Dzień dobry. Mam problem z pamięcią. Zawsze zastanawiałam się czemu mam tak słabą pamięć. Pamiętam t
4
odpowiedzi
Dzień dobry. Mam problem z pamięcią. Zawsze zastanawiałam się czemu mam tak słabą pamięć. Pamiętam trochę rzeczy z okresu 3-6 lat i praktycznie nic z wieku 7-12. Zawsze myślałam, że mam słabą pamięć, ale od ostatniego czasu zaczęło mnie to zastanawiać.
- niedawno usłyszałam od znajomej że została wykorzystana seksualnie i przeżyłam to bardzo. Przez całą noc płakałam, a do tej pory nie przeżywałam tak sytuacji innych ludzi. Smuciły mnie ale nigdy tak nie płakałam jak wtedy .
- od momentu śmierci mojego dziadka (gdy miałam lat 11) żyje trochę w swoim świecie. Stworzyłam kompletnie oryginalny świat w wieku 13 lat, który ciągle aktywnie tworzę, a minęło już 5 lat od tego czasu. Potrafię spędzić 1-4 godziny dziennie na wyobrażaniu sobie różnych sytuacji w kompletnie fikcyjnym świecie. Mało tego, główna postać z którą się utożsamiam, przeżyła traumę. Była molestowana i znęcano się nad nią w dzieciństwie.
Nigdy mnie to nie zastanawiało, ale teraz zaczęłam to łączyć. Czemu w wieku zaledwie 13 lat stworzyłam taką cierpiącą postać? Mam dobre życie. Kochających rodziców i dbających o mnie. Nikt u nas nie ma żadnych problemów. Czy jest możliwe że mam traumę którą wyparłam? Nie wiem nawet gdzie mogłam się takiej nabawić, ale nie chce tego wykluczać. Od 3 lat chodzę do psychologa szkolnego bardzo regularnie, mimo że nie mam jakiś specjalnych problemów to nie wyobrażam sobie nie pójść tak chociaż raz na trzy tygodnie. Poza tym ciągle boję się o swoje zdrowie i badam się bardzo regularnie. Mam za sobą dwa rentgeny żeber i tomografię głowy. W zaledwie dwa lata (w tym roku kończę 19) byłam kilka razy na badaniach krwi.
Czy mogę mieć traumę? Powinnam iść do psychiatry? A może to kompletnie normalne i wystarczyłoby iść do neurologa z tą pamięcią?
Z góry dziękuję za odpowiedź
- niedawno usłyszałam od znajomej że została wykorzystana seksualnie i przeżyłam to bardzo. Przez całą noc płakałam, a do tej pory nie przeżywałam tak sytuacji innych ludzi. Smuciły mnie ale nigdy tak nie płakałam jak wtedy .
- od momentu śmierci mojego dziadka (gdy miałam lat 11) żyje trochę w swoim świecie. Stworzyłam kompletnie oryginalny świat w wieku 13 lat, który ciągle aktywnie tworzę, a minęło już 5 lat od tego czasu. Potrafię spędzić 1-4 godziny dziennie na wyobrażaniu sobie różnych sytuacji w kompletnie fikcyjnym świecie. Mało tego, główna postać z którą się utożsamiam, przeżyła traumę. Była molestowana i znęcano się nad nią w dzieciństwie.
Nigdy mnie to nie zastanawiało, ale teraz zaczęłam to łączyć. Czemu w wieku zaledwie 13 lat stworzyłam taką cierpiącą postać? Mam dobre życie. Kochających rodziców i dbających o mnie. Nikt u nas nie ma żadnych problemów. Czy jest możliwe że mam traumę którą wyparłam? Nie wiem nawet gdzie mogłam się takiej nabawić, ale nie chce tego wykluczać. Od 3 lat chodzę do psychologa szkolnego bardzo regularnie, mimo że nie mam jakiś specjalnych problemów to nie wyobrażam sobie nie pójść tak chociaż raz na trzy tygodnie. Poza tym ciągle boję się o swoje zdrowie i badam się bardzo regularnie. Mam za sobą dwa rentgeny żeber i tomografię głowy. W zaledwie dwa lata (w tym roku kończę 19) byłam kilka razy na badaniach krwi.
Czy mogę mieć traumę? Powinnam iść do psychiatry? A może to kompletnie normalne i wystarczyłoby iść do neurologa z tą pamięcią?
Z góry dziękuję za odpowiedź
Dzień dobry, trudności z pamięcią mogą wynikać z wielu czynników, zarówno psychicznych, jak i neurologicznych. Warto kontynuować rozmowy z psychologiem, aby zgłębić te kwestie, a także skonsultować się z neurologiem, by wykluczyć potencjalne problemy związane z funkcjonowaniem pamięci. To pozwoli lepiej zrozumieć sytuację i podjąć odpowiednie kroki. Pozdrawiam Julianna Skawińska
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Wygląda na to, że niepokoi Panią brak wspomnień z pewnego okresu dzieciństwa, a także intensywne przeżycia emocjonalne i rozbudowana wyobraźnia, w której dominują wątki traumy. Nie musi to jednak automatycznie oznaczać wypartego urazu – niektórzy ludzie mają słabsze wspomnienia z wczesnego wieku szkolnego, a tworzenie złożonego, fikcyjnego świata bywa formą radzenia sobie ze stresem lub lękiem. Mimo to, jeśli obserwuje Pani tak silne reakcje emocjonalne (np. na informację o doświadczeniach znajomej) i niepokój co do własnego zdrowia, warto skonsultować się z psychologiem lub psychiatrą specjalizującym się w zaburzeniach lękowych czy traumie. Specjalista oceni, czy Pani trudności wynikają z naturalnych mechanizmów obronnych i fantazji, czy raczej sygnalizują ukryte doświadczenia wymagające głębszej terapii. Konsultacja neurologiczna może być potrzebna, jeśli zauważa Pani niepokojące symptomy stricte medyczne (np. problemy z pamięcią krótkotrwałą, częste bóle głowy), natomiast w pierwszej kolejności wskazane byłoby kontynuowanie rozmów z psychologiem (lub rozważenie terapii u specjalisty pracującego z traumą), aby lepiej zrozumieć własne emocje, schematy wyobrażeniowe i lęki związane ze zdrowiem.
Dzień dobry,
Dziękuję Ci za to, że podzieliłaś się swoją historią. To, co opisujesz – trudności z pamięcią, silna reakcja emocjonalna na historię znajomej, tworzenie fikcyjnego świata oraz częste zamartwianie się zdrowiem – to ważne sygnały, które warto zgłębić z profesjonalnym wsparciem.
Czy można wyprzeć traumę? Tak, nasz umysł ma mechanizmy obronne, które mogą tłumić bolesne wspomnienia, zwłaszcza jeśli wydarzyło się coś trudnego w dzieciństwie. Luki w pamięci z okresu 7–12 lat nie muszą oznaczać traumy, ale mogą być sygnałem, że Twój umysł coś chroni.
Natomiast to, że przeżyłaś historię znajomej tak głęboko, może mieć kilka przyczyn:
- Masz dużą wrażliwość i empatię.
- Możliwe, że jej opowieść uruchomiła w Tobie coś, co jest podświadomie przechowywane.
- Silne emocje mogą wynikać z nieprzepracowanych uczuć z przeszłości.
Wyobrażanie sobie alternatywnych rzeczywistości może być sposobem na radzenie sobie z emocjami – zwłaszcza jeśli w rzeczywistości trudno było je nazwać lub wyrazić. To normalne, że w trudniejszych momentach szukamy „bezpiecznych miejsc” w wyobraźni. Jednocześnie to, że główna postać, z którą się utożsamiasz, przeszła traumę, może być ważnym tropem – niekoniecznie oznacza to, że coś takiego wydarzyło się Tobie, ale być może Twój umysł w ten sposób próbuje coś przekazać lub przetworzyć.
W mojej opinii przede wszystkim należy skonsultować te kwestie ze specjalistą:
* Psychiatra – może pomóc, jeśli czujesz się przytłoczona lękami, silnymi emocjami lub jeśli masz wątpliwości dotyczące swojego samopoczucia psychicznego.
* Neurolog – jeśli problemy z pamięcią są bardzo nasilone i wpływają na Twoje funkcjonowanie, konsultacja może pomóc wykluczyć przyczyny medyczne.
* Psychoterapia – moim zdaniem najlepszym pierwszym krokiem byłoby spotkanie z psychoterapeutą, który pomoże Ci zrozumieć, skąd mogą pochodzić Twoje myśli, emocje i reakcje.
Co możesz zrobić już teraz?
- Zastanów się, czy i w jaki sposób Twoje ciało daje Ci sygnały napięcia lub niepokoju – to ważne wskazówki jak i gdzie ciało pokazuje napięcia, bóle (np. jako miejsca utknięcia emocji);
- Zapisuj swoje sny, skojarzenia, uczucia – czasem podświadomość wysyła ważne wskazówki, a notatki przydadzą się podczas spotkań z terapeutą.
- Spróbuj zauważyć, kiedy najbardziej „uciekasz” do swojego fikcyjnego świata – czy są konkretne momenty, kiedy tego potrzebujesz?
To, że już teraz szukasz odpowiedzi i świadomie przyglądasz się swojemu wnętrzu, jest ogromnym krokiem w stronę zrozumienia siebie i odzyskania spokoju.
Jeśli czujesz, że temat traumy budzi w Tobie niepokój, warto porozmawiać z terapeutą, który pomoże Ci bezpiecznie to przepracować. W razie potrzeby możesz też skonsultować się z psychiatrą lub neurologiem, aby rozwiać swoje wątpliwości.
Z poważaniem, Paulina Pankiewicz
Dziękuję Ci za to, że podzieliłaś się swoją historią. To, co opisujesz – trudności z pamięcią, silna reakcja emocjonalna na historię znajomej, tworzenie fikcyjnego świata oraz częste zamartwianie się zdrowiem – to ważne sygnały, które warto zgłębić z profesjonalnym wsparciem.
Czy można wyprzeć traumę? Tak, nasz umysł ma mechanizmy obronne, które mogą tłumić bolesne wspomnienia, zwłaszcza jeśli wydarzyło się coś trudnego w dzieciństwie. Luki w pamięci z okresu 7–12 lat nie muszą oznaczać traumy, ale mogą być sygnałem, że Twój umysł coś chroni.
Natomiast to, że przeżyłaś historię znajomej tak głęboko, może mieć kilka przyczyn:
- Masz dużą wrażliwość i empatię.
- Możliwe, że jej opowieść uruchomiła w Tobie coś, co jest podświadomie przechowywane.
- Silne emocje mogą wynikać z nieprzepracowanych uczuć z przeszłości.
Wyobrażanie sobie alternatywnych rzeczywistości może być sposobem na radzenie sobie z emocjami – zwłaszcza jeśli w rzeczywistości trudno było je nazwać lub wyrazić. To normalne, że w trudniejszych momentach szukamy „bezpiecznych miejsc” w wyobraźni. Jednocześnie to, że główna postać, z którą się utożsamiasz, przeszła traumę, może być ważnym tropem – niekoniecznie oznacza to, że coś takiego wydarzyło się Tobie, ale być może Twój umysł w ten sposób próbuje coś przekazać lub przetworzyć.
W mojej opinii przede wszystkim należy skonsultować te kwestie ze specjalistą:
* Psychiatra – może pomóc, jeśli czujesz się przytłoczona lękami, silnymi emocjami lub jeśli masz wątpliwości dotyczące swojego samopoczucia psychicznego.
* Neurolog – jeśli problemy z pamięcią są bardzo nasilone i wpływają na Twoje funkcjonowanie, konsultacja może pomóc wykluczyć przyczyny medyczne.
* Psychoterapia – moim zdaniem najlepszym pierwszym krokiem byłoby spotkanie z psychoterapeutą, który pomoże Ci zrozumieć, skąd mogą pochodzić Twoje myśli, emocje i reakcje.
Co możesz zrobić już teraz?
- Zastanów się, czy i w jaki sposób Twoje ciało daje Ci sygnały napięcia lub niepokoju – to ważne wskazówki jak i gdzie ciało pokazuje napięcia, bóle (np. jako miejsca utknięcia emocji);
- Zapisuj swoje sny, skojarzenia, uczucia – czasem podświadomość wysyła ważne wskazówki, a notatki przydadzą się podczas spotkań z terapeutą.
- Spróbuj zauważyć, kiedy najbardziej „uciekasz” do swojego fikcyjnego świata – czy są konkretne momenty, kiedy tego potrzebujesz?
To, że już teraz szukasz odpowiedzi i świadomie przyglądasz się swojemu wnętrzu, jest ogromnym krokiem w stronę zrozumienia siebie i odzyskania spokoju.
Jeśli czujesz, że temat traumy budzi w Tobie niepokój, warto porozmawiać z terapeutą, który pomoże Ci bezpiecznie to przepracować. W razie potrzeby możesz też skonsultować się z psychiatrą lub neurologiem, aby rozwiać swoje wątpliwości.
Z poważaniem, Paulina Pankiewicz
Szanowna Pani,
Opisuje Pani pewien sposób rozumowania który może być zasadny, ale tez niekoniecznie. Warto zastanowić się czego dotyczy opisywana przez Panią "słaba pamięć" czy tylko zdarzeń w tamtym okresie, czy też widzi Pani trudności obecnie. Jaki jest jej charakter. Jeżeli miała Pani tomografię móżgu i nei ma tam niczego niepokojącego warto udać sie do psychologa na jedną - kilka rozmów ażeby przeanalizować kwestię głębiej. Jeżeli to Panią niepokoi warto jest tym sie zająć i otworzyć na możliwości, nie działać z tezą. Życzę owocnych rozmów
Opisuje Pani pewien sposób rozumowania który może być zasadny, ale tez niekoniecznie. Warto zastanowić się czego dotyczy opisywana przez Panią "słaba pamięć" czy tylko zdarzeń w tamtym okresie, czy też widzi Pani trudności obecnie. Jaki jest jej charakter. Jeżeli miała Pani tomografię móżgu i nei ma tam niczego niepokojącego warto udać sie do psychologa na jedną - kilka rozmów ażeby przeanalizować kwestię głębiej. Jeżeli to Panią niepokoi warto jest tym sie zająć i otworzyć na możliwości, nie działać z tezą. Życzę owocnych rozmów
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.