Tomografia szczęki i żuchwy

Tomografia szczęki i żuchwy, jako badanie wykorzystujące promieniowanie rentgenowskie, wiąże się z ekspozycją na niskie dawki promieniowania. Jest to jednak uznawane za bezpieczne, gdy brane pod uwagę są korzyści diagnostyczne. Ważne jest, aby takie badania były przeprowadzane zgodnie z zasadą "tak nisko jak to możliwe, tak rzadko jak to możliwe", zwłaszcza w przypadku dzieci i młodzieży.

Tomografia szczęki i żuchwy jest zalecana w przypadku podejrzenia chorób zębów głęboko ukrytych, oceny stanu kości przed zabiegami implantacji, diagnozy chorób stawu skroniowo-żuchwowego oraz w przypadkach urazów twarzoczaszki. Jest to także pomocne w diagnostyce zatok, torbieli i guzów w obrębie szczęki i żuchwy.

Tak, tomografia szczęki i żuchwy może być bezpiecznie wykonana u dzieci, gdy jest to medycznie uzasadnione. Należy jednak pamiętać o konieczności minimalizowania ekspozycji na promieniowanie, szczególnie u młodszych pacjentów. Lekarz przed zleceniem badania zawsze rozważy stosunek potencjalnych korzyści do ryzyka związanego z ekspozycją na promieniowanie.

W niektórych przypadkach, dla lepszego zobrazowania określonych struktur anatomicznych lub chorobowych, może być stosowany środek kontrastowy. Jest on zazwyczaj podawany dożylnie. W takich sytuacjach pacjent powinien być na czczo i należy upewnić się, że nie ma alergii na środek kontrastowy.

Główną różnicą między tomografią a rezonansem magnetycznym jest typ stosowanego promieniowania. Tomografia wykorzystuje promienie X do tworzenia obrazów, podczas gdy RM używa pola magnetycznego i fal radiowych, co sprawia, że jest zwykle bezpieczniejsze w kontekście braku ekspozycji na promieniowanie jonizujące. RM może również oferować lepszy kontrast obrazowania tkanek miękkich niż TK.