Synek ma 3 latka a około 6 tygodni temu zakrztusił się jedzeniem. Gdy go ratowaliśmy wypróżnił się w
2
odpowiedzi
Synek ma 3 latka a około 6 tygodni temu zakrztusił się jedzeniem. Gdy go ratowaliśmy wypróżnił się w majtki. Gdy już odzyskał oddech to płakał i mówił tylko o tym, że muszę go przebrać. Po tym incydencie, każde wypróżnienie komunikuje „bardzo boję kupy”.
Żadne rozmowy ani prośby nie nakłonią go na skorzystanie z nocnika lub toalety (załatwia się w pampersach, chowa się w kącie i płacze a gdy go nie ma to wstrzymuje)
Rozumie i wie jakie ma potrzeby - siku robi na nocnik i cieszy go to, kupa to katastrofa.
Jak mam mu pomóc?
Czy wizyta u psychologa pomoże?
Może są jakieś triki o których jeszcze nie słyszałam?
Rozmawiam z nim, gdy przebieram mu pieluchę, opowiadam że Ok ale powinien robić to na nocnik, na przykładzie brata i nas rodziców staram się odczarować załatwianie do toalety.
Zabawki siadają na nocnik (taka zabawa, on ich sadza i udaje, że robią kupę - śmieje się przy tym), kotek chodzi do kuwety, wszystko to wie i rozumie a kiedy przychodzi jego kolej zaczyna płakać i żadne słowa do niego nie docierają- nie będę sadzać go na siłę na nocniku, nie zakładanie pampersa powoduje wstrzymywanie naprawdę długo.
Bardzo proszę o pomoc.
Żadne rozmowy ani prośby nie nakłonią go na skorzystanie z nocnika lub toalety (załatwia się w pampersach, chowa się w kącie i płacze a gdy go nie ma to wstrzymuje)
Rozumie i wie jakie ma potrzeby - siku robi na nocnik i cieszy go to, kupa to katastrofa.
Jak mam mu pomóc?
Czy wizyta u psychologa pomoże?
Może są jakieś triki o których jeszcze nie słyszałam?
Rozmawiam z nim, gdy przebieram mu pieluchę, opowiadam że Ok ale powinien robić to na nocnik, na przykładzie brata i nas rodziców staram się odczarować załatwianie do toalety.
Zabawki siadają na nocnik (taka zabawa, on ich sadza i udaje, że robią kupę - śmieje się przy tym), kotek chodzi do kuwety, wszystko to wie i rozumie a kiedy przychodzi jego kolej zaczyna płakać i żadne słowa do niego nie docierają- nie będę sadzać go na siłę na nocniku, nie zakładanie pampersa powoduje wstrzymywanie naprawdę długo.
Bardzo proszę o pomoc.
Dzień Dobry
Prawdopodobnie syn skojarzył sytuację dla niego traumatyczną - zakrztuszenie się jedzeniem z wypróżnianiem. Pojawił się lęk, który teraz się utrzymuje. Ważne jest tutaj cierpliwe i powolne "odwrażliwianie lęku", przy cierpliwym wsparciu rodziców i innych członków rodziny. Tak jak to Pani już praktykuje, warto bawić się z synem, sadzać na nocnik jego zabawki, nagradzać go za siadanie na nocniku i próby wypróżniania (atrakcyjne małe nagrody). Warto obserwować jego zachowanie, emocje które się pojawiają, co je wzmacnia a co łagodzi niepokój? Warto też skonsultować się z lekarzem (badanie fizykalne) i być może psychologiem, który pomógłby poradzić sobie synkowi z tym problemem. Pozdrawiam serdecznie
Prawdopodobnie syn skojarzył sytuację dla niego traumatyczną - zakrztuszenie się jedzeniem z wypróżnianiem. Pojawił się lęk, który teraz się utrzymuje. Ważne jest tutaj cierpliwe i powolne "odwrażliwianie lęku", przy cierpliwym wsparciu rodziców i innych członków rodziny. Tak jak to Pani już praktykuje, warto bawić się z synem, sadzać na nocnik jego zabawki, nagradzać go za siadanie na nocniku i próby wypróżniania (atrakcyjne małe nagrody). Warto obserwować jego zachowanie, emocje które się pojawiają, co je wzmacnia a co łagodzi niepokój? Warto też skonsultować się z lekarzem (badanie fizykalne) i być może psychologiem, który pomógłby poradzić sobie synkowi z tym problemem. Pozdrawiam serdecznie
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry,
Opisane przez Panią zachowanie synka to typowa reakcja po silnym stresie – jego organizm połączył wypróżnienie z lękiem i wstydem, co teraz blokuje naturalne potrzeby. To, że robi siku do nocnika, pokazuje, że jest gotowy – ale w przypadku „kupy” pojawiło się emocjonalne zablokowanie.
To nie „upór” – to lęk, który trzeba oswajać małymi krokami. Zabawa z zabawkami to świetny pomysł, ale może być potrzebna pomoc psychologa dziecięcego, by odblokować to doświadczenie, nie pogłębiając napięcia.
Proszę unikać nacisku i nagradzać każdą próbę, nawet jeśli kończy się tylko tym, że synek „powie o potrzebie”. Czas i akceptacja to najwięksi sprzymierzeńcy. Wsparcie terapeuty może bardzo pomóc – nawet w jednej lub kilku konsultacjach.
Z serdecznością
Opisane przez Panią zachowanie synka to typowa reakcja po silnym stresie – jego organizm połączył wypróżnienie z lękiem i wstydem, co teraz blokuje naturalne potrzeby. To, że robi siku do nocnika, pokazuje, że jest gotowy – ale w przypadku „kupy” pojawiło się emocjonalne zablokowanie.
To nie „upór” – to lęk, który trzeba oswajać małymi krokami. Zabawa z zabawkami to świetny pomysł, ale może być potrzebna pomoc psychologa dziecięcego, by odblokować to doświadczenie, nie pogłębiając napięcia.
Proszę unikać nacisku i nagradzać każdą próbę, nawet jeśli kończy się tylko tym, że synek „powie o potrzebie”. Czas i akceptacja to najwięksi sprzymierzeńcy. Wsparcie terapeuty może bardzo pomóc – nawet w jednej lub kilku konsultacjach.
Z serdecznością
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.