Witam. Od lat zmagam się z rożnymi zaburzeniami osobowości, od paru leczę się także farmakologiczn

Przede wszystkim proponowałbym wykonać pogłębione badania kliniczne w kierunku dokładniejszego zdiagnozowania Pani problemów. "Słowa klucze" mówią o różnych jednostkach chorobowych i mam takie wrażenie, że jest Pani ciągle na etapie diagnozy. Co też nie jest dziwne, wszak diagnoza psychologiczna czy psychiatryczna to często proces - w miarę poznawania pacjenta wiemy o nim więcej, czasem na początku diagnoza jest jakaś, a potem jest zmiana, bo dochodzą nowe informacje. Jeśli jest Pani na początku terapii trudno mówić o jej skutkach. Często terapia bywa długim procesem (nawet wieloletnim) i dopiero po takim czasie możemy mówić o skuteczności bądź jej braku. Rodzaj terapii w dużym stopniu zależy od diagnozy i Pani oczekiwań. Terapie psychoanalityczne z założenia są długoterminowe i bardziej nastawione na wgląd czy przeszłość, zaś terapie z nurtu poznawczo - behawioralnego są skoncentrowane na tu i teraz, są bardziej dyrektywne i bardziej "kontaktowe". Nie mniej ważna jest także relacje z konkretnym terapeutą.

Zastanawiam się, czy pytała Pani psychiatrę prowadzącego o diagnozę lub czy rozmawiała Pani o tym z psychoterapeutą. Za mało tutaj informacji aby móc stwierdzić czy ma Pani mieszane zaburzenia osobowości, co mogłoby tłumaczyć trudności diagnostyczne, czy np. spełnia Pani kryteria jednego zaburzenia osobowości z rysem innego. Na pewno zaburzeniem współwystępującym będzie zaburzenie obsesyjno-kompusyjne i depresja. Polecam Pani Terapię Schematów (terapia poznawczo-behawioralna III fali). Warto aby zastanowiła się Pani, który z objawów sprawia Pani największy dyskomfort co będzie pomocne w określeniu celów pracy.

Dziękuję Ci za szczerość – opisujesz bardzo złożone i trudne doświadczenia, które zasługują na uważne i odpowiednie podejście terapeutyczne. Przy takich objawach najlepiej sprawdza się psychoterapia psychodynamiczna lub psychoanalityczna. Pomaga dotrzeć do głębokich źródeł cierpienia, zrozumieć nieświadome mechanizmy i budować spójniejszy obraz siebie. Bardzo dobrym wyborem może być też terapia schematów, szczególnie jeśli doświadczasz silnych emocji, przekonań o byciu „niewystarczającą” lub braku zaspokojenia emocjonalnego – to podejście łączy pracę nad schematami z relacją terapeutyczną i emocjami.
Masz prawo mieć wątpliwości co do terapii – warto je omówić z terapeutą. Jeśli nurt nie odpowiada, nie znaczy, że z Tobą coś nie tak – tylko że trzeba dopasować podejście do Twoich realnych potrzeb. To, że szukasz pomocy i zaczynasz terapię, to ważny i odważny krok. Nie jesteś sama.
Pozdrawiam
EK

To, co Pani opisuje, wskazuje na bardzo złożony obraz trudności — z jednej strony objawy depresyjne i lękowe, z drugiej wewnętrzne konflikty, chroniczne zmęczenie, brak sensu i trudność w utrzymaniu spójnego poczucia siebie. To doświadczenia, które często mają swoje źródło w głębszych wzorcach emocjonalnych i relacyjnych, ukształtowanych wiele lat temu.

Dlatego w takiej sytuacji najczęściej najbardziej pomocna jest terapia długoterminowa, o charakterze pogłębionym — taka, która pozwala nie tylko redukować objawy, ale też zrozumieć źródło cierpienia i odbudować relację z samym sobą.

W praktyce dobrze sprawdzają się tu nurty:

Gestalt – skupiony na świadomości, emocjach i relacjach,

psychodynamiczny lub analityczny – pozwalający rozumieć nieświadome mechanizmy i wewnętrzne konflikty,

czasem elementy terapii schematu – jeśli w tle są silne, utrwalone wzorce reagowania.

Kluczowe jednak nie jest tylko podejście, ale to, czy w kontakcie z terapeutą czuje Pani autentyczne zrozumienie, spokój i bezpieczeństwo.
To właśnie relacja terapeutyczna jest miejscem, w którym po raz pierwszy można poczuć, że nie trzeba udawać i że wszystkie emocje — nawet te trudne — mają prawo istnieć.

Pozdrawiam serdecznie,
Małgorzata Kulik