mgr Dagmara Bułach

Witam. Piszę, bo już nie wiem, jak mam przezwyciężyć ten stres, kiedyś usłyszałem, że najgorsze to się przyznać, że ma się problem, ja jednak uważam inaczej...Mam problem ze stresem, nie mam wiary w siebie i to na tyle, że unikam każdej pracy, jak ognia, a wiem, że pracować trzeba. Mam 26 lat i stresuję się odkąd pamiętam, nie wiem, czym jest to spowodowane, może tym, że jak byłem mały chodziłem często po lekarzach, miałem problemy z trzustką i strasznie się bałem zostać w szpitalu. Potem okazało się, że mam jeszcze problem z sercem - niedomykalność zastawki. Na początku stresowałem się przed egzaminami, potem było gorzej, po liceum poszedłem na staż do urzędu i stresowałem się każdego dnia, przez 9 miesięcy, byłem u lekarzy i nikt mi nie chciał pomóc. Po stażu dostałem pracę, ale tylko na miesiąc i też każdego dnia się stresowałem. Najgorzej jest jak mam wyjść z domu, potem jak już byłem w pracy z czasem jakoś to mijało. Zacząłem studia - germanistykę, była mała grupa, tak mnie brzuch bolał, że zrezygnowałem już po pierwszym weekendzie i poszedłem na stosunki międzynarodowe. W grupie miałem mnóstwo ludzi, ale czułem się jakoś raźniej. Zjazdy co 2 tygodnie i co zjazd ból brzucha szczególnie w soboty, w niedziele było jakoś lepiej. Po prawie roku od zakończenia poprzedniej pracy znów poszedłem do urzędu i znów miałem pełno obaw, prawie wymiotowałem rano, zaciskało mi gardło, nie mogłem jeść, byłem kłębkiem nerwów, 3 miesiące i znów prawie pół roku bez pracy i poszedłem do fabryki oświetlenia, i prawie każdego dnia ból brzucha. Chociaż miałem tam znajomych z młodszych lat i w ogóle nie było źle, a mimo to czegoś się obawiałem. Poszedłem do lekarza, dostałem skierowanie do psychologa, ale niestety nic mi to nie dało, męczyłem się chodząc tam. Skończyłem studia, mam mgr, zdałem prawo jazdy i musiałem już znaleźć pracę, bo na poważnie byłem dorosły i znów miałem opcję iść do urzędu, cały czas tego samego, więc znałem już tam ludzi, poszedłem pierwszego dnia i cały dzień bolał mnie brzuch, w połowie dnia poszedłem do łazienki, popłakałem się, nie dawałem już rady. Następnego dnia rano zwymiotowałem, popłakałem się znów i powiedziałem, że nie idę. Poszedłem znów do lekarza, tym razem innego, dostałem od razu skierowanie do psychiatry i psychologa. Od maja ubiegłego roku biorę Mozarin 15 mg i Deprexolet 10mg i jeszcze chodzę raz w miesiącu do psychologa, przez ten czas unikałem iścia do pracy, teraz niestety już rodzice na mnie naciskają, dzisiaj nawet sąsiadka przyszła i powiedziała, że ma dla mnie prace od kwietnia, na kilka miesięcy, tak się zestresowałem, że mała głowa, ręce zaczęły mi drżeć, spociłem się itd. Nie chcę odmawiać, żeby nie powiedzieli, że jestem leniem i w ogóle, ale boję się... Myślałem, że przyjmowanie leków przez taki okres czasu da lepszy efekt, ale niestety, coś jest nie tak z moją psychika... Wszyscy mi mówią, że powinienem pozytywnie myśleć, ale to nie takie łatwe, jak słyszę słowo praca, to już jestem zestresowany i nie wiem, co mam dalej robić?

Dzień dobry,jestem zainteresowana podjęciem terapii w Pani. Proszę tylko o informację, czy uczestniczy Pani w superwizji?
Dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam serdecznie
Beata