Neurologu, zostań moim bohaterem!

Szanowni Państwo.
Mam stwierdzoną polineuropatię. Wykazało to badanie EMG. Mam tzw "rzuty". Np.: przez miesiąc czuje się jak młody Bóg, aż przychodzi rzut - raz rzut polegał na bardzo osłabionych mięśniach i rozrywającym bólu nóg, a w szczególności kolan. Bolało tak, że już prawie pisałam petycje o zalegalizowanie eutanazji. Teraz np mam rzut, w którym występują parestezje i dostaje już tzw wścieku, bo są wyjątkowo intensywne. Niby na początku problem dotyczył tylko bóg, ale już teraz przy tym rzucie czuje, że ręce zaczynają szwankować. Sporadycznie parestezje mam nawet na plecach, brzuchu czy głowie, w tych miejscach dokładnie tzw "robaki pod skórą". Ble. I nie wiedzieć czemu, kiedy mam rzut zaczynają się problemy z pęcherzem i w ogóle podbrzuszem. Taaa. Tymczasem pęcherz przebadany - mocz, posiew, przebadana jestem też ginekologicznie, a tu nic. I nie, to raczej nie jest kwestia neurogenności pęcherza. Mam też bóle w pachwinach udowych, wybieram się na USG bo można zwariować. Co do samej polineuropatii. Przyczyna nieznana! I tu zaczynamy zabawę, bo ja nie mam zamiaru czekać, aż poli się rozwinie bardziej, a ja będę w czarnej de. PMR - idealne, B12 - niby w normie, rezonans głowy, kręgosłupa - wszystko gra. Żadnych poważnych urazów, wypadku. Leczona niedoczynność tarczycy, bez guzków, stanów zapalnych - wszystko gra! Dziedziczne -
wykluczone. Bolerioza - negatywna. Oczywiście Elisa i WB. Potrzebuje lekarza. Tak. Neurologa, który się mną kompleksowo zajmie. Serio. Przez ostatnie pół roku przeszłam przez piekło. Połowa lekarzy wmawiała mi, że bóle, prądy, drętwienia i brak sił w nogach mam ze stresu (litości!!), ledwo doszłam do przychodni, a tu recepta na hydroksyzynkę... Natomiast druga połowa diagnozowała i leczyła na inne choroby. Bez żadnych badań stawiali diagnozy chyba na zasadzie: może trafie, może nie. Raz od lekarza to nawet wyszłam z podejrzeniem raka jelita grubego... Przyszłam z nogami, wyszłam z jelitami. Nie wiem skąd to podejrzenie i na jakiej podstawie, ale było ciekawie ... Nie poddałam się i nie dałam sobie wmówić stresiku czy jelit i trafiłam do szpitala. Okazało się, że mam polineuropatię. Taaa, pewnie z tego stresu ;-) He he. A i nie mam cukrzycy. Nie opadają mi też stopy czy ręce. Nie miałam też przyjemności doznać (chwała Panu!) całkowitego braku czucia.
Na tym portalu jest dużo lekarzy, a ja zrobię wszystko by znaleźć przyczynę i zahamować w jakikolwiek sposób rozwój choroby czy po prostu sobie ulżyć i w miarę normalnie żyć. Już kiedyś skorzystałam z możliwości zadania pytania i kilku lekarzy mi odpisało. Szkoda, że odpisało na zasadzie "kopiuj, wklej" i odpowiedzi nie dotyczyły mojej przypadłości ;-) Ale rozumiem, czasu mało, dyżury, trzy etaty, grunt to reklama! Rynek i system bezwzględny, wszyscy mamy przechlapane!
Ale może jednak ktoś to przeczyta i stwierdzi: "Hm, ciekawy przypadek, rozwiążmy tę zagadkę!". Jestem ze śląska, więc neurolog z tego regionu byłby wskazany. Jeśli nie, ok, pojadę nawet na drugi koniec Polski. Dla zdrowia i w miarę komfortowego życia - wszystko!
Neurologa z powołania - objaw się!