Jak pokonać nawracające uczucie niepokoju? Stosowałam Dulsevia 60mg w ciągu kilku tygodni zeszlam do

Dzień dobry,
uczucie nawracającego niepokoju, zwłaszcza po odstawieniu lub zmniejszeniu dawki leku, to coś, z czym wiele osób się mierzy – i co ważne, nie musi to oznaczać, że "wszystko wraca" albo że coś poszło nie tak. To raczej sygnał, że organizm (i psychika) próbują się na nowo zaadaptować.

W takich momentach pomocne bywa zatrzymanie się i zadanie sobie kilku pytań:
– Czy w ostatnim czasie wydarzyło się coś, co mogło obciążyć emocjonalnie, nawet subtelnie?
– Jak wygląda teraz moja higiena snu, sposób odżywiania, poziom stresu, aktywność fizyczna?
– Czy uczucie niepokoju pojawia się w konkretnych sytuacjach czy bardziej "bez powodu"?

Warto też pamiętać, że redukcja leków, nawet gdy przebiega dobrze, może odsłonić pewne mechanizmy wewnętrzne, które były wcześniej „przytłumione” – i to jest właśnie ten moment, w którym psychoterapia (np. poznawczo-behawioralna, praca z ciałem, techniki uważności) może odegrać ogromną rolę.

Jeśli trudności ze snem się nasilają i wpływają na funkcjonowanie w ciągu dnia, dobrze byłoby skonsultować się z lekarzem prowadzącym – czasami potrzeba chwilowego dostosowania dawki lub wsparcia w inny sposób.

Niepokoje to sygnały – nie wrogowie. Dobrze, że Pani je zauważa i szuka odpowiedzi. To już ważny krok ku zmianie.

Z serdecznością,
Diana Puchalska
psycholog

Dziękuję, że się Pani podzieliła. Nawracający niepokój po zmniejszeniu dawki leku, takiego jak Dulsevia (duloksetyna), może być sygnałem, że organizm nie jest jeszcze gotowy na redukcję lub że dawka 30 mg nie w pełni pokrywa Pani potrzeby neurochemiczne.

To, co Pani opisuje — powracające uczucie niepokoju i bezsenność — mogą być objawami:
– nawracającego lęku uogólnionego,
– skutków ubocznych redukcji dawki,
– reakcji na stres, jeśli pojawił się jakiś dodatkowy czynnik (nawet niezauważalny na pierwszy rzut oka).

Co można zrobić:
1. Konsultacja z psychiatrą. To absolutnie najważniejszy krok. Czasem konieczny jest powrót do wcześniejszej dawki, ustabilizowanie objawów i dopiero potem ewentualna próba zejścia z leku – ale zawsze pod kontrolą specjalisty.
2. Terapia psychologiczna (np. poznawczo-behawioralna lub terapia schematów). Leki łagodzą objawy, ale nie zawsze zmieniają mechanizmy, które napędzają lęk. Praca z terapeutą może pomóc:
– lepiej rozumieć źródło niepokoju,
– uczyć się skutecznych technik regulacji emocji,
– wzmocnić Pani zasoby, które pozwolą przejść przez momenty napięcia bez nawrotów.
3. Proste interwencje wspierające sen i układ nerwowy, np.:
– wieczorna higiena snu (bez ekranów, regularna pora snu, ciepła kąpiel),
– ćwiczenia oddechowe lub progresywna relaksacja Jacobsona,
– dziennik myśli – spisanie tego, co zaprząta głowę, zanim Pani położy się spać.

To, że teraz wróciły objawy, nie znaczy, że wszystko się cofnęło. To sygnał od organizmu, że potrzebuje jeszcze wsparcia. Proszę nie zostawać z tym sama – z pomocą specjalisty można wrócić do równowagi.

Wszystkiego dobrego.

Witam Panią,
Wnioskuję, że zaburzenia lękowe leczy Pani tylko środkami farmakologicznymi.
Jest to leczenie objawowe, bowiem środki farmakologiczne
nie leczą bezsenności ani zaburzeń lękowych i nie rozwiązują Pani problemów,
jedynie tłumią objawy.
Podstawową i często wystarczającą formą leczenia bezsenności i zaburzeń
lękowych jest psychoterapia.
Zachęcam Panią do podjęcia odpowiedniej psychoterapii.
Terapeuta pomoże Pani uporać się zarówno z objawami jak i przyczynami
bezsenności i zaburzeń lękowych oraz ich konsekwencjami,
dzięki czemu odzyska Pani spokój harmonię wewnętrzną i radość życia.
Wizytę można umówić korzystając z serwisu Znany Lekarz.
Gdyby chciała Pani ze mną porozmawiać o problemie, to zapraszam do kontaktu.
Pozdrawiam serdecznie,
Hanna Markiewicz, psycholog, psychotraumatolog

Dzień dobry,
zachęcam do spotkania z psychologiem, aby zastanowić się nad źródłem uczucia niepokoju oraz poszukać psychologicznych metod radzenia sobie z nim.
Pozdrawiam,
Joanna Szlasa-Więczaszek