„Nie wiem nawet od czego zaczac kiedy mysle o Eli...ciezko zawrzeć to w kilku zdaniach. Nie napisze, że Ela mnie urat…owała. To ja uratowałam samą siebie. Ale nie dałabym sobie rady z tym ocaleniem, gdyby nie Ela. Gdyby nie jej ciepło, akceptacja, gotowość do bycia ze mną w trudnych chwilach. Kilkanaście miesięcy temu przeżyłam kryzys zwiazany z wyprowadzeniem się z domu, staniem się dorosła osobą, odpowiedzialną za siebie. Właściwie to ja ani dorosła, ani odpowiedzialna nie byłam. Byłam mała dziewczynką, rozgoryczoną, z ciągłym poczuciem krzywdy, z ciągła pretensją, że ludzie nie traktują mnie tak, jakbym tego oczekiwała. Dopiero Ela uświadomiła mi, ze czas dojrzeć, zająć się sobą, swoim rozwojem. Wcześniej byłam w terapii, i mimo że cudnie wspominam ten czas, to ciągle miałam poczucie, że czegoś mi brakuje, że w środku mnie jest coś, co ciągle czeka by się nim zająć, a ja do końca nie wiedziałam co. Po rozmowach z Elą mam poczucie, że to najważniejsze zostało uświadomione, przegadane. Teraz uczę się to akceptować i uczę się dorastać. Uczę się - bo to proces - ale czuje się niewyobrażalnie lepiej niż kilka miesięcy temu. Ela jest cudowna. Te spotkania, są jedną z najpięknieszych rzeczy, które mogłam sobie w życiu ofiarować. Polecam spotkania z nią z czystym sercem, wszystkim który chcą sobie pomóc, rozwinąć. Elu, pozdrawiam Cię serdecznie i ściskam!”
Więcej
