Marek Dariusz Zawadzki

Doktor Marek Zawadzki to rewelacyjny Reumatolog ...rzeczowy ...konkretny oddany swojej pracy i pacjentowi .Świetnie zdiagnozował moją jednostkę chorobową i zastosował leczenie ,które współgrało z innymi schorzeniami.Polecam wszystkim ,którzy szukają doskonałego Reumatologa i serdecznego Lekarza :)

Kinga
Leczę się u doktora Zawadzkiego już wiele lat i nie mam absolutnie żadnych zastrzeżeń do jego pracy. Ma bardzo profesjonalne i indywidualne podejście do pacjenta, czego niestety nie mogę powiedzieć o innych reumatologach z jakimi się spotkałam. To lekarz, który podczas wizyt w 100 % poświęca się pacjentowi i doskonały diagnosta . Na lepszego specjalistę nie mogłam trafić. Bardzo polecam.

Lekarz - dramat. Sądziłem, że jedyna opinia jaka do tej pory tu była jest przesadzona a wygląda, że i tak jest łagodna. Podpisuję się pod Rozalka w całości. Co mogę dodać - mniemanie pana doktora o sobie jest w ogóle nieadekwatne do zaangażowania w pracę. Nie mam szczególnych oczekiwań od lekarzy na nfz w Polsce. Ale naprawdę dr Zawadzki tak "przejmuje się"pacjentem jakby to był ostatni dzień w jego karierze zawodowej. Nie interesuje go ani wywiad ani badanie, dobrze że chociaż do karty choroby zajrzał. Przepisał mi lek z grupy tych, których brać nie mogę bo skutki uboczne zupełnie mnie rozłożyły już w przeszłości. Zdecydowanie i po całości NIE POLECAM

U dra Zawadzkiego byłam dwa razy - pierwszy i ostatni. Wizyta w poradni trwała może z 7 minut, choć próżno szukać kolejki pod gabinetem, która mogłaby tłumaczyć taki pośpiech . Nie tylko moja wizyta, bo pacjenci przyjmowani przede mną wychodzili jeszcze szybciej. Lekarz nieprzygotowany do pracy - nie miał nawet miarki - rzecz oczywista w gab. reumatologicznym. Nie przeprowadził żadnego badania, wywiad zrobił tak powierzchowny, jakbyśmy znali się od lat 5 i miał już w pamięci i dokumentacji pełen obraz moich dolegliwości. Zaproponował mi leczenie nawet nie spojrzawszy na wyniki. Gdy zaczęłam dopytywać się o skutki terapii, zirytował się i arogancko zripostował, że "mogę się w ogóle nie leczyć". Do tego, rzecz może pozornie nieistotna, ale też świadcząca jakoś tam o stosunku do pracy i pacjenta - przyjmował ubrany w jakiś malowniczy T-shirt. Generalnie wszystko wyglądało tak, jakby dr ot tak, wpadł z doskoku do gabinetu, pomiędzy zakupami a meczem, niezadowolony, że ktoś w ogóle kazał mu pracować. Wiem, że dr miał wtedy zastępstwo za inną lekarkę, ale jeśli pacjent czeka miesiącami na wizytę i to w rzekomo renomowanej placówce, to jednak ma prawo oczekiwać innego podejścia do obowiązków, wyższego poziomu merytorycznego i kultury osobistej też. Zwłaszcza, jeśli przyjmuje go starszy asystent kliniki, będący jakby nie patrzeć, w ten sposób wizytówką oddziału, na którym jest zatrudniony.