mgr Karolina Tiszler

Od pewnego czasu zaczynam u siebie podejrzewać rozdwojenie jaźni. Wyczytałam objawy w internecie- wszystko się zgadza ale jak wiadomo czasem Internet kłamie. Zanim pójdę do specjalisty chciałabym się chociaż trochę upewnić aby się przed nimi nie skompromitować. Mianowicie, tak jak pisali mam problemy ze snem, boli mnie głowa a co najgorsze przyłapałam się ze nieświadomie tak jakby mam drugą osobowość. Zaczynam mówić rzeczy oczywiście nieświadomie które do mnie nie pasują. Po wróceniu do danej rozmowy uświadamiam sobie ze tak naprawdę nie jest i nie wiem czemu to mówię. Posiadam gwałtowne zmiany nastroju. W jednej chwili potrafię się śmiać a w drugiej zacząć płakać zupełnie bez powodu, z reszta śmiać tez bez powodu.W jednej chwili jestem sobą (chociaż nie wiem czy tak to można nazwać) a w drugiej kompletnie inna osobą. Wiele rzeczy zapominam i nie mogę się na niczym skupić.

Szanowni Państwo,

mam co prawda wątpliwości czy na takie pytanie da się jednoznacznie odpowiedzieć ale spróbuję: pomimo ukończonych kilka dni temu 42 lat tak się złożyło, że nigdy nie byłem w żadnej relacji. Przeżyłem kilka zauroczeń (w tym jedno - co gorsza w osobie terapeutki), które skończyło się depresją i mnóstwem wylanych łez. To, że odczuwam silny brak bliskości emocjonalnej, czułości (nad brakiem bliskości seksualnej - choć też gdzieś jej brak ale jakoś udaje mi się nad nią panować) to jedno, zauważyłem jednak że od jakiegoś czasu przybrało to dziwne objawy: mało powiedzieć, że oglądając reklamy i widząc np. kobiecą już nie tylko nogę ale smukłą dłoń doznaję jakiegoś rozrzewnienia to przeniosło się to nawet na przedmioty: widok takiej białej sukni ślubnej powoduje, że łzy płyną mi po twarzy obficie, że sam byłbym ją w stanie zakupić, mimo że nie mam dla kogo, ba, nawet wejść fikcyjny związek małżeński tylko dla tej okazji stanięcia obok tak odzianej kobiety. I teraz pytanie: czy jest to rzecz normalna będąca następstwem braku możliwości ulokowania uczuć czy nie jest to jednak rzecz normalna i należy ją leczyć a jeśli tak to u kogo - psycholog, psychiatra, seksuolog a może wreszcie do wszystkich po kolei. Za ewentualnie udzieloną odpowiedź uprzejmie dziękuję. Z poważaniem.