Dziendobry. Mojemu życiu towarzyszy lęk którego nie jestem w stanie opanować ani zrozumieć. W różnyc

Witam Panią,

Odpowiadając na pani pytanie - oczwiście tak. Reakcje lękowe na typowe sytuacje życiowe nie są prawidłową reakcją organizmu człowieka. Proszę poszukać w swojej okolicy psychoterapeuty i umówić się na spotkanie konsultacyjne. Pacjenci z zaburzeniami lękowymi często trafiają do gabinetów psychoterapeutów. Dzięki terapii można zredukować znacząco objawy. Proszę nie zwlekać z umówieniem się na spotkanie.
Pozdrawiam
Mikołaj Terczakowski

Dzień dobry, podpowiem jeszcze, że w pierwszej fazie terapii dobrze jest również skonsultować się z lekarzem psychiatrą. Kooperacja tych dwóch specjalistów daje bardzo dobre efekty w pierwszej fazie zdrowienia. Lekarz psychiatra może zlecić leki „wyciszające” reakcje lękowe. Psychoterapeuta natomiast pomoże Pani zrozumieć skąd się te lęki w ogóle wzięły, znaleźć ich źródło i pomóc w stworzeniu własnej drogi do zdrowienia. Zgadzam się, że nie powinna Pani dłużej zwlekać, gdyż reakcje te mogą się pogłębiać. Życzę wytrwałości i dużo siły, Małgorzata Ostrowska

Szanowna Pani, przeżywanie lęku wiąże się z doświadczaniem różnych, bardzo często zresztą nieprzyjemnych doznań somatycznych. Lęk jest emocją, która występuje w życiu każdego człowieka, jednak jeśli (tak jak Pani opisuje), odczuwamy go w większości sytuacji, jest dla nas niezrozumiały i staje się uciążliwy, warto sięgnąć po pomoc u specjalisty. Kontakt z psychoterapeutą może pomóc Pani w zrozumieniu mechanizmów występowania lęku oraz wypracowaniu sposobów na radzenie sobie z problemem. Psychoterapeuta/psycholog może zalecić Pani również wizytę u lekarza psychiatry.
Pyta Pani, czy powinna zacząć coś z tym robić. Tutaj najlepiej, żeby oceniła Pani jak opisywane dolegliwości wpływają na Pani życie, czy utrudniają codzienne funkcjonowanie i są źródłem dyskomfortu lub cierpienia. Przeżywanie silnego lęku i doznań wiążących się z nim, może stanowić wskazanie do poszukiwania pomocy psychologa czy psychiatry.
Pozdrawiam Panią serdecznie i życzę powodzenia!

Oczywiście, można coś z tym zrobić a nawet trzeba. Zachęcam do umówienia się do psychoterapeuty, pracując w gabinecie będzie Pani miała świadomość tego z czego co się bierze, dlaczego takie objawy są, będzie Pani jednocześnie miała na to co się z Panią dzieje, realny wpływ. Trzymam kciuki.

Dzień dobry,

już Pani zaczęła coś robić, gdyż zwraca się Pani po pomoc. To dowód na to, że dostrzega Pani jak powyższe objawy utrudniają Pani funkjonowanie. Specjalizuję się w tego typu trudnościach. Polecam metodę EMDR, (terapia odwrażliwiania przy pomocy ruchu gałek ocznych). W jej trakcie wspólnie z terapeutą zbuduje Pani tzw. bezpieczne miejsce (które w momentach kryzysu, stresu pomaga przywrócić równowagę emocjonalną) i skupi się na zmianie dysfunkcjonalnie przechowywanych doświadczeń w rozwiązania adaptacyjne z korzyścią dla Pani zdrowia psychicznego. To metoda o charakterze neurobiologicznym/neuropsychologicznym ukierunkowana na przyczynę trudności i jej przetworzenie przez mózg emocjonalny i poznawczy dzięki stymulacji bilateralnej (rytmicznym ruchom gałek ocznych, nasladujących naturalny proces z fazy snu REM, bodźcom dotykowym, świetlnych lub słuchowym). Dzięki temu poprawia się komunikacja między prawą i lewą półkulą mózgową. Stymulacja bilateralna w połączeniu z przywołaniem trudnego wspomnienia umożliwia jego przetworzenie, bez wtórnego straumatyzowania, co eliminuje zaburzenia na poziomie emocjonalnym i prowadzi do minimalizacji lub eliminacji danych objawów. Proszę rozważyć tę opcję. To dobra rada i warto z niej skorzystać.
dr n. hum. Monika Gmurek