Odkąd pamiętam towarzyszy mi nieprzemijające poczucie oderwania od rzeczywistości. Mam wrażenie, że
3
odpowiedzi
Odkąd pamiętam towarzyszy mi nieprzemijające poczucie oderwania od rzeczywistości. Mam wrażenie, że nie jestem w 100% tu i teraz, jakbym patrzyła na wszystko z góry. Przez te uczucie miewam momenty, że wszystko jest mi obojętne, bo przecież i tak tego "nie przeżywam", bo "mnie tu nie ma". Bywają chwilę, że czuje jakby ktoś mnie uszczypnął i czuję, że jestem na miejscu, ale wtedy wszystko co robiłam uprzednio wydaje się być bardzo oddalone. Muszę sobie powtarzać w myślach co robiłam, niejednokrotnie zapomniałam jakiś elementów, jakbym robiła wszystko dookoła mechanicznie. Miewam myśli, które mnie przerażają. O sensie życia, o jego wartości, o tym do czego dążyć i najważniejsze - po co? Przy takich odczuciach towarzyszy mi nieustanny lęk i strach o bliskich - o ich zdrowie i życie. Codziennie muszę do nich dzwonić i upewnić się, że jest ok. Najgorsze jest poczucie, że gdyby ich zabrakło, ja też chciałabym odejść razem z nimi. Boję się o siebie i swoje zdrowie psychiczne. Czy powinnam udać się do psychologa czy już do psychiatry? Sama tego nie jestem już w stanie przepracować.
Właściwymi specjalistami będą: w pierwszej kolejności psychoterapeuta (np. EMDR, psychotraumatolog), a równolegle lekarz psychiatra. Dobrze, jeśli specjaliści będą współpracować ze sobą w ramach jednego miejsca.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Trudności z lękiem i nawracającymi myślami, które Pani opisuje faktycznie mogą być trudne do przepracowania samodzielnie. Pomysł udania się do specjalisty jest jak najbardziej trafny. Najlepiej umówić się do psychiatry i psychoterapeuty równocześnie. Nie jest tak, że do psychiatry należy się udać w ostateczności. Wręcz przeciwnie, najlepsze efekty terapii daje łączenie opieki ze strony psychiatry i psychoterapeuty. Szukając psychoterapeuty, warto zwrócić się do osoby, która zajmuje się problemami lękowymi.
Jeśli ma Pani chęć, polecam też siebie, stacjonarnie w Krakowie lub online.
Jeśli ma Pani chęć, polecam też siebie, stacjonarnie w Krakowie lub online.
Dzień dobry,
z tego, co Pani opisuje, doświadcza Pani objawów mogących wskazywać na silne poczucie derealizacji lub depersonalizacji, połączone z bardzo wysokim poziomem lęku. Uczucie, że nie jest się w pełni „tu i teraz”, obserwowanie własnych przeżyć jakby „z zewnątrz” czy „z góry”, może wynikać z przeciążenia emocjonalnego bądź stanowić element innych zaburzeń (np. lękowych lub depresyjnych). Dodatkowo wspomina Pani o myślach związanych z brakiem sensu życia oraz o bardzo silnym lęku o bliskich, co dodatkowo może wzmagać poczucie zagubienia i braku stabilności.
Biorąc pod uwagę siłę i częstotliwość tych przeżyć, zalecałabym konsultację zarówno z psychologiem, jak i psychiatrą. Psycholog (lub psychoterapeuta) pomoże Pani przepracować lęk i poczucie „oderwania”, nauczy Panią technik radzenia sobie z emocjami oraz wesprze w zrozumieniu źródeł tych doświadczeń. Konsultacja z psychiatrą pozwoli ocenić, czy konieczne jest wdrożenie farmakoterapii, zwłaszcza jeżeli objawy mają duże nasilenie i utrzymują się od dłuższego czasu.
Ważne jest, by nie zostawała Pani z tym sama. Jeżeli czuje Pani, że obecna sytuacja jest trudna do zniesienia, dodatkowo warto porozmawiać z zaufaną osobą z rodziny lub przyjaciół. Jeśli jednak lęk i poczucie oderwania nasilą się do tego stopnia, że będzie Pani rozważać radykalne kroki, proszę natychmiast poszukać pomocy – zadzwonić do psychiatry, udać się na izbę przyjęć szpitala psychiatrycznego lub zadzwonić na telefon wsparcia.
Pozdrawiam serdecznie,
Psycholog Aleksandra Michalik – FundamentSpokoju.pl
z tego, co Pani opisuje, doświadcza Pani objawów mogących wskazywać na silne poczucie derealizacji lub depersonalizacji, połączone z bardzo wysokim poziomem lęku. Uczucie, że nie jest się w pełni „tu i teraz”, obserwowanie własnych przeżyć jakby „z zewnątrz” czy „z góry”, może wynikać z przeciążenia emocjonalnego bądź stanowić element innych zaburzeń (np. lękowych lub depresyjnych). Dodatkowo wspomina Pani o myślach związanych z brakiem sensu życia oraz o bardzo silnym lęku o bliskich, co dodatkowo może wzmagać poczucie zagubienia i braku stabilności.
Biorąc pod uwagę siłę i częstotliwość tych przeżyć, zalecałabym konsultację zarówno z psychologiem, jak i psychiatrą. Psycholog (lub psychoterapeuta) pomoże Pani przepracować lęk i poczucie „oderwania”, nauczy Panią technik radzenia sobie z emocjami oraz wesprze w zrozumieniu źródeł tych doświadczeń. Konsultacja z psychiatrą pozwoli ocenić, czy konieczne jest wdrożenie farmakoterapii, zwłaszcza jeżeli objawy mają duże nasilenie i utrzymują się od dłuższego czasu.
Ważne jest, by nie zostawała Pani z tym sama. Jeżeli czuje Pani, że obecna sytuacja jest trudna do zniesienia, dodatkowo warto porozmawiać z zaufaną osobą z rodziny lub przyjaciół. Jeśli jednak lęk i poczucie oderwania nasilą się do tego stopnia, że będzie Pani rozważać radykalne kroki, proszę natychmiast poszukać pomocy – zadzwonić do psychiatry, udać się na izbę przyjęć szpitala psychiatrycznego lub zadzwonić na telefon wsparcia.
Pozdrawiam serdecznie,
Psycholog Aleksandra Michalik – FundamentSpokoju.pl
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.