mgr Hubert Smulski

Mgr psychologii od 2008 r., po warszawskiej Szkole Wyższej Psychologii Społecznej.
Absolwent kursu: „Podstawowy psychoterapii systemowej indywidualnej i rodzinnej w WTTS” w Poznaniu. Ciągle w cyklu szkolenia
Oferuję:
Indywidualne spotkania psychoterapeutyczno-doradcze w ujęciu systemowym dla dorosłych i dla młodzieży od 12 roku życia.

Spotkania psychoterapeutyczno-doradcze w ujęciu systemowym dla par i rodzin.

Warsztaty grupowe - treningu interpersonalnego, gdzie proces uczenia się oparty jest o doświadczenia interpersonalne, uzyskiwane i analizowane w czasie spotkań małej grupy.

Chcę swoją profesjonalną wiedzę z zakresu psychologii a także bardzo bogate doświadczenie praktyczne, wspierane na moim fundamencie naukowym, przeznaczyć na pomaganie Państwu w rozwiązywaniu problemów.
Studia psychologiczne z tytułem magistra ukończyłem w 2008 r., w warszawskiej Szkole Wyższej Psychologii Społecznej. Jest to uczelnia uznawana w wielu rankingach uczelni psychologicznych za najlepszą tego typu uczelnię wyższą w Europie.
Moje zainteresowania naukowe skupiały się na procesach postrzegania rzeczywistości przez jednostkę, procesach poznawczych grupowych i społecznych. Wyniki moich badań były publikowane w literaturze naukowej.
Duży wpływ na moje podejście do praktyki zawodowej ma do dziś dnia moja aktywność. Poniżej krótka lista, gdzie powiązałem zakresy wyzwań z moim doświadczeniem:
Ocena ryzyka i odpowiedzialności – duże doświadczenie w sportach lotniczych i kitesurfingu;
Przestrzeganie regulacji prawnych i porządkowych, odpowiedzialność za życie innych i swoje – jestem licencjonowanym instruktorem strzelectwa;
Umiejętność ekspresji i wyrażania samego siebie – w czasie studiów współtworzyłem kabaret uczelniany SWPS, który uczestniczył w ogólnopolskich konkursach, brałem też udział w przygotowaniu programów telewizyjnych;
Umiejętność przekazywania i egzekwowania przyswojonej wiedzy – prowadziłem i prowadzę do dziś dnia szkolenia dla kilku korporacji o światowym zasięgu;
Empatia i altruizm – uczestniczę jako wolontariusz w przedsięwzięciach, które mają poprawić byt i funkcjonowania w życiu osobom najbardziej narażonym na niedogodności.
Tak szerokie spektrum doświadczeń zawodowych i pracy z ludźmi postanowiłem poszerzyć o dodatkową wiedzę i rozpocząłem szkolenie z terapii systemowej a także zostałem przyjęty jako członkiem Wielkopolskiego Towarzystwa Terapii Systemowej.


"Inspiracją dla tego sposobu myślenia jest wiele obszarów życia i dziedzin nauki. Od filozofii przez biologię, psychologię i socjologię a na naukach matematycznych i informatycznych kończąc. Ważnym kontekstem dla tego sposobu porządkowania świata są teorie systemów, informacji, cybernetyka I i II rzędu, teorie komunikacji, konstruktywizm radykalny, autopoieza, konstrukcjonizm społeczny.

Słowo system (z greckiego systema) znaczy przedmiot złożony, stanowiący spójną całość. Nie jest przy tym prostą sumą własnych elementów składowych lecz stanowi nową jakość. O systemach możemy mówić na poziomie pojedynczych komórek, organów, organizmów złożonych, grup organizmów, organizacji społecznych, międzynarodowych, nawet wszechświatów. Mówimy też o systemach problemowych i o problemach, które tworzą swoje systemy. Każdy system aktywnie dba o swoją wewnętrzną równowagę zachowując lub zmieniając swoją strukturę. Tworzy również subiektywny obraz (konstrukt) świata, którego jest obserwatorem. Trudno zatem mówić o jednej obiektywnej prawdzie istniejącej niezależnie. Informacje płynące z systemu, wypowiadane poglądy bardziej opisują ich nadawcę niż rzeczywistość, której dotyczą. System to sposób widzenia świata. To konstrukcja myślowa tworzona przez obserwatora. Konstruktywizm stara się zatem nie tyle poznawać rzeczywisty świat, co badać jak przebiegają procesy generowania konstruktów służących rozmaitym celom stawianym sobie przez dany system. W pracy tej zarzucony zostaje model myślenia przyczynowo - skutkowego, linearnego na rzecz modelu przyczynowości cyrkularnej.

Na takim gruncie teoretycznym wyrosła terapia systemowa. Ważnym jej elementem jest zmiana oparta na różnicowaniu. W tym złożonym procesie pomocna jest terapeucie postawa neutralności. Pozwala ona zachować - przy pełnym szacunku w stosunku do systemu - dystans wobec opowieści, którą on przedstawia. Tylko wtedy powstać mogą historie alternatywne mające wartość użyteczną dla systemu. W trakcie tego procesu pomocne są pytania cyrkularne, które pozwalają odpowiadającym na nie, zmieniać perspektywę obserwacji relacji zachodzących pomiędzy pozostałymi członkami systemu. Ma szansę zaistnieć wtedy inny niż dotychczas język opowiadania o problemie. Innymi ważnymi metodami postępowania terapeutycznego są np.: zmiana kontekstu, rytuały, metafory, przeformułowania, pozytywne konotacje, praca na zasobach, paradoks i wiele innych.

Rozwój idei w kierunku społecznego konstrukcjonizmu nadaje wyraźne znaczenie rzeczywistości tworzonej wspólnie przez uczestników rozmowy - spotkania terapeutycznego. Tym samym łagodzi dylemat pomiędzy teoriami poznania mówiącymi o rzeczywistości obiektywnej znajdującej się poza granicami obserwatora a radykalnym konstruktywizmem, który umiejscawia skonstruowaną rzeczywistość w jego granicach.

Terapia systemowa utożsamiana często z terapią rodzinną ma zastosowanie nie tylko na tym gruncie. Może być z powodzeniem stosowana w terapii indywidualnej, par a także terapii grupowej oraz innych systemach problemowych."

• Kryzys zawodowy

---

• Depresja

---

• Zaburzenia psychiczne

---

• Zaburzenia lękowe

---

• Zaburzenia psychosomatyczne

---

• Lęki

---

• Kryzys emocjonalny

---

• Kryzys życiowy

---

• Zaburzenia w relacjach międzyludzkich

---

• Zaburzenia nastroju

---

• Stres

---

• Zaburzenia emocjonalne

---

• Nerwica

• Psychologia kliniczna

  ---

• Psychologia społeczna

  ---

• Psychoterapia

  ---

• terapia systemowa