Co mi dolega? Nerwica, depresja? Dlaczego mam takie ataki agresji?

Witam panią.
Jeśli chodzi o wstępną diagnozę zapraszam do siebie do gabinetu. Jednak i tak według mnie nie obejdzie się bez wizyty u psychiatry, który jednoznacznie określi pani, co dolega. Mogę polecić znajomą.
Pozdrawiam

Robert Turek

Witam. Cierpi PANI na Syndrom Dorosłego dziecka Rozwiedzionych rodziców. DDRR. To rodzi szereg problemów natury emocjonalnej i utrudnia utrzymanie relacji z bliskimi. Wszystko da się uratować. Potrzebna jest tylko chęć uczestnictwa w terapii. Serdecznie zapraszam i pozdrawiam Wiatr Anna

Alkohol nie jest naszym sprzymierzeńcem. Sugeruje ograniczenie go do minimum. Złożoność Pani problemów jest na tyle duża, że pomoc drogą internetową nie będzie najlepszym rozwiązaniem. Zapraszam do mnie do gabinetu, postaram się zaradzić na Pani problemy

Witam Panią, sądzę, że wiele problemów łączy się u Pani ze sobą powodując frustrację a ta częste zachowania agresywne. Uważam, że powinna Pani skorzystać z pomocy psychologa, który specjalizuje się w terapii zaburzeń odżywiania. W dalszej kolejności warto zastanowić się nad kontrolą emocji, relacjami z rodziną, partnerem, przyjaciółmi.

Dzień dobry,
pisze Pani, że nie miała Pani prostego dzieciństwa, w domu była agresja. Pani rodzina często się przeprowadzała, a rodzice rozwiedli się. To wszystko są sytuacje, które mogą stanowić dla dziecka traumę emocjonalną, ponieważ burzą podstawowe poczucie bezpieczeństwa. O tym też mówią Pani objawy - problemy z odżywianiem, próba zapanowania nad niepokojem za pomocą porządków, a także trudność w zaufaniu przyjaciółce i partnerowi mogą stanowić pochodną tego, co przeżywała Pani jako dziecko. We wczesnym okresie życia nie ma szansy, by poradzić sobie z taki trudnymi doświadczeniami jak agresja opiekunów - te przeżycia, np. gniew, który budzi się naturalnie w sytuacji, gdy ktoś nas atakuje, oraz lęk, gdy zagrożone jest nasze bezpieczeństwo - mogły przetrwać w Pani ciele, w pamięci związanej z emocjami, przeżywaniem, reagowaniem fizjologicznym. Stąd też tak gwałtowne reakcje, wybuchy emocjonalne, które teraz pojawiają się w obiektywnie niegroźnych sytuacjach.
Pisze Pani o kochającym mężczyźnie, z którym jest Pani związana. To ważne, że może Pani czerpać wsparcie z tej relacji, że czuje Pani jego oddanie i miłość. Zachęcałabym Panią do podjęcia psychoterapii, dzięki której będzie się mogła Pani uporać z trudnymi przeżyciami z przeszłości, zrozumieć swoje przeżycia i połączyć je z tym, co przeżywa Pani obecnie. Jeśli zdecyduje się Pani podjąć terapię, wsparcie partnera może być wartością sprzyjającą zdrowieniu. Psychoterapia w przypadku traum emocjonalnych i tak poważnych objawów, jakimi są m.in. zaburzenia odżywiania, może trwać długo i budzić różne emocje (np. może być Pani trudno zaufać terapeucie, jeśli w Pani wczesnych przeżyciach osoba dająca opiekę budziła raczej lęk lub gniew). Jest to jednak leczenie bardzo skuteczne, które może przynieść Pani ulgę, także w tej obecnej, trudnej sytuacji utraty przyjaciółki, i pozwolić Pani poczuć się bezpieczniej i pewniej zarówno we własnym ciele, jak i w relacjach z bliskimi.
Pozdrawiam serdecznie
Anna Mach - psycholog, psychoterapeutka, dr n. hum.