Jestem osobą, ktora od dłuższego czasu odczuwa silny niepokój w codziennych sytuacjach, takich jak s

Dzień dobry,
Twoje objawy, czyli silny niepokój, duszności, przyspieszone bicie serca i unikanie pewnych sytuacji mogą wskazywać na zaburzenia lękowe, takie jak lęk społeczny, uogólnione zaburzenie lękowe lub napady paniki. Jednak, aby postawić diagnozę konieczny jest szerszy wywiad i spotkanie z psychologiem. W przypadku zaburzeń lękowych kluczowe jest podjęcie terapii, najlepiej w nurcie poznawczo-behawioralnym. Podczas terapii zidentyfikujesz i zmienisz negatywne wzorce myślenia i zachowania, które podtrzymują lęk oraz nauczysz się technik radzenia sobie z objawami lęku. Wsparciem psychoterapii jest włączenie farmakoterapii, czyli leków. W tym celu zachęcam do wizyty u lekarza psychiatry.
Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia,
Joanna Szlasa-Więczaszek

Jeśli odczuwa Pan/Pani nasilony niepokój w codziennych sytuacjach, a dodatkowo towarzyszą mu objawy fizyczne, takie jak duszności czy przyspieszone tętno, oraz unikanie tych zdarzeń zaczyna utrudniać pracę i relacje z innymi ludźmi, warto rozważyć, czy mogą to być zaburzenia lękowe. Przy rozpoznaniu kluczowe jest zbadanie częstotliwości, czasu trwania oraz intensywności lęku, a także wpływu tych objawów na codzienne funkcjonowanie. Zalecanym krokiem jest konsultacja z psychologiem lub psychiatrą, który przeprowadzi dokładny wywiad, a jeśli potrzeba, zleci dodatkowe badania, aby wykluczyć przyczyny somatyczne. W przypadku potwierdzenia zaburzeń lękowych dostępne są różne formy pomocy, w tym psychoterapia (szczególnie terapia poznawczo-behawioralna) i, w uzasadnionych przypadkach, leczenie farmakologiczne. Praktykowanie technik relaksacyjnych (np. ćwiczeń oddechowych czy uważności) może doraźnie przynieść ulgę, a aktywność fizyczna i rozmowa z zaufanymi osobami również pomagają w radzeniu sobie z napięciem.

Twoje objawy, takie jak silny niepokój w codziennych sytuacjach, duszność, przyspieszone bicie serca i uczucie utraty kontroli, mogą rzeczywiście wskazywać na zaburzenia lękowe, zwłaszcza jeśli nasilają się w określonych sytuacjach społecznych lub pod wpływem stresu na przykład w pracy czy podczas wykonywania codziennych czynności. Najlepiej skonsultować się z profesjonalistą, który pomoże określić, czy masz do czynienia z zaburzeniami lękowymi, oraz zaproponuje odpowiednią formę leczenia. Terapię zaburzeń lękowych efektywnie wspierają:
1. Techniki relaksacyjne – warto spróbować technik oddechowych, medytacji czy jogi, które pomagają w zarządzaniu lękiem i poprawiają kontrolę nad ciałem w stresujących momentach.
2. Stopniowe narażanie się na sytuacje wywołujące lęk – jeśli to możliwe, stopniowo wracaj do sytuacji, które budzą niepokój, zaczynając od tych mniej stresujących. Może to pomóc w obniżeniu reakcji lękowej.
3. Zdrowy styl życia – dbanie o regularny sen, aktywność fizyczną i zdrową dietę może wspierać równowagę emocjonalną i zmniejszać nasilenie lęków.
4. Ewentualne leczenie farmakologiczne – w niektórych przypadkach lekarz może zalecić stosowanie leków przeciwlękowych, które mogą pomóc w łagodzeniu objawów w bardziej intensywnych przypadkach.
Pamiętaj, że lękowe zaburzenia są powszechne i można z nimi skutecznie walczyć, zwłaszcza jeśli podejmie się odpowiednie kroki, takie jak wsparcie profesjonalistów. Zapraszam do kontaktu :)

To, co Pan/Pani opisuje, wskazuje na doświadczenie silnego, przewlekłego napięcia i lęku, które pojawia się w codziennych, pozornie neutralnych sytuacjach — takich jak wyjście do sklepu, spotkania w pracy czy rozmowy z nieznajomymi. Objawy, które Pan/Pani zauważa — przyspieszone bicie serca, uczucie duszności, napięcie w ciele, wrażenie utraty kontroli — są charakterystyczne dla reakcji lękowych o podłożu psychofizjologicznym. Organizm w takich momentach zachowuje się tak, jakby realnie zagrażało mu niebezpieczeństwo, choć w rzeczywistości zagrożenie nie występuje.
Z czasem takie doświadczenia mogą prowadzić do unikania sytuacji budzących napięcie, co na krótką metę przynosi ulgę, ale w dłuższej perspektywie utrwala mechanizm lęku — ciało i umysł uczą się, że każda podobna sytuacja jest potencjalnie niebezpieczna. W efekcie lęk może się nasilać, pojawiać częściej i wpływać na różne obszary życia — relacje, pracę, samopoczucie.
W psychologii takie trudności klasyfikowane są jako zaburzenia lękowe. W zależności od dominujących objawów mogą przyjmować różne formy — np. zaburzenie lęku społecznego (fobia społeczna), gdy głównym źródłem napięcia są kontakty z innymi ludźmi, lub zaburzenie lękowe uogólnione (GAD), gdy uczucie napięcia i zamartwiania się towarzyszy większości dni, niezależnie od sytuacji. Często zdarza się też, że lęk przybiera postać napadów paniki, czyli nagłych epizodów silnego pobudzenia fizjologicznego.
Aby rozpoznać źródło problemu, najlepiej umówić się na konsultację psychologiczną lub psychoterapeutyczną. W trakcie rozmowy specjalista pomoże określić, czy opisane objawy spełniają kryteria zaburzeń lękowych, a jeśli tak — jakiego rodzaju. Pozwoli to dobrać odpowiednią formę pomocy. W przypadku silnych objawów fizjologicznych warto także rozważyć wizytę u psychiatry, który może zaproponować leczenie farmakologiczne (np. leki z grupy SSRI), pozwalające obniżyć poziom napięcia i ułatwić późniejszą terapię psychologiczną.
Najbardziej skuteczną formą pomocy w zaburzeniach lękowych jest terapia poznawczo-behawioralna (CBT). W jej trakcie osoba uczy się rozpoznawać automatyczne myśli wywołujące lęk, zmieniać sposób ich interpretacji, a także stopniowo eksponować się na sytuacje wywołujące niepokój, by odzyskać poczucie wpływu. CBT obejmuje również naukę technik relaksacyjnych i oddechowych, które pomagają regulować reakcje fizjologiczne organizmu.
Na co dzień warto wprowadzać proste techniki samopomocowe:
zwracać uwagę na oddech przeponowy,
stosować uziemianie, czyli skupianie się na tym, co realnie dzieje się tu i teraz,
ograniczyć kofeinę, alkohol i inne czynniki pobudzające,
dbać o sen i regularną aktywność fizyczną,
nie unikać sytuacji budzących lęk, lecz konfrontować się z nimi stopniowo i w bezpiecznym tempie.
Opisane przez Pana/Panią objawy są zrozumiałą reakcją organizmu na przeciążenie emocjonalne, nie oznaczają słabości ani braku odporności. To raczej sygnał, że układ nerwowy potrzebuje pomocy w nauce innego sposobu reagowania. Skorzystanie z profesjonalnego wsparcia — psychologa, psychoterapeuty lub psychiatry — jest pierwszym i najważniejszym krokiem w kierunku odzyskania spokoju oraz poczucia kontroli nad własnym życiem.