Witam, mam teraz 20 lat i mam pytanie nad którym już długi się zastanawiam. Gdy byłam mała miałam ko

Z treści wiadomości nie wynika, czy tata kolegi był pedofilem. Zachowania, o których Pani pisze da się wyjaśnić w różny sposób, np. wszedł do łazienki, bo myślał, że jest tam syn a wśród domowników nie ma zwyczaju pukania, albo tylko pali się światło i może wejść. Dotykanie po głowie i rękach może świadczyć o okazywaniu sympatii znanemu dziecku. Nie pisze Pani w jaki konkretnie sposób komentował wygląd.

Z drugiej strony kluczowa jest Pani emocja wstydu w opisanym incydencie z łazienką. Ona informowała, że dzieje się coś niewłaściwego, nieodpowiedniego, co może za chwilę stać się groźne. Jeśli nadal go Pani lubi i macie dobry kontakt, może warto porozmawiać o tym co się wydarzyło i powiedzieć, jak się Pani czuła?

Dzień Dobry,
zachęcam do kontaktu ze specjalistą , aby szerzej omówić ten temat podczas wizyty .
Pozdrawiam serdecznie

To, co opisałaś, nie było normalnym ani właściwym zachowaniem dorosłego człowieka wobec dziecka. Przekroczył on Twoje granice w sposób, który mógł mieć na Ciebie trwały wpływ, i absolutnie nie jest to sytuacja, w której „przesadzasz”. Dlaczego jego zachowanie było niewłaściwe? Ponieważ tworzył sytuacje, w których miał nad Tobą kontrolę – np. prośba, byś nie zamykała drzwi w łazience, wejście do niej, kiedy się kąpałaś. To nie była przypadkowa sytuacja, lecz działanie celowe. Dotykał Cię bez potrzeby – nawet jeśli był to dotyk po głowie czy rękach, jeśli budził w Tobie niepokój lub wydawał się nieuzasadniony, to przekraczał Twoje granice. Komentował Twój wygląd – w kontekście innych jego zachowań, takie uwagi mogły mieć nieodpowiedni podtekst. Dbał o to, by spędzać z Tobą czas sam na sam – to mogło być strategią budowania zaufania i manipulowania relacją.

Nie można jednak jednoznacznie postawić diagnozy na podstawie tego, co opisałaś, ale jego działania noszą znamiona manipulacyjnego i nieodpowiedniego zachowania wobec dziecka. Takie zachowania mogą świadczyć o skłonnościach do wykorzystywania emocjonalnego lub seksualnego.
To, że nadal go lubisz to bardzo naturalna reakcja. Jako dziecko nie miałaś pełnej świadomości tego, co się działo, a być może w wielu momentach traktował Cię dobrze, co sprawiało, że budowałaś z nim jakąś formę więzi. Dzieci często nie rozumieją, że ktoś, kto je lubi i traktuje miło, może jednocześnie przekraczać ich granice. To wewnętrzny konflikt, który może powodować zamieszanie w uczuciach.
A wstyd to często reakcja na sytuacje, w których czuliśmy się bezradni. Możesz czuć się, jakbyś „pozwoliła” na tę sytuację, ale pamiętaj, że jako dziecko nie miałaś świadomości, co jest właściwe, a co nie. Wina nigdy nie leży po stronie dziecka – odpowiedzialność za sytuację spoczywa na dorosłym, który nadużył zaufania.

Co możesz teraz zrobić? Uznaj swoje uczucia za ważne – niezależnie od tego, że „nie wydarzyło się nic fizycznie drastycznego”, Twoje emocje są realne i masz prawo czuć się nieswojo. Porozmawiaj z kimś, komu ufasz – jeśli masz kogoś bliskiego, kto może Cię wesprzeć, rozmowa może pomóc uporządkować Twoje myśli. Rozważ też konsultację z terapeutą – jeśli temat wraca i wywołuje u Ciebie silne emocje (np. wstręt, wstyd, niepokój), profesjonalna pomoc może pomóc Ci przepracować te doświadczenia.