Witam serdecznie, jeśli ma się zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenia depresyjne i zaburzenia

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, depresyjne i psychosomatyczne mogą wynikać z zaburzenia osobowości (być wtórne w stosunku do niego) jak również z przeżytych traum. Samo zaburzenie osobowości także może rozwijać się na podłożu bolesnych doświadczeń, których jednostka doświadczyła. Polecam zgłosić się na konsultację do psychoterapeuty pracującego w nurcie psychodynamicznym, który skupia się na leczeniu zaburzeń osobowości oraz wynikających z nich innych zaburzeń. Po kilku spotkaniach konsultacyjnych mających na celu zorientowanie się w naturze problemów, które zgłasza pacjent, terapeuta zaproponuje odpowiednią formę leczenia.

Kolejność oddziaływań terapeutycznych zależy od wielu czynników. W kontakcie z psychoterapeutą wspólnie ustalacie to czym należy najpierw się zaopiekować. Zazwyczaj kolejność dostosowuje się do potrzeby Pacjenta, możliwości, tempa , zaangażowania. Nie bez znaczenia jest również nurt terapeutyczny, w którym pracuje specjalista. Ważne aby w pierwszej kolejności zająć się objawami, które utrudniają proces terapeutyczny. Np jeśli Pacjent zmaga się z uciążliwymi objawami utrudniającymi wgląd czy myślenie abstrakcyjne to najpierw pracujemy nad stabilizacją , minimalizacją, wyeliminowaniem tegoż objawu. Potem pogłębiamy proces . Pozdrawiam.

Dzień dobry,
Przy opisywanych trudnościach — jak objawy psychosomatyczne, obsesyjno-kompulsyjne, obniżony nastrój czy konsekwencje bolesnych doświadczeń z przeszłości — decyzja o rozpoczęciu terapii może być ważnym momentem.
Psychoterapia nie musi zaczynać się od pracy z najtrudniejszymi emocjami. Często dzieje się przeciwnie — pierwszym celem jest wówczas ustabilizowanie codziennego funkcjonowania, nazwanie tego, co najbardziej dokuczliwe teraz i znalezienie sposobu na to, jak sobie z tymi rzeczami lepiej radzić. Dopiero kiedy pojawi się nieco więcej wewnętrznej przestrzeni, możliwe jest stopniowe sięganie głębiej — do doświadczeń, które zostawiły ślad, i do mechanizmów, które dziś mogą powodować cierpienie.
Warto też mieć na uwadze, że niektóre objawy — jak natrętne myśli czy spadki nastroju — mogą być wtórne wobec głębszych trudności, na przykład wzorców funkcjonowania osobowości, które ukształtowały się w odpowiedzi na wcześniejsze zranienia. Dlatego w procesie psychoterapii często nie chodzi tylko o „gaszenie" objawów, ale również: o dotarcie do tego, co je podtrzymuje.
Kolejność pracy w psychoterapii może być ustalana wprost z terapeutą — podczas rozmów czy konsultacji na początku procesu terapeutycznego — ale bywa także, że niejako układa się sama, w rytmie i dynamice spotkań. To naturalny element pracy psychoterapeutycznej, w której dużą rolę odgrywa relacja terapeutyczna, poczucie bezpieczeństwa i gotowość na kontakt z trudnymi treściami.
To, jak będzie w szczególe przebiegała psychoterapia, na czym konkretnie będzie polegać, powinno też zostać na wstępie omówione (mam tu na myśli metody, którymi w ramach swojego stylu, warsztatu i nurtu pracy dysponuje specjalista), zaś w miarę trwania procesu terapeutycznego dostosowywane do tego, co aktualnie będzie się w tym procesie działo. Powinno się to dziać spokojnie, krok po kroku, z dużym szacunkiem do Pani granic i tempa. Wiele zależy więc od tego, w jakim nurcie będzie prowadzona psychoterapia i jak ułoży się relacja terapeutyczna, która w takich procesach ma kluczowe znaczenie.
Pozdrawiam,
Małgorzata Iwańczyk
Gabinet Psychoterapii Dobra Przestrzeń w Katowicach i Gliwicach