Przez większą połowę życia byłam odizolowana od ludzi z uwagi na złe samopoczucie wśród społeczeństw

Dzień dobry,

Nie znam Pani ani historii Pani życia w związku z czym nie jestem wstanie przewidzieć, jak będzie Pani funkcjonowała w przyszłości. Terapia zajęciowa to bardzo dobry pomysł, gdyż łączy ona relaks z kontaktem z innymi. Niestety w Pani przypadku to o wiele za mało. Pani problemy mają wieloletni i dosyć rozległy charakter a ich źródeł można dopatrywać się już w dzieciństwie. Polecam rozpoczęcie psychoterapii, która pozwoliłaby na przepracowanie problemów z przeszłości, pomogłaby poprawić jakość relacji oraz funkcjonowania w społeczeństwie. W szczególności dobrym rozwiązaniem byłby wybór terapii w nurcie psychodynamicznym, ponieważ poświęca się w niej dużo uwagi dzieciństwu oraz relacjom z innymi ludźmi. W obliczu tych trudności ważne jest również Pani nastawienie związane z nadzieją na poprawę. Jeśli razem z terapeutą postawi sobie Pani za cele dążenie do posiadania znajomych, dobre samopoczucie i poczucie komfortu psychicznego to sądzę, że jest to w dużej mierze możliwe do osiągnięcia w przyszłości. Pozdrawiam serdecznie

Sądzę, że jest duża szansa na poprawę Pani samopoczucia i funkcjonowania, jednak zależy to w dużej mierze od tego, na ale zaangażuje się Pani w psychoterapię u odpowiedniego dla siebie psychoterapeuty_tki. Wierzę w to, że każdy człowiek ma wrodzony potencjał do osiągnięcia dobrostanu psychofizycznego, życiowego spełnienia i budowania satysfakcjonujących relacji, niezależnie od środowiska domowego, w którym przyszło mu wzrastać. Kluczowe wydaje mi się znalezienie takiego gabinetowego wsparcia, w którym będzie czuła się Pani na tyle bezpiecznie, żeby zbudować relację terapeutyczną opartą na szacunku i zaufaniu i w ramach tej relacji pracować na osiągnięciem Pani celów w terapii. Sama terapia zajęciowa może tutaj nie wystarczyć. Pozdrawiam i życzę powodzenia w wychodzeniu z izolacji!