Witam, borykam się z natrectwem mysli, tak bynajmniej przypuszczam, proszę o wykluczenie bądz potwie
3
odpowiedzi
Witam, borykam się z natrectwem mysli, tak bynajmniej przypuszczam, proszę o wykluczenie bądz potwierdzenie mojego wstepnego rozeznania, wszak' nie jestem specjalistą. W wieku gimnazjalnym zaczelam dostrzegac u siebie dołujące i przesladujace mysli, w tamtym okresie dotyczyly one mojej rodziny, tj., ze szybko strace ktoregos z Rodzicow, mysli te byly tak wkrecajace i realistyczne, ze potrafily mnie doprowadzac do płaczu, nie rzadko nawet na lekcjach, ogolnie bylam radosnym dzieckiem, jak nie nawiedzaly mnie takowe mysli. Z biegiem czasu zaczely sie zmieniac, jakis czas temu przeszlam nawrocenie(zawsze bylam daleko od Pana Boga), i moje mysli znalazly sobie nowy kierunek, w trakcie modlitwy, czytania lub sluchania Pisma Sw lub po prostu mowy do Pana Boga i innych Osob Sw. nachodza mnie mysli obrazliwe i bluzniercze, wiem, czuje, ze jednak tym nie obrazam Swietosci, jednakze czuje przy tym ogromny dyskomfort. Co mogę zrobic w tej sytuacji, czy kwalifikuje sie na terapie i leczenie farmakologiczne, czy wystarczy sobie powiedziec/wmowic, ze to nic strasznego, raczej nie zwazac na to zbytnio i to samo sie rozejdzie po kosciach? Proszę o pomoc.
Szanowna Pani,
psychoterapeuta nie decyduje o przepisywaniu leków, robi to jedynie psychiatra i on może zadecydować czy leki są potrzebne.
Zachęcam do umówienia konsultacji psychoterapeutycznej, żeby przyjrzeć się Pani trudności w szerszym kontekście i ewentualnie ustalić plan działania. Psychoterapia może być podjęta równolegle do farmakoterapii lub jako samodzielny, często wystarczająco skuteczny sposób leczenia.
psychoterapeuta nie decyduje o przepisywaniu leków, robi to jedynie psychiatra i on może zadecydować czy leki są potrzebne.
Zachęcam do umówienia konsultacji psychoterapeutycznej, żeby przyjrzeć się Pani trudności w szerszym kontekście i ewentualnie ustalić plan działania. Psychoterapia może być podjęta równolegle do farmakoterapii lub jako samodzielny, często wystarczająco skuteczny sposób leczenia.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Zachęcam Panią do konsultacji psychoterapeutycznej- długi okres występowania owych myśli natrętnych, jest z pewnością wart analizy. Mnie osobiście, obok zagadnień psychoterapeutycznych, zainteresował również wątek teologiczny, ze względu na równoległe wyksztalcenie w tym zakresie. Jeżeli chciałby Pani na ten temat również porozmawiać, proponuje kontakt w trybie pytań prywatnych lub konsultacji terapeutycznej. Pozdrawiam serdecznie
Sugeruję wizytę: - 100 zł
Na wizytę można umówić się przez serwis ZnanyLekarz, klikając w przycisk Umów wizytę.
Na wizytę można umówić się przez serwis ZnanyLekarz, klikając w przycisk Umów wizytę.
Dzień dobry,
To, co Pani przeżywa, wygląda rzeczywiście na natrętne myśli, które są typowe dla zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego, czyli OCD.
Te myśli mają to do siebie, że są niechciane, przychodzą same, często wbrew temu, co dla nas ważne. Pojawiają się w głowie mimo że wcale się ich nie chce, i budzą silny lęk, poczucie winy czy wstyd. Dokładnie tak, jak Pani opisuje – najpierw w dzieciństwie dotyczące rodziny, teraz związane z wiarą.
Bardzo ważne: to nie Pani jest tymi myślami i one nic nie mówią o Pani jako osobie. To tylko objaw, nie wybór. I nie wystarczy sobie "wmówić", że to nic takiego – bo one właśnie dlatego są tak męczące, że nie słuchają logiki.
Co można zrobić?
Najlepszą pomocą będzie terapia poznawczo-behawioralna (CBT) – to podejście, które uczy, jak nie dawać tym myślom władzy nad sobą.
Czasem – jeśli objawy są bardzo nasilone – warto też rozważyć wsparcie farmakologiczne, ale to zawsze decyzja wspólna z psychiatrą.
Dobrze, że Pani to zauważa i szuka pomocy – to naprawdę może się poprawić, tylko nie warto czekać, aż "samo minie".
Zdecydowanie warto zgłosić się na konsultację – nawet jednorazową, żeby lepiej zrozumieć, co się dzieje i co dalej.
Trzymam mocno kciuki i pozdrawiam ciepło.
To, co Pani przeżywa, wygląda rzeczywiście na natrętne myśli, które są typowe dla zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego, czyli OCD.
Te myśli mają to do siebie, że są niechciane, przychodzą same, często wbrew temu, co dla nas ważne. Pojawiają się w głowie mimo że wcale się ich nie chce, i budzą silny lęk, poczucie winy czy wstyd. Dokładnie tak, jak Pani opisuje – najpierw w dzieciństwie dotyczące rodziny, teraz związane z wiarą.
Bardzo ważne: to nie Pani jest tymi myślami i one nic nie mówią o Pani jako osobie. To tylko objaw, nie wybór. I nie wystarczy sobie "wmówić", że to nic takiego – bo one właśnie dlatego są tak męczące, że nie słuchają logiki.
Co można zrobić?
Najlepszą pomocą będzie terapia poznawczo-behawioralna (CBT) – to podejście, które uczy, jak nie dawać tym myślom władzy nad sobą.
Czasem – jeśli objawy są bardzo nasilone – warto też rozważyć wsparcie farmakologiczne, ale to zawsze decyzja wspólna z psychiatrą.
Dobrze, że Pani to zauważa i szuka pomocy – to naprawdę może się poprawić, tylko nie warto czekać, aż "samo minie".
Zdecydowanie warto zgłosić się na konsultację – nawet jednorazową, żeby lepiej zrozumieć, co się dzieje i co dalej.
Trzymam mocno kciuki i pozdrawiam ciepło.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.