję wyobrażeniową. Jej celem jest obniżenie lęku wywoływanego przez dany bodziec oraz opracowanie pożądanych sposobów zachowania w sytuacji bezpośredniego z nim kontaktu. Pacjent w czasie między sesjami „ćwiczy” w codziennym życiu zachowania, których wyobrażeniowo doświadczył w czasie sesji. Możliwe są również ekspozycje behawioralne przy wsparciu terapeuty np. w miejscu, które wywołuje lęk. Prym w leczeniu tego typu zaburzeń wiedzie terapia w nurcie poznawczo-behawioralnym.
Pozdrawiam serdecznie,

Dzień Dobry, zachęcam do kontaktu ze specjalistą, aby omówić ten temat szerzej podczas wizyty. Pozdrawiam serdecznie

W gabinecie lekarz psychiatra lub psychoterapeuta nie zawsze bezpośrednio obserwuje objawy zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego (OCD), ponieważ – jak słusznie zauważyłeś – często ujawniają się one w obecności konkretnych bodźców. Specjalista opiera się więc głównie na dokładnym wywiadzie: pyta o myśli natrętne, rytuały, sytuacje wywołujące lęk, czas trwania i nasilenie objawów, a także ich wpływ na codzienne funkcjonowanie.

W terapii – szczególnie w terapii poznawczo-behawioralnej – stosuje się ekspozycję z powstrzymywaniem reakcji (ERP). To świadome i stopniowe konfrontowanie pacjenta z wywołującymi lęk bodźcami (np. brud, bałagan, niepewność), przy jednoczesnym powstrzymaniu się od kompulsji. Dzięki temu pacjent uczy się, że lęk może samoistnie opadać, a rytuały nie są konieczne do jego redukcji. To metoda wymagająca odwagi, ale bardzo skuteczna.

W gabinecie terapeuta może symulować sytuacje wywołujące lęk (np. dotykanie przedmiotów, rozmowy o lękowych treściach), a czasem zadania wykonywane są między sesjami. Obserwacja objawów w terapii jest więc często pośrednia i oparta na współpracy oraz otwartości pacjenta.