Adam Domanasiewicz

Fantastyczny lekarz zarówno w sferze przeprowadzenia leczenia, ale także w kwestii stosunku do pacjenta. Pan doktor nie dość, że zawsze jeśli tylko ma możliwość odbiera telefon od pacjenta to także oddzwania i poświęca czas na rozmowę by udzielić pomocy. Ogromnie zaangażowany w leczenie każdego przypadku, a po przeprowadzonym zabiegu nie pozostawia pacjenta bez wsparcia i wskazówek co do np. dalszej rehabilitacji. W relacji z pacjentem bardzo cierpliwy, szczery, zaangażowany, ale też ciepły, życzliwy i dobry człowiek. Po leczeniu przeprowadzonym przez Pana doktora w końcu przestałam cierpieć z powodu bólu ręki, która została źle zoperowana w Wałbrzychu. A poza sferą medyczną spotkanie takiego człowieka, o tak niezwykłej, bogatej wiedzy i osobowości na pewno wpłynie korzystnie na pacjenta, przynajmniej tak było w moim przypadku. Pan doktor po prostu nie tylko poprawia jakość życia pacjenta w sensie fizycznym, ale również psychicznym. Bardzo dziękuję Panie doktorze

Do dr Domanasiewicza trafiłam z koszmarnym bólem ręki, gdzie inni chirurdzy i ortopedzi rozkładali ręce. Po krótkim wywiadzie doktor zaprosił mnie na USG gdzie po chwili stwierdził ostry,obustronny zespół cieśni nadgarstka z przewagą prawej dłoni.
Zostałam umówiona na zabieg i jedyne co, to pozostaje czekać.
Dziękuję Doktorze!

Dziękuję Panu za konsultacje przez telefon. Dostalam namiar na innego lekarza od Pana ale sam fakt ze moglam z Panem porozmawiac o problemie juz wiele mi dał. Dziękuję raz jeszcze!

Skontaktowałem z doktorem Adamem Domanasiewicza po złamaniu palca w czasie gry w siatkówkę. Wszystko odbyło się nadzwyczaj szybko, nie korzystałem nawet z wizyty prywatnej, bo najbliższe wolne terminy były za dwa tygodnie, a biorąc pod uwagę, że byłem po kontuzji, doktor zgodził się przyjąć mnie na chwilę w szpitalu, polecił zrobić aktualne zdjęcie i szybko ocenił, co należy zrobić. Okazało się, że pomimo nastawienia i usztywnienia palca przez innego lekarza bezpośrednio po urazie nastąpiło jednak przesunięcie kości. W takiej sytuacji niezbędne było "zespolenie" palca przez interwencję chirurgiczną. Brak prawidłowego zespolenia groził rozwojem zwyrodnienia, dzięki wielkiej życzliwości doktora Domanasiewicza, który sam przeprowadził zabieg, operacja odbyła się już po kilku dniach. Teraz mija już 6 miesięcy od zdjęcia drutów mocujących i po odpowiednich ćwiczeniach odzyskałem już w palcu prawie pełny zakres ruchu. Jestem bardzo wdzięczny doktorowi.

Co do tego, że Pan Doktor jest wspaniałym fachowcem chyba nikt nie ma wątpliwości. Muszę tu jednak jeszcze napisać, że mimo, iż Doktor ma wielu różnych pacjentów i wykonuje tak skomplikowane operacje, to każdego traktuje bardzo poważnie. Operacje mojego małego synka nie były mocno skomplikowane chyba, że ze względu na rozmiar rączki. Miał zrośnięte paluszki. Kości i mięśnie były jednak oddzielnie. Zawsze jednak czułam, że jest równie ważnym pacjentem jak inni. Zawsze Doktor znajdował dla nas czas, oddzwaniał, robił co mógł, a mali pacjenci byli w przychodni przyjmowani w pierwszej kolejności.
Bardzo Panu dziękuję

Przez pół roku dokuczliwy ból(zespół de quervaina), wizyty u innych specjalistów nie dały oczekiwanego skutku. Właściwy człowiek we właściwym miejscu, oby jak najwięcej takich lekarzy. Specyficzny sposób bycia, mocna, konkretna osobowość, która nie lubi niepotrzebnych pytań oraz opowieści, ale za to woli przejść do rzeczy i działać. Ogromny szacunek należy się. Dziękuję za tak szybkie rozwikłanie problemu. Profesjonalista. Poznać Doktora czysta przyjemność. Wielki plus za oddzwanianie, aż do skutku. Pozdrawiam :)

Z podziękowaniem
Dr Adam Domanasiewicz spokój pacjenta i pewność, że dostając się w Jego ręce bardziej sobie pomóc nie mogłeś(aś).
Do szpitala we Wrocławiu trafiłam po tygodniu od wypadku –uraz zmiażdżeniowy innych i nieokreślonych części nadgarstka i ręki prawej (w kontakcie z maszyną). W dniu wypadku opatrzył mnie szpital w Jarocinie(woj. Wlkp) przypisano środki przeciwbólowe +antybiotyk i wypuszczono do domu. Tydzień robiłam sama opatrunki i chodziłam do chirurga w przychodni, gdyż bol był okropny środkowy palec wciąż zimny siny i nie czułam go +martwica skory grzbietu ręki pełna ropy. Słyszałam „ciężki uraz potrzeba dużo czasu na zagojenie się i wierze ze bol jest okropny, rękę trzymać w ciepełku” i to tyle. Po tygodniu, gdy zobaczył pęcherz na palcu i doczekałam się skierowania do szpitala na „trzy dniowe podleczenie” nie wybrałam jednak naszego szpitala bo nasza chirurgia nie należy do dobrych.
Na podstawie pozytywnych opinii usłyszanych jak i przeczytanych udałam się do szpitala przy ul.Borowskiej we Wrocławiu. Byłam tam nie trzy dni, lecz prawie dwa miesiące. Skierowano mnie na komory hiperbaryczne- przyspieszyły proces leczenia i demarkacje. Jest tam wielu doskonałych lekarzy jednak moim największym marzeniem, w tamtym czasie było, żeby dr Domanasiewicz choć zwrócił uwagę na mój przypadek. Rozmawiałam z pacjentami- Dr doskonale wie co robi i jest nadzieją dla ludzi w naprawdę trudnych przypadkach(amputacja to ostateczność )wiec wiedząc, że to Dr mnie operuje ten ogromny strach przed tym co będzie z moją ręką trochę ustał.
Ja nawet sobie nie wyobrażałam, że można usychać żyjąc…Palec środkowy miałam cały czarny starałam się pogodzić z jego całkowita stratą( choć nie docierają do mnie pocieszenia innych „ to tylko palec ciesz się, ze uratują rękę” ja to wiem tylko być w tej sytuacji jest jednak inaczej ).
Na pierwszym zabiegu Dr usunął na szczęście tylko jego część i oczyścił dłoń z martwicy a na drugim zabiegu pokrył wierzch dłoni i pozostałą część palca przeszczepem skóry (mam większą połowę)- w efekcie na to co miałam i to co mogłam mieć dzięki staraniom Dr o każdy centymetr i estetykę wyszłam z tego naprawdę dobrze. Na koniec objaśnił mi jak mam postępować i dbać o przeszczep, a także poinformował o możliwości zakupu protezy kosmetycznej tuszującej mój brak(bo to jednak dyskomfortowe uczucie ).
Warto szukać ratunku nie patrząc na odległość, jeżeli ktoś nie jest pewny swoich lekarzy. Mnie wciąż dręczy myśl czy jakbym znalazła się od razu w rękach dr Domanasiewicza byłaby szansa na uratowanie reszty, jednak wiem , ze gdybym do niego nie trafiła mogłabym stracić znacznie więcej. Czekam aż dłoń się zagoi do tego rehabilitacja i myślę, że wkrótce wrócę do sprawności. Nie usunięto mi całości palca i mam na co założyć protezkę, wiec z moim czterolatkiem policzymy do pięciu prawymi rączkami.
Dziękuję jeszcze raz.
*Dr odzwania na telefony

Szanowny Panie Doktorze dziękuje za wszystko co pan dla mnie zrobił, doprowadził pan do tego, że wreszcie mogę posługiwać się prawą dłonią jak kiedyś, mogę wreszcie witać się jak człowiek a ponadto opiekować się moją córka którą wychowuję niestety sam. Dzięki panu wróciłem do pracy i normalnego życia za co jeszcze raz bardzo dziękuję.

Moja historia rozpoczęła się w dniu 01.01.2016r. kiedy ładunek pirotechniczny pochodzący z rakiety eksplodował mi w dłoni gdy odrzucałem go od pięcio letniej dziewczynki. Po zdarzeniu niestety trafiłem do szpitala przy ul. Kamieńskiego czego nie polecam innym poszkodowanym. do szpitala trafiłem z oskórowanym palcem wskazującym dłoni prawej i otwartym złamaniem paliczka trzeciego palca trzeciego. Na miejscu zapewniano mnie, że będzie wszystko ok i palca trzeciego nie stracę lecz w dniu 02.01.2016r. w godzinach porannych okazało się, że od palca trzeciego mam odcięty paliczek bliższy jak oznajmił mi lekarz Cyt. Paliczek tego palca był zmiażdżony i musieliśmy go usunąć bo straciłby pan całą dłoń. Pogodziłem się z tym bo jak zawsze się mówi lekarz ma rację.Niestety zaopiekował się mną pan doktor Leszek K. w wieku 80 lat i obiecał, że mi pomoże niestety moim zdaniem i innych lekarz z dziedziny Chirurgii zaszkodził i to nawet bardzo o czym na pewno napiszę po zakończeniu rozprawy i wyroku Sądu ponieważ została skierowana sprawa do Sądu. Po czterech miesiącach pan Domanasiewicz oświadczył, że pomoże mi co zresztą bardzo mnie ucieszyło, byłem wtedy w stanie opłakanym, nie będę pisał w jakim i jakie myśli chodziły mi po głowie ale wiedziałem, że jest specjalistą w tej dziedzinie i wcale nie żałuję, że do niego poszedłem. Jestem teraz szczęśliwy i po raz kolejny dziękuję jak i moja córka Nicola.

Jerzy Drwęski 17.11.2016.

Szanowny Panie Doktorze!
Piszę podziękowanie jeszcze ze szpitalnego łóżka na ul.Borowskiej parę minut po kolejnym, ostatnim zabiegu, jaki Pan na mojej dłoni przeprowadził.
Serdecznie i z głębi serca Panu dziękuję za przywrócenie w moim życiu radości z perspektyw realizacji wielu moich praktycznie już przekreślonych marzeń, takich jak np: zwykła / niezwykła możliwośći codziennego uścisku z ludźmi prawej dłoni !

W lipcu 2015 uległem urazowi otwartego zwichnięcia międzypaliczkowego prawego kciuka. Po ponad 12h od zdarzenia rana penetrująca została w szpitalu zamknięta szwem warstwowym bez pozostawienia odpowiedniej przestrzeni dla ewentualnej ewakuacji treści i zapobieganięciu zakażenia.
Powyższy błąd medyczny doprowadził do ropowicy kciuka w takim stopniu, że została mi przedstawiona perspektywa amputacji dłoni. Dłoń w poznańskim szpitalu uratował mi przed amputacją chirurg, który wskazał Pana Doktora jako osobę mogącą mi dalej pomóc.

Tak trafiłem do Wrocławskiego szpitala na ul.Borowską 213. Całą sprawność dłoni zawdzięczam wyłącznie Panu Dr.n.Adamowi Domanasiewiczowi, który po otwartym zwichnięcia stawu MCP kciuka prawego, powikłanym ropowicą kłębu i przykurczem zgięciowym przywiedzeniowym, łącznie z uszkodzeniem nerwów i martwicą rozpływną mięśni doprowadził do przeciwstawienia kciuka w stawie MCP i wytworzył I przestrzeń międzypalcową płatem uszypułowanym pachwinowym.
Rezultat: dłoń wygląda jak nienaruszona, trudno mi będzie na niej wskazać, co przez 1,5 roku i po 15 operacjach w tym 13 w pełnym uśpieniu przeżyłem.

Pan Dr. to Geniusz, obdarzony wielkim talentem i intelektem, pewny swojej drogi leczenia z przemyślanymi planami awaryjnymi by nie było zaskoczenia, wizjoner i perfekcjonista uskrzydlający pacjentów i swoje otoczenie. Mam nadzieję, że w bliskiej przyszłości Ktoś sprawi, że papierologia nie będzie zajmowała Panu Doktorowi tyle cennego czasu, który może zdecydowanie lepiej wykorzystać przywracając do zdrowia tak wielu oczekujących miesiącami na Jego pomoc ludzi!

Czuję się bardzo szczęśliwy i zaszczycony, że z moją dolegliwością mogłem być Pana pacjentem!

Jeszcze raz serdecznie dziękuję ściskając ściskając prawą dłoń! :)

Panie Doktorze dziękuję za wszystko co pan zrobił dla mojego syna Aleksandra. Syn w maju 2003 roku złamał rękę, osobiście zawiozłem go do szpitala w Świdnicy ( nie mogę sobie tego darować do dzisiaj ) w szpitalu znany miejscowy "chirurg" założył gips i tak zaczęło się coś co bez ludzi takich jak Pan Doktor Domanasiewicz skazywało by mojego syna na ciężkie kalectwo.Na następny dzień zauważyłem , że palce są sine, pojechałem do szpitala gdzie okazało się, że opatrunek gipsowy był zbyt ciasno założony, młody lekarz natychmiast rozciął gips i kazał się skontaktować z lekarzem, który zakładał ten feralny gips. Na prywatnej wizycie chirurg założył gips syntetyczny i kazał go nosić 5 tygodni. Po tym okresie gips zdjęto, ale zauważyłem, że syn nie używa prawej ręki, palce ma podkurczone. Lekarz w Świdnicy nie zauważył niczego niepokojącego i zalecił rehabilitację, mimo rehabilitacji stan reki nie poprawiał się. Pewnego dnia oglądając z synem bajkę masując mu rękę delikatnie ukułem igłą raz ,potem mocniej ku mojemu zdziwieniu syn nie reagował. Wtedy dopiero zacząłem szukać pomocy gdzie indziej, odbijałem się od drzwi do drzwi różnych lekarzy ale nikt nie chciał podjąć się leczenia ani nawet wytłumaczyć co tak naprawdę się stało. Pod koniec lipca 2003 trafiłem do Trzebnicy, przyjął nas profesor ŚP Ryszard Kocięba, diagnoza przykurcz Volkmanna.Syn był operowany przez Doktora Domanasiewicza w sierpniu, nową metodą polegającą na skróceniu kości ręki.Od tamtej pory tj 13 lat jesteśmy w stałym kontakcie z Panem Doktorem , który przeprowadził kilka następnych operacji Aleksandra a ostatnią we wrześniu 2016r już we Wrocławiu na Borowskiej. Panie Doktorze jeszcze raz dziękujemy z całego serca za wszystko co Pan zrobił dla nas, jest Pan wielkim człowiekiem dającym ludziom szansę na normalne życie, dzięki Panu Olek ma zdrową rękę. Panie Doktorze chapeau bas.