mgr Anna Gruba

Witam Panią bardzo serdecznie piszę do Pani bo nie wiem sama co mam zrobić moim problemem jest brak kontaktu z moimi wnukami które bardzo kocham są w wieku 2 i 5 lat córka 5 lat temu wyszła za mężczyznę mają dwójkę dzieci w styczniu 2017 r. będzie miała trzeciego chłopca od samego początku zięć mnie nie akceptował jest on bardzo zaborczy nie pozwolił mi zabierać dzieci do siebie myślę że jest on zły na nie że bardzo mnie lubią i okazują to za każdym razem córka boi się przeciwstawić mężowi i nic nie może zrobić bardzo proszę o odpowiedż co mam robić czy walczyć dalej czy odpuścić nic się nie odzywam nie kłócę ustępuję mimo to dzieci nie mogą do mnie przyjechać ja jak je odwiedzałam zięć wychodzi z domu i jest bardzo nie przyjemny i dla mnie i dla córki bardzo tęsknię za wnukami i nie wiem co mam robić proszę o odp.lub o kontakt kiedy ewentualnie mogłabym się z Panią spotkać i porozmawiać bo wydaje mi się że sama sobie nie poradzę mimo że dużo w życiu przeszłam i dawałam sobie radę sama teraz nie wiem co mam robić
Pozdrawiam
Agata

Od pewnego czasu obserwuje u siebie chwilowe "wyłaczanie się", podobne do stanu przedomdleniowego (wirowanie w glowie, szumy, nerwowość,kołatanie serca) wyłączam się ze świata, ale widzę że wszystko dookoła mnie jest i widzę co się dzieje, ale czuje wtedy totalną pustkę i niemożność zrobienia czegokolwiek. Jak już wracam do normalnego stanu- wyraźnie czuje powrót do rzeczywistości. Nie jest to uczucie chwilowego zawieszenia się, tylko poczucie, że jestem ciałem, ale duszą gdzieś obok. Z biegiem lat, oraz po sytuacji stresującej, nerwowej (po paru dniach) epizody te nasilają się.
Serce, ciśnienie, oraz ogólne badania organizmu są w porządku.
Co to może być? Powinnam się martwić?