mgr Jessica Tomecka

Z tego co Pani pisze, Pani stan zdrowia jest dla Pani bardzo istotny. Ponieważ tak jest, proponuję, by wyznaczyła sobie Pani określony czas w ciągu dnia na szczegółowe badanie siebie. Może to być np. 15 min dziennie na objawy, ale niech to będzie tylko te przykładowe 15 minut. Resztę czasu, proszę odpuszczać. Będzie Pani wiedziała, że już Pani to zrobiła, więc nie ma sensu robić tego ponownie w ciągu trwania dnia. Rozumiem, że napięcie bywa duże i po badaniu na krótki czas Pani się uspokaja, ale tak funkcjonują tego typu objawy: pojawiają się, pojawia się wraz z nimi napięcie, a po zrobieniu czynności „uspokajającej” napięcie na krótko mija, a potem objawia się ponownie. Mimo tego, że w ciągu dnia napięcie może rosnąć, to jeśli Pani nauczy się je wytrzymywać i przetrzynywać, z czasem będzie malało. Aktualnie Pani funkcjonowanie przypomina sinusoidę wzrostu napięcia i automatycznego obniżenia po „zbadaniu się” . Gdy będzie Pani rzadziej się sprawdzać, napięcie będzie spadało wolniej, ale jeśli będzie to Pani powtarzała (przetrzymywanie napięcia), w końcu powinno minąć na dobre. Przypuszczam, że dojdzie do tego, że nawet przestanie widzieć Pani sens w codziennym 15 minutowym badaniu. Jest to nieprzyjemny proces odczulania, zwany terapią ekspozycyjną, w której „eksponuje” się Pani do nieprzyjemnych odczuć związanych z napięciem, jednak jest to dobra metoda, by uwolnić się od objawów. Może Pani też zastanowić się skąd u Pani taki objaw, w którym momencie życia się pojawił, po co on jest? Przed czym Panią metaforycznie chroni? Jak wyglądają Pani relacje z bliskimi i jakie lęki pojawiały się w Pani rodzinie pochodzenia? Być może jak poszuka Pani odpowiedzi, zrozumie Pani dlaczego ma Pani taki objaw i łatwiej będzie Pani z niego zrezygnować? Proszę poszukać w sobie zasobów. Co Pani robi najlepiej, co Pani przeżła, co dało Pani siłę i wiarę w siebie, jakie ma Pani wartości, jakie Pani ma kontakty z innymi, czym Pani się interesuje, w co mogłaby Pani włożyć energię, co mogłoby zastępować badanie się? Życzę zdrowia, pozdrawiam Panią serdecznie i w celu monitorowania swoich postępów, zapraszam na terapię. :)

A co Pani by chciała robić? Proszę przypomnieć sobie bardzo dokładnie, gdy czuła Pani przeciwieństwo nudy, gdy czuła Pani, że Pani żyje. Co Pani wtedy robiła? Jak się Pani czuła? Jakie były okoliczności? Była Pani sama czy z kimś? Może to może być inspiracją dla Pani. Co Pani szczerze lubi robić? W co może Pani się zaangażować, a co jest odłożone na później do zrobienia? Czy może się Pani z kimś spotkać, nawiązać może nowe znajomości, kontakty? Może Pani sobie też wyznaczać cele. To może sprawić, że na codzień zajmie się Pani dążeniem do nich. W celu bliższemu zapoznaniu się z problemem, przyjrzeniu się mu, aby go zrozumieć i pokonać, zapraszam na sesję :)