Przemoc w dzieciństwie

Dzień dobry, Pani opis mówi jednoznacznie ,że potrzebuje Pani długotrwałej psychoterapii. Jak długiej- to można tylko omówić podczas spotkania w gabinecie. Zapraszam na początku na konsultację. Od czegoś trzeba zacząć...

Dzień dobry,
Pisze Pani o trudnej przeszłości z którą się Pani zmagała i jej skutkach, w mniejszym lub większym nasileniu, z którymi Pani obecnie się mierzy. Pani dylematy związane z udawaniem, wyrządzeniem krzywdy dziecku czy samej decyzji - zostać matką czy nie - rozumiem, że utrudniają codzienne funkcjonowanie wewnętrzne. Zachęcałbym do skorzystania z usług psychoterapeuty, który pomógłby zrozumieć Pani życie wewnętrzne, oraz to jak Pani trudności z przeszłości wpłynęły na Pani obecne funkcjonowanie. Pierwsze spotkania to konsultacje diagnostyczne, które będą od Pani wymagały szerszego opisania trudności z którymi się Pani mierzy. Dopiero po kilku sesjach podejmie Pani decyzję czy chce Pani kontynuować pracę z psychoterapeutą i wspólnie uzgodnicie cele i czas trwania terapii. W Olsztynie jest wielu dobrych specjalistów - mam nadzieję, że uda się Pani znaleźć odpowiedniego dla siebie.
Życzę siły i wytrwałości - pozdrawiam.

Witam.
Pani trudności i dylematy zdecydowanie nadają się do psychoterapii. To trudny emocjonalnie proces ale pozwala na zabliźnienie ran noszonych w środku, które tak bardzo dokuczają w codzienności. Jeśli chodzi o wybór terapeuty to trzeba znaleźć kogoś, z kim będzie Pani się dobrze bezpiecznie czuła i warto zadbać o to żeby był to psychoterapeuta pracujący pod superwizją.
Pozdrawiam i powodzenia..

Witam,
może zabrzmi to banalnie, gdyż sama jestem psychoterapeutą, ale uważam, że mogłaby Pani wiele skorzystać z tej formy pomocy. Pani myśli samobójcze, epizod depresji, czy lęki związane z macierzyństwem, mogą jak najbardziej wynikać z traumy z dzieciństwa. Tym bardziej, że jak sama Pani pisze, długo było to wyparte. Co do wyboru psychoterapeuty, proszę rozejrzeć się, jakie są opcje w Pani okolicy i do kogo Panią "popchnie". Instynkt często prowadzi nas dokładnie tam, gdzie mamy być.
Pozdrawiam serdecznie,
Natalia Ognisty

Dzień dobry,
Lubię myśleć o terapii, że jako droga do pogłębiania samoświadomości i kontaktu z samym sobą jest przydatna dla każdego, kto chciałby mieć bardziej twórczy dostęp do własnych zasobów oraz bardziej poukładany psychiczny "świat wewnętrzny".

Pani również poleciłabym rozpoczęcie procesu terapeutycznego, szczególnie, jeśli chce Pani zająć się swoimi urazami z dzieciństwa i schematami, w których Pani żyła i rozwijała się. Rozumiem Pani niepokój związany z macierzyństwem i lęk przed sobą. Wyobrażam sobie, że to co uruchamiało się w Pani psychice w dzieciństwie jest równie intensywne, jak to, czego Pani doświadczała. To cały czas jest w Pani i wymaga zaopiekowania się. Jest znikoma szansa, że to samo się sobą zaopiekuje ;). Pani będzie musiała to zrobić po to, aby móc dobrze żyć dla siebie i dobrze się opiekować swoim przyszłym dzieckiem.

Pozdrawiam i życzę owocnej pracy :),
Justyna Gmurek-Lewandwska

To dobra decyzja, by pomyśleć o terapii, ponieważ zazwyczaj jest tak, że schematy zachowań nawet patologiczne, przekazujemy dalej swoim dzieciom. Uważam, że najbardziej korzystna jest terapia psychoanalityczna ewentualnie psychodynamiczna. Na ten proces dobrze działa stały, intensywny setting z wyraźnie zaznaczonymi granicami. W pani przypadku to ważne, ponieważ pani granice były boleśnie naruszane. Powodzenia

Proszę pamiętać, że Pani i mąż nie jesteście swoimi rodzicami i nie musi Pani powtarzać takich zachowań. Jednak istnieje możliwość, że kierowana na siebie złość i niskie poczucie własnej wartości może znaleźć ujście w relacji matka- dziecko, nie koniecznie bezpośredniej, ale matka która nie potrafi docenić siebie przekazuje taką nieświadoma informację swoimi dzieciom o sobie.
Bardzo się cieszę, że postanowiła Pani skorzystać z terapii, leki działają na objawy, ale nie eliminują źródła. Polecałabym terapię długoterminową psychoanalityczną bądź psychodynamiczną. Niestety nie jestem w stanie skierować Pani do konkretnej osoby, ale wierzę, że znajdzie Pani dobrego terapeutę.
Pozdrawiam Aneta Jóźwik

Trudne przezycia w dzieciństwie nie determinja całego naszego życia. Nawet jesli czujemy się okaleczeni przez naszą przeszłość i to, co w niej dostaliśmy od najbliższych lub otoczenia nie oznacza, że musimy sie pogodzić z życiem obarczonym takimi doświadczneiami jak piętnem. Przeszłość, nawet ta najtrudniejsza nie usi się kłaść cieniem na Pani relacji z dzieckiem. Wbrew pozorom, rodzice z trdunymi doświadczeniami w dzieciństwie ale posiadajacy wrażliwość na to, ze takie przeżyli moga realizować swoje rodzicielwsto w szczególnie wrażłiwy i ciepły sposób. Ważniejsze jest to, co robimy z naszymi trudnymi przeżyciami niż to, że miały miejsce. Dwie osoby o podobnej sytuacji w dzieciństwie będą na dwa sposoby realiowały swoją przeszłość w życiu: z refleksją nad tym co się wydarzyło lub bez takiej refleksji. Pani pytania o to, czy będzie Pani dobra matką mogą być dla Pani wskazówką i dobrym azymutem na drodze do przetransformowania tego co było trudne, na źródło odniesień,, które moga stać się szczególnym zasilaczem i zasobem w byciu reflektującą, czułą i uważna matką.
Z opisu wnioskuję, że Pani dzieciństwo przebiegało w sytuacji ekspozycji na ciągły stres. To jest silnie traumatyzujące, zwłaszcza kiedy dieci są skazani na kontakt osobami, które są sprawcami takich sytuacji i dodatkowo są od nich zależne (a są).Radzenie sobie z tym wszystkim mogło uruchomić u Pani liczne zachowania dysocjacyjne, a trauma, której Pani doświadczyła wpisała się w Pani strategię przetrwania. Jest wiele terapii, po które mogłaby Pani sięgnąć: terapia traumy, terapia psychodynamiczna, każda terapi aoparta na ujęciu systemowym. Bardzo skuteczna będzie praca z trauma oparta na doświadczaniu somatycznym. Może Pani szukać pomocy w mieście, w którym Pani mieszka ale proszę także rozważyć coraz częściej już proponowaną możliwośc pracy on-line, np. na Skype.

Szanowna Pani, w takiej sytuacji polecam podjęcie psychoterapii w nurcie psychodynamicznym. Pozdrawiam.