Witam, Wiem, ze mogą mnie Państwo potraktować niepoważnie, ponieważ mam 15 lat. Proszę o poważne p
2
odpowiedzi
Wiem, ze mogą mnie Państwo potraktować niepoważnie, ponieważ mam 15 lat. Proszę o poważne potraktowanie sprawy. Wiem, ze jest teraz moda na „depresję” itd... opiszę tu to co czuje.
Od przynamniej kilku miesięcy (myśle, ze początki to był jakoś czerwiec 2018) zaczęłam być przygnębiona, straciłam swoje zainteresowania, aktualnie kompletnie nic mnie nie ciekawi, uwazam, ze juz nic mnie nie uszczęśliwi, nie czuje szczescia, nie wychodzę z domu.
Czuje niemal cały czas stres. Kompletnie bez powodu. Zaczynaja mi sie pocić ręce, serce zaczyna mocniej bic, robi mi sie gorąco, czasem boli mnie głowa - a ten stres, co czuje w środku jest nie do wytrzymania.
Zdarzy mi sie rozpłakać z byle błachostki.. idąc do szkoły, boje sie przechodzić przez ulice, ponieważ mam wizje, ze samochód staje - a kiedy przechodzę mam wrażenie, ze zaraz we mnie wjedzie, tak samo gdy gdzieś idę mam wrażenie, ze osoba za mną zrobi mi krzywdę, udusi, wbije nóż, cokolwiek, zabije.
Z rodzicami mam bardzo słaby kontakt - praktycznie wcale z nimi nie rozmawiam, jedyne co potrafią to krzyczeć i klnąc wyzywając mnie strasznie. Przekleństwami.
Przez ten stres nie potrafie sie skoncentrować w szkole - przez to mam problemy z nauka, a w domu nie potrafie zabrać sie do nauki. Do niczego praktycznie nie moge sie zabrać. Mam coraz częściej myśli samobójcze....
Od przynamniej kilku miesięcy (myśle, ze początki to był jakoś czerwiec 2018) zaczęłam być przygnębiona, straciłam swoje zainteresowania, aktualnie kompletnie nic mnie nie ciekawi, uwazam, ze juz nic mnie nie uszczęśliwi, nie czuje szczescia, nie wychodzę z domu.
Czuje niemal cały czas stres. Kompletnie bez powodu. Zaczynaja mi sie pocić ręce, serce zaczyna mocniej bic, robi mi sie gorąco, czasem boli mnie głowa - a ten stres, co czuje w środku jest nie do wytrzymania.
Zdarzy mi sie rozpłakać z byle błachostki.. idąc do szkoły, boje sie przechodzić przez ulice, ponieważ mam wizje, ze samochód staje - a kiedy przechodzę mam wrażenie, ze zaraz we mnie wjedzie, tak samo gdy gdzieś idę mam wrażenie, ze osoba za mną zrobi mi krzywdę, udusi, wbije nóż, cokolwiek, zabije.
Z rodzicami mam bardzo słaby kontakt - praktycznie wcale z nimi nie rozmawiam, jedyne co potrafią to krzyczeć i klnąc wyzywając mnie strasznie. Przekleństwami.
Przez ten stres nie potrafie sie skoncentrować w szkole - przez to mam problemy z nauka, a w domu nie potrafie zabrać sie do nauki. Do niczego praktycznie nie moge sie zabrać. Mam coraz częściej myśli samobójcze....
Dzień dobry, wszystko, o czym piszesz jest bardzo niepokojące. Koniecznie powinnaś zdecydować się na rozmowę z osobą kompetentną. Najlepiej, jeśli pójdziesz do szkolnego psychologa lub pedagoga i powiesz mu, z czym się musisz codziennie zmagać.
Myślę, że rozmowa ze specjalistą pomoże stworzyć jakiś front działania i być może postanowicie, że to Twój szkolny opiekun porozmawia z rodzicami o tym jak mogą się włączyć w pomoc dla Ciebie.
Sama do psychologa poza szkołą nie możesz pójść, bo takie mamy prawo, ale po to jest psycholog szkolny, żeby pomagać właśnie takim osobom jak Ty.
Nie wahaj się tylko jak najszybciej idź porozmawiać, bo sama sobie możesz nie poradzić.
Trzymam kciuki, Małgorzata Ostrowska
Myślę, że rozmowa ze specjalistą pomoże stworzyć jakiś front działania i być może postanowicie, że to Twój szkolny opiekun porozmawia z rodzicami o tym jak mogą się włączyć w pomoc dla Ciebie.
Sama do psychologa poza szkołą nie możesz pójść, bo takie mamy prawo, ale po to jest psycholog szkolny, żeby pomagać właśnie takim osobom jak Ty.
Nie wahaj się tylko jak najszybciej idź porozmawiać, bo sama sobie możesz nie poradzić.
Trzymam kciuki, Małgorzata Ostrowska
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry, To bardzo ważne co piszesz i przykro mi, że tego doświadczasz. Gorąco Cię zachęcam do zgłoszenia się do psychologa szkolnego. Zadaniem psychologa jest wsparcie Cię, nauczenie Cię radzenia sobie ze stresem, smutkiem, lękiem. Jeśli masz jakieś opory przed tym, może masz jakiegoś zaufanego nauczyciela, dobrego dorosłego komu mogłabyś się zwierzyć? Nie obawiaj się prosić o pomoc - wiem, że to wymaga odwagi, ale bądź dzielna:) Możesz także skorzystać z ogólnopolskiego telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży. Pozdrawiam ciepło i trzymam kciuki, Karolina Saternus
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.