Czuję się ciągle przyklejony do telefonu. Próbowałem go odkładać, ale po kilku minutach znów po nieg

Doskonale rozumiem, o czym Pan mówi – telefon potrafi być naprawdę mocnym magnesem. Z perspektywy psychodynamicznej warto zapytać siebie: czego właściwie Pan szuka w tym telefonie? Co Pan znajduje, gdy po niego sięga? Może jest to sposób na uniknięcie nieprzyjemnych uczuć, takich jak samotność, niepokój albo pustka? Jeśli odkładanie telefonu się nie udaje, to prawdopodobnie coś głębiej ukrytego sprawia, że trudno Panu się od niego oderwać. Warto przyjrzeć się, co się dzieje w tych momentach, gdy próbuje Pan „wytrzymać” bez telefonu – jakie emocje się wtedy pojawiają? Dobrym pomysłem byłoby spróbować zrobić z tego mały eksperyment. Na przykład: kiedy sięga Pan po telefon, niech Pan zatrzyma się na chwilę i sprawdzi, co Pan właśnie czuje – nudę, niepokój, czy coś innego? Taka świadomość emocji już jest krokiem w stronę zmiany. Gdyby jednak poczuł Pan, że samemu trudno się temu przyjrzeć, zachęcam do spotkania z terapeutą. Być może trzeba zajrzeć pod "powierzchnię tego", co wydaje się „tylko” zwykłym nawykiem...

Poczucie bycia „przyklejonym” do telefonu to dziś częsty problem, szczególnie jeśli telefon stał się głównym źródłem bodźców, rozproszeń czy nawet ukojenia. Samo postanowienie „odkładam telefon” często nie wystarcza, bo odruch sięgania po niego jest silnie utrwalony. Pomocne może być przyjrzenie się, w jakich momentach po niego sięgasz i czego wtedy potrzebujesz (nudy, ulgi, ucieczki, kontaktu?). To pozwala szukać bardziej świadomych alternatyw. Jeśli jednak ten nawyk jest uporczywy i trudno nad nim zapanować mimo prób, dobrze byłoby porozmawiać z psychologiem – to może pomóc zrozumieć mechanizm i znaleźć dopasowane rozwiązania.

Warto uśwadomić sobie, jaką rolę odgrywa sięganie po telefon.

Z punktu widzenia układu nerowowego i pracy mózgu, przeglądanie telefonu, może zwiększać poziom dopaminy, dlatego jest to nawyk, z którego tak trudno zrezygnować.

Proszę odpowiedzieć sobie na pytania, jak się Pan/Pani czuje po używaniu telefonu, jaki jest poziom zmęczenia. Co innego mógłby Pan/Pani robić w tym czasie. A może sięganie po telefon pomaga uniknąć myślenia/wykonywania pewnych działań?

Zachęcam do konsultacji psychologicznej.

Dzień dobry, w dzisiejszych czasach to bardzo powszechna trudność – smartfony, a zwłaszcza media społecznościowe, są projektowane tak, aby jak najdłużej utrzymywać naszą uwagę. Każda kolejna informacja, zdjęcie czy post to mały „strzał dopaminy” dla naszego mózgu, który szybko przyzwyczaja się do tej stymulacji i domaga się więcej.
Na początek, warto zacząć od obserwacji - przez 2–3 dni zapisuj, kiedy i w jakich sytuacjach sięgasz po telefon. Czy to nuda, stres, napięcie? Pomocne mogą być również aplikacje mierzące czas spędzany w telefonie i w konkretnych aplikacjach.
Ustal limity – możesz skorzystać z funkcji kontroli czasu ekranowego, ograniczyć dostęp do wybranych aplikacji lub ustawić przypomnienia po przekroczeniu określonego czasu.
Aby zmienić automatyczny nawyk – gdy sięgasz po telefon z rozpędu, dobrze mieć pod ręką coś innego, co może zająć Twoje ręce i uwagę (np. książkę, kostkę do ściskania, kubek z herbatą).
Jeśli masz poczucie, że tracisz nad tym kontrolę, telefon zaczyna przeszkadzać Ci w pracy, relacjach czy śnie – warto rozważyć spotkanie z psychologiem. Często nadmierne korzystanie z telefonu jest sposobem na regulowanie emocji, ucieczkę od trudnych myśli, samotności lub braku satysfakcji w innych obszarach życia.
W pracy psychologicznej można dobrać odpowiednie sposoby regulacji emocji, dopasowane do Twoich potrzeb, stylu funkcjonowania i celów. Praca nad tym przynosi nie tylko ulgę, ale często wpływa na poprawę koncentracji, nastroju i ogólnego samopoczucia.
Zapraszam, jeśli chcesz się temu bliżej przyjrzeć.