Jak funkcjonować w związku z osobą o zdezorganizowanym stylem przywiązania, samemu mając styl lękowo

Dzień dobry, z mojego doświadczenia wynika, że bardzo pomocna w takim przypadku jest psychoterapia. W zależności od potrzeb i celów możemy mówić o terapii indywidualnej, lub o terapii par.

Funkcjonowanie w związku z osobą o zdezorganizowanym stylu przywiązania, samemu mając styl lękowo-ambiwalentny, może być trudne, ale jest możliwe przy odpowiednim podejściu i zrozumieniu. Kluczem do sukcesu jest zrozumienie, na czym polegają oba style przywiązania. Osoby z dezorganizowanym stylem przywiązania często pragną bliskości, ale jednocześnie się jej boją, co prowadzi do sprzecznych sygnałów i zachowań. Z kolei osoby z lękowo-ambiwalentnym stylem przywiązania mają silną potrzebę bliskości i boją się odrzucenia, co może prowadzić do nadmiernego przywiązania i lęku przed separacją.

Podstawą jest otwarta i szczera komunikacja. Regularne rozmowy o uczuciach, potrzebach i obawach są niezbędne. Ważne jest, aby mówić o swoich emocjach w sposób nieoskarżający, unikać wzajemnych oskarżeń i starać się zrozumieć perspektywę partnera. Aktywne słuchanie, czyli uważne słuchanie bez przerywania i oceniania, jest kluczowe. Dzięki temu oboje partnerzy mogą poczuć się zrozumiani i docenieni.

Ustalanie jasnych granic jest równie ważne. Wyznaczanie granic, które są szanowane przez obie strony, może pomóc w budowaniu poczucia bezpieczeństwa. Konsekwencja w działaniach i reakcjach pomaga w budowaniu zaufania, co jest szczególnie ważne w relacjach z osobami o dezorganizowanym stylu przywiązania.

Wzajemne wsparcie emocjonalne jest nieodzowne. Oferowanie wsparcia i bycie obecnym w trudnych momentach może pomóc w budowaniu więzi. Rozwijanie empatii i staranie się zrozumieć emocje oraz doświadczenia partnera jest kluczowe. Praca nad sobą, czyli zrozumienie własnych wzorców przywiązania i nauka zdrowych sposobów radzenia sobie z emocjami, jest równie ważna. Terapia indywidualna może być tu bardzo pomocna.

W związku z osobą o zdezorganizowanym stylem przywiązania, ważne jest być cierpliwym, wspierającym i konsekwentnym w relacji. Dla osoby o stylu lękowo ambiwalentnym, istotne jest wyrażanie emocji i potrzeb w sposób klarowny i bezpośredni. Kluczem do satysfakcjonującej relacji jest wzajemne zrozumienie i akceptacja różnic w stylach przywiązania oraz praca nad budowaniem zaufania i intymności. Jednakże należy pamiętać, że każdy przypadek jest różny i należy aby traktować go indywidualnie. Pozdrawiam

Relacja między osobą o zdezorganizowanym stylu przywiązania a kimś o stylu lękowo-ambiwalentnym może być trudna, ale nie jest skazana na porażkę. Wymaga jednak dużo samoświadomości, empatii i konsekwentnej pracy nad komunikacją i poczuciem bezpieczeństwa.
1. Zrozumienie obu stylów przywiązania:
• Osoba o zdezorganizowanym stylu często odczuwa silną potrzebę bliskości, ale jednocześnie boi się jej. Może reagować wycofaniem, złością lub chaosem emocjonalnym, gdy czuje zagrożenie lub odrzucenie.
• Osoba o lękowo-ambiwalentnym stylu z kolei bardzo pragnie bliskości i potwierdzenia uczuć, ale często nadinterpretuje dystans partnera jako brak miłości.
To powoduje, że jedna strona (zdezorganizowana) czasem ucieka, a druga (lękowo-ambiwalentna) goni — i zaczyna się trudny taniec emocjonalny.
2. Co pomaga w takiej relacji:
Świadoma komunikacja – mów o uczuciach w sposób spokojny i konkretny, np. „Czuję się niepewnie, kiedy nie odpisujesz przez dłuższy czas, bo boję się, że coś jest nie tak.”
Granice i bezpieczeństwo – osoba z dezorganizacją potrzebuje wiedzieć, że ma prawo do przestrzeni, ale jednocześnie, że druga strona nie odejdzie. Ty z kolei potrzebujesz jasnych sygnałów, że bliskość jest bezpieczna.
Stałość i przewidywalność – ustalcie zasady, rytuały (np. rozmowa na koniec dnia), które dają poczucie stabilności.
Praca nad własnym lękiem i regulacją emocji – techniki oddechowe, terapia, journaling lub wsparcie psychoterapeuty mogą pomóc rozładowywać napięcie, zanim dojdzie do konfliktu.
Terapia par lub indywidualna – styl przywiązania można z czasem „uaktualnić”, ucząc się nowego sposobu reagowania. To nie jest wyrok, tylko punkt wyjścia.
3. Cel:
Dążcie do tzw. bezpiecznego stylu przywiązania — czyli takiej relacji, gdzie obie osoby mogą być sobą, czuć się akceptowane i nie muszą się nawzajem „ratować” emocjonalnie.