Witam, mam problem z córką lat 13. Od dłuższego czasu ma problemy z jedzeniem. Nie je praktycznie w
2
odpowiedzi
Witam, mam problem z córką lat 13. Od dłuższego czasu ma problemy z jedzeniem. Nie je praktycznie w ogóle. Gdyby nie nacisk z mojej strony, nie jadłaby pewnie wcale, nigdy nie jest głodna. Od kilku miesięcy jest pod opieką psychologa, od miesiąca na terapii(wizyty co 2 tygodnie). Niestety również się okaleczała. Jest wycofana, nie rozmawia z nami prawie w ogóle. Psycholog podejrzewa głębokie stany depresyjne oraz zaburzenia odżywiania. Za miesiąc mamy wizytę u psychiatry. Staram się urozmaicać posiłki, kupuję dużo produktów żeby córka miała wybór, ale to nic nie daje. Jest bardzo szczupła od zawsze. Twierdzi, że jest brzydka. Siedzi tylko w telefonie lub się maluje, pełny make up do szkoły to podstawa. Jak wraca ze szkoły potrafi nawet poprawiać makijaż, chociaż i tak tego dnia nie wychodzi ze znajomymi. Jak proszę ją o oddanie telefonu lub jakąś pomoc to będzie leżeć i patrzeć w sufit. Staram się z nią rozmawiać, zagadywać, ale to na nic. Wciąż jest bez humoru, leży tylko w łóżku jak jest w domu. Co jeszcze mogę zrobić w tej chwili? Jak jej pomóc? Już chyba wyczerpałam wszystkie pomysły i jestem u skraju załamania, gdy patrzę jak moje dziecko "gaśnie"...
Dzień Dobry.
Bardzo dobrze, że córka jest w terapii i pod opieką psychologa, będzie miała badanie lekarskie i być może dopiero leki pomogą jest się podnieść ze stanu w którym jest obecnie. Proszę nie zapominać, że Pani wsparcie i obecność też są bardzo ważne i bardzo pomocne córce. kiedy córka poczuje się już lepiej, odzyska też apetyt i ochotę do życia, stan w którym jest to stan przejściowy, być może właśnie spowodowany zaburzeniem depresyjnym. Bardzo jest ważne, aby Pani była przy dziecku i monitorowała jej stan, otoczyła opieką w tym czasie nie tylko córkę, ale też siebie.
Bardzo dobrze, że córka jest w terapii i pod opieką psychologa, będzie miała badanie lekarskie i być może dopiero leki pomogą jest się podnieść ze stanu w którym jest obecnie. Proszę nie zapominać, że Pani wsparcie i obecność też są bardzo ważne i bardzo pomocne córce. kiedy córka poczuje się już lepiej, odzyska też apetyt i ochotę do życia, stan w którym jest to stan przejściowy, być może właśnie spowodowany zaburzeniem depresyjnym. Bardzo jest ważne, aby Pani była przy dziecku i monitorowała jej stan, otoczyła opieką w tym czasie nie tylko córkę, ale też siebie.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry,
to, że Pani napisała i podzieliła się swoją historią – to już bardzo ważny krok. Przede wszystkim chcę powiedzieć, że robi Pani naprawdę bardzo dużo: córka jest pod opieką psychologiczną, została umówiona wizyta u psychiatry, starannie troszczy się Pani o jedzenie i stara się być blisko – mimo że to bardzo trudne, gdy dziecko się izoluje. To wszystko wymaga ogromnych sił, i to naturalne, że czuje się Pani zmęczona, zmartwiona i bezradna. Może jest sygnał, że nie tylko córka potrzebuje wsparcia – ale Pani również zasługuje na pomoc i przestrzeń dla siebie.
Co do córki - ważna jest rutyna i spokój otoczenia. Dobrze unikać wywierania presji na rozmowę, ale dawać jasny sygnał: „Jestem obok, kiedy będziesz gotowa”. Czasem jedno zdanie bez oczekiwań znaczy więcej niż tysiąc prób „dotarcia”.
Jeśli czułaby Pani taką potrzebę, może Pani umówić się na konsultację wychowawczą w swoim mieście – lub jeśli byłoby wygodniej, zapraszam także do kontaktu online ze mną. Czasem już jedno spotkanie pomaga spojrzeć na sytuację z innej perspektywy i odzyskać trochę spokoju wewnętrznego w tym trudnym czasie.
Pozdrawiam serdecznie
to, że Pani napisała i podzieliła się swoją historią – to już bardzo ważny krok. Przede wszystkim chcę powiedzieć, że robi Pani naprawdę bardzo dużo: córka jest pod opieką psychologiczną, została umówiona wizyta u psychiatry, starannie troszczy się Pani o jedzenie i stara się być blisko – mimo że to bardzo trudne, gdy dziecko się izoluje. To wszystko wymaga ogromnych sił, i to naturalne, że czuje się Pani zmęczona, zmartwiona i bezradna. Może jest sygnał, że nie tylko córka potrzebuje wsparcia – ale Pani również zasługuje na pomoc i przestrzeń dla siebie.
Co do córki - ważna jest rutyna i spokój otoczenia. Dobrze unikać wywierania presji na rozmowę, ale dawać jasny sygnał: „Jestem obok, kiedy będziesz gotowa”. Czasem jedno zdanie bez oczekiwań znaczy więcej niż tysiąc prób „dotarcia”.
Jeśli czułaby Pani taką potrzebę, może Pani umówić się na konsultację wychowawczą w swoim mieście – lub jeśli byłoby wygodniej, zapraszam także do kontaktu online ze mną. Czasem już jedno spotkanie pomaga spojrzeć na sytuację z innej perspektywy i odzyskać trochę spokoju wewnętrznego w tym trudnym czasie.
Pozdrawiam serdecznie
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.