Dr n. med. Iryna Kozicka

Pani dr zrobiła na mnie dobre wrażenie. Ma bardzo profesjonalnie podejście do pacjenta. Wszystko mi dokładnie wytłumaczyła. Zdecydowanie polecam!!!

Profesjonalne podejście do pacjenta. Rzetelna ocena. Pani dr jest godna polecenia dla pacjentek w ciąży i nie tylko.

Byłam u kilkunastu ginekologów w swoim zyciu i tylko do tej Pani dr uczeszczam regularnie. Rzeczowa, kompetentna, zleca badania, nie naciąga na koszta. Przykłada się do pacjenta i dba o jego komfort. Z całego serca polcam !!!! O każdych wątpliwościach i problemach mozna porozmawiać i zawsze doradzi i dopasuje odpowiednie leki.

Przyjazne i profesjonalne podejście, Pani doktor przeprowadziła wywiad, badanie, wytłumaczyła dokładnie diagnozę, zleciła dodatkowe badania i opowiedziała co dalej - niby standard ale jak rzadki dziś w dobie wizyt 5cio minutowych i wypisywania recept bez badań (moje doświadczenie z enelmed). Bardzo dobre pierwsze wrażenie. W poczekalni spotkałam pacjentkę z ponad 20sto letnim stażem - świetna rekomendacja. Mam nadzieję że kolejne wizyty utwierdzą mnie tylko w mojej ocenie.

Bardzo kompetentna Pani Doktor. Odpowiedni człowiek na właściwym miejscu. Serdeczna, uśmiechnięta, wszystko dokładnie tłumaczy. Nie bagatelizuje problemu. Stara się pomóc, sprawia, że wizyta nie jest krępująca. Dociekliwa. Polecam Panią Doktor Irynę Kozicką.

Zdecydowanie nie polecam konsultacji u dr Kozickiej. Diagnoza dr Kozickiej przy mojej konsultacji odnośnie przyjęcia do porodu skończyła się odesłaniem mnie ze Szpitala Św. Zofii i tym, że rodziłam w windzie i na korytarzu bloku, w którym mieszkam.
W dniu 23 lipca 2018 roku o godzinie 21:15 zgłosiłam się na Izbę Przyjęć w 40 tygodniu + 1 dzień ciąży z informacją, że od około 4:00 rano mam skurcze. Zgłosiłam się do szpitala, ponieważ około godziny 20:00 skurcze stały się długie i regularne, następowały co 5 minut i trwały co najmniej minutę. Zgłosiłam się do szpitala po 19 godzinach odczuwania skurczy!
Zostałam przebadana przez położną, która stwierdziła, że poza odejściem czopu śluzowego nie dzieje się nic w kierunku porodu. Następnie zostałam poddana badaniu KTG, a po nim miałam konsultację u dr Iryny Kozickiej. Dr Kozicka po badaniu poinformowała mnie, że jeszcze niewiele się dzieje w stronę porodu i że nie ma sensu abym zajmowała salę porodową, aby tam „rozkręcała się” moja akcja porodowa. Zasugerowała, że mogę poczekać w poczekalni na plastikowym siedzeniu lub jechać do domu, wziąć na skurcze lek NOSPA i wrócić do szpitala, kiedy akcja porodowa nabierze tempa. Dr Kozicka była nieprzyjemna i wyniosła w kontakcie, a w momencie kiedy pojawiał się grymas na mojej twarzy w związku z odczuwanym skurczem spoglądała na mnie z takim wyrazem twarzy, jakbym grubo przesadzała w swoich odczuciach.
Ponieważ była to moja pierwsza ciąża, zaufałam diagnozie dr Kozickiej i wróciłam do domu myśląc, że do porodu jeszcze długa droga. Czymże są moje subiektywne odczucia w mojej pierwszej ciąży, wobec opinii profesjonalnego, doświadczonego lekarza ginekologa-położnika, myślałam.
O godzinie 23:53 opuściłam szpital i wróciłam z mężem do domu. Dotarliśmy tam pewnie w okolicach godziny 0:30, po drodze odwiedzając jeszcze o aptekę całodobową, by kupić zalecany przez dr Kozicką lek NOSPA.
W domu skurcze bardzo się nasiliły. Wyłam z bólu jak zwierzę. Sądziliśmy, że właśnie zaczyna się rozwierać szyjka macicy, bo przecież do tej pory nie działo się nic w kierunku porodu. Teraz wiemy już, że były to skurcze parte. Sądziliśmy, że najtrudniejsze jeszcze przed nami, że poziom bólu jeszcze mocno wzrośnie. W związku z tym porzuciliśmy jakiekolwiek myślenie o porodzie w Domu Narodzin przy Szpitalu św. Zofii i postanowiliśmy natychmiast jechać do najbliższego naszemu miejscu zamieszkania szpitala na ul. Madalińskiego. W trakcie ubierania się, które było możliwe tylko w przerwach pomiędzy kolejnymi skurczami i trwało bardzo długo, odeszły mi wody płodowe.
Skurcze były bardzo silne. Ledwie udało mi się wyjść z domu. Weszłam do windy w naszym bloku i nagle poczułam, że główka naszego dziecka jest już na zewnątrz. Główka dziecka była sina i nieruchoma. Bałam się, że nasza córka nie żyje.
Szybko położyłam się na podłodze w windzie, a mąż zaczął wzywać pogotowie i jednocześnie asekurować mnie i dziecko. Zostaliśmy poproszeni przez dyspozytora pogotowia, aby jeśli to możliwe wydostać się z windy na korytarz, aby mieli do nas łatwiejszy dostęp. Na plecach, z wystającą główką mojego dziecka, wyczołgałam się z windy na korytarz. Następnie główka dziecka zaczęła się obracać i z kolejnym skurczem, którego nie byłam w stanie powstrzymać, wyszły ramiona i reszta ciała naszego dziecka. Mąż przyjął naszą córkę w dłonie i położył na mojej piersi. Po około dwóch minutach od narodzin naszej córki przyjechało pogotowie, które profesjonalnie i troskliwie się nami zajęło.
Zostaliśmy przetransportowani do szpitala na Solcu, gdzie zostaliśmy objęci opieką. Nasza córka urodziła się żywa i zdrowa. Warzyła 3680 gramów i mierzyła 56 centymetrów. Po przewiezieniu do szpitala musiała być jedynie dogrzana w inkubatorze, bo była trochę wychłodzona. Po pierwszej godzinie życia otrzymała 10 punktów w skali Apgar. Wcześniejsza ocena z oczywistych względów nie była możliwa.
Mieliśmy bardzo dużo szczęścia. Poród przebiegł fizjologicznie, bez kłopotów. Wokół szyi naszej córeczki nie owinęła się pępowina, obyło się bez kleszczy czy próżniociągu, nie było potrzeby wykonywania cesarskiego cięcia. Nasza córka po urodzeniu podjęła samodzielnie akcję oddechową. Pogotowie przyjechało bardzo szybko, a personel szpitala na Solcu otoczył nas bardzo dobrą, profesjonalną opieką. Tak było, ale nie musiało tak być. Wystarczyło, żeby choć jeden z elementów tej układanki ułożył się inaczej, mniej fortunnie, a ta historia mogłaby mieć zupełnie inny, tragiczny finał.
Nasza córka urodziła się o godzinie 3:30 rano, czyli trzy i pół godziny po tym, jak zostaliśmy odesłani ze Szpitala św. Zofii do domu z informacją, że do akcji porodowej jest jeszcze daleko.
Obdarzyliśmy ogromnym zaufaniem personel medyczny szpitala, z którym mieliśmy do czynienia w tym dniu w szpitalu św. Zofii, w tym oczywiście dr Kozicką. Jak się okazuje, zupełnie niesłusznie. Jesteśmy kompletnie rozczarowani podejściem do pacjenta, które dziś oceniamy jako rutynowe, pozbawione zainteresowania i dokładnej analizy odczuć i uzyskiwanych od nas informacji.

Jestem bardzo zadowolona z wizyty u Pani doktor. Byłam z polecenia od koleżanki, która miesiąc wcześniej miała wizytę i nie zawiodłam się. Poszłam z poradą na temat antykoncepcji, pani doktor doradziła, zrobiła wywiad, odpowiedziała na wszystkie pytania a przy tym była bardzo kompetentna, miła, uprzejma i najważniejsze dla mnie - nie zbywała mnie i nie odniosłam wrażenia że zadaje głupie pytania lub że mnie pospiesza aby szybciej skończyć jak to miało miejsce podczas moich innych wizyt u ginekologów. Na pewno wrócę i w przyszłości chętnie oddam sie w ręce pani doktor podczas ciąży :) naprawdę, gorąco polecam!

Uprzejma, delikatna, miła i bardzo kompetentna. Interesuje się pacjentem. Pomaga zaradzić na różne ciążowe dolegliwości. Miła odmiana po kilku lekarzach, u których byłam.

Rewelacyjna pani doktor. Uprzejma, delikatna, opowiedziała mi o wszystkim co chciałam wiedzieć i doradziła. Bardzo polecam.

Pani doktor nauk medycznych była bardzo uprzejma. Dwie gwiazdki za szczerość i wypisanie recept na brany lek. Wprost przyznała, że mój problem wykracza poza jej doświadczenie (wieloletnie zaburzenia miesiączkowania + cukrzyca typu 1), co mnie zaskoczyło i rozczarowało, biorąc pod uwagę dużo pozytywnych opinii, stopień naukowy i informację o tym, że pani dr zajmuje się zaburzeniami miesiączkowania. Powiedziała, że "tu nie wystarczy dać tabletki, żeby wywołać miesiączkę" i zarekomendowała wizytę u ginekologa-endokrynologa. Reasumując - nie polecam osobom z niestandardowymi problemami, wymagającymi szerszego spojrzenia.