Iwona Trzebiatowska

Lekarka opryskliwa, zero empatii do pacjenta i to w dodatku do 16 latki na oddziale toksykologicznym w gdańsku, odmówiłam dalszego prowadzenia badania a szanowna pani doktor, że nie podobała jej się odmowa dalszego badania czyli konsultacji psychiatrycznej na oddziale skierowała mnie do szpitala psychiatrycznego. Skandal! jeżeli nie podoba się pani doktor praca i nie potrafi okazać trochę empatii do drugiego człowieka a tym bardziej do nastolatki to powinna podjąć się innej pracy a nie pomagania innym. Jeżeli nie lubi się ludzi i nie potrafi się rozmawiać kulturalnie z empatią do drugiego człowieka to powinno się zmienić pracę. Potrafi pani wyśmiać i w ogóle nie zainteresować się problemem drugiego człowieka i jemu pomóc chociaż powinien być to pani obowiązek

Miałem niestety nieprzyjemność wizyty w gabinecie w WOMP W Gdansku i po wizycie wyciagnołem wnioski że Pani Doktor emocje biorą górę i stara sie swoje flustracje przeniesc na pacjeta.Nacisk jaki kładła na odpowiedzi na zadane przez siebie pytanie było oburzajce .Brał możliwość wypowiedzi. Pytania typu"albo",albo" .Głupie komentarze do odpowiedzi na pytania i słabe podejście do pacjenta.Pani podważał diagnozę innych lekarzy i wstawia swoją na podstawie darcia się i wymuszania dogodnych dla niej wyborów.Porazka od takiego człowieka lepiej się trzymać z daleka i szukać pomocy gdzie indziej bo po wizycie pacjent czuje się jeszcze gorzej niż przed...

Zaangażowana i bardzo dobra merytorycznie, wyjaśnia, czasem może za dużo. Fakt - bywa zbyt bezpośrednia i nie bawi się w uprzejmości, to może zrażać do niej ludzi. Ale - powtarzam - zna się na robocie.

Na początku wydawała się wredna. Aczkolwiek z biegiem czasu uważam , że jest mega specjalistka. A trochę wizyt zaliczyłem i wspólnych godzin. Nie głaszcze po głowie tylko wali prostu z mostu. A jeżeli ktoś szuka lekarza pod siebie , to nie ten typ. Mega specjalistka. Także polecam w 1000%.

Parę lat temu miałam również do czynienia z panią Iwona. Leżałam po próbie w szpitalu w Gdańsku w wieku 16 lat z depresja i po przeżytej traumie . Pani Iwona przyszła aby przeprowadzić wywiad i napisać opinie, była bardzo oschła, arogancka, umniejszająca całej sytuacji. Rozmowa była przeprowadzona w zaledwie noc po próbie, byłam otumaniona po lekach, podłączona do kroplówki i aparatury. Prosiłam o przełożenie jej na następny dzień, ponieważ naprawdę nie miałam siły na coś więcej niż sen, lecz pani doktor się nie zgodziła za to usłyszałam, ze przez takie gówniary jak ja ma tylko więcej pracy, że jak nie zacznę mówić dlaczego to zrobiłam to mnie wyślę do psychiatryka i tylko od niej zależy czy tam zostanę wiec mam się postarać. W opinii napisała, ze nie chce współpracować przysłaniając się złym samopoczuciem. Podejście do pacjenta karygodne i widzę ze cały czas się nie zmienia. Takie słowa i traktowanie zostaje w człowieku na dłużej.

O widze że nie tylko ja miałem takie nieprzyjemne spotkanie z Panią Iwoną. Cóż tu dużo mówić zgadzam się z większością opini o braku współczucia ze strony Pani doktor i choć rozumiem że praca psychiatry wyczerpuje emocjonalnie i wpływa bardzo na lekarza to zastanawiam się gdzie podziały się jakieś cechy ludzie Pani doktor jak właśnie współczucie czy wyrozumiałość chyba nie muszę wspominać o traktowaniu przez Panią doktor od obwiniania pacjenta do groźby że jak jeszcze raz trafi się na oddział toksykologiczny Pani doktor wyśle mnie do szpitala psychiatrycznego podsumowójąc nie polecam.

Powiedzieć że Pani lekarz jest osobą o znikomym współczynniku empatii to jakby nic nie powiedzieć. Pani lekarz w towarzystwie reszty zespołu jako tako jeszcze utrzymuje pozory, jednak te zanikają gdy zostanie się z nią sam na sam. Możecie spodziewać się takich rzeczy jak: obwinianie za swój stan chorobowy (ja leżałem po próbie i śpiączce farmakologicznej w ciężkim epizodzie depresyjnym), wzbudzanie poczucia winy, nieraz też obrażanie i umniejszanie wartości pacjenta jako człowieka. Obecnie jestem już studentem jednej z dziedzin związanej ze zdrowiem psychicznym, i im więcej wiem, tym większe moje wzburzenie pogwałceniem wszelkiej etyki zawodowej przez Panią lekarz. Poznałem wiele osób z podobnymi doświadczeniami ze strony wspomnianej lekarki, która nie wiedzieć jakim cudem można tak "dowalać" z czystym sumieniem osobom i tak już złamanym przez życie.

Jestem kolejną osobą uzdrowiona przez panią Trzebiatowską w trakcie komisji ZUS. Uznała, że jestem chora ale jest to stan przejściowy, jednak uniemożliwiający wykonywanie pracy zgodnie z moimi kompetencjami. Jednak zasiłek rehabilitacyjny mnie się nie należy. Jeśli nadal pozostaję chora do pracy nie mogę wrócić zasiłku też nie dostanę czyli mam iść żebrać. Ciekawa jestem ile ta pani dostała wynagrodzenia za wystawienia takiego orzeczenia.

Szczyt niekompetencji. Pacjenci jej przeszkadzają, nie słucha, jest arogancka. Podważa diagnozy innych lekarzy. Przekręca słowa pacjenta. Co chwilę podkreśla swój tytuł naukowy i funkcję. Po "badaniu" w ZUS dochodziłam do siebie kilka dni. Atak paniki podczas badania skwitowała stwierdzeniem,że niepotrzebnie wprowadzam element emocjonalny do "badania administracyjnego". Na szczęście jestem pod opieką kompetentnego lekarza, który pomógł mi dojść do siebie. Tą panią radzę omijać szerokim łukiem!

pani Trzebiatowska jest naprawde slabym lekarzem,nie daje pacjentowi powiedziec wszystkich objawow bo mowi ze ja to nie interesuje.tak sam komentuje inne zdiagnozowane choroby ktore zapoczatkowal stres,Jeszcze nigdy nie spotkalam takiego lekarza ktory slowa cedzi przez zeby i nawet nie stara sie uspokoic pacjenta tylko kaze wyjsc na korytarz! podkreslam ze chodzi o nerwice a nie awanturowanie sie.Po spotkaniu z p. Trzebiatowska totalny dol i spadek energii. Nie powinna miec kontaktu z pacjentem!zloze skarge na pewno!