Dzień dobry, (jestem dziewczyną) mam prawie trzynaście lat i ważę ok. pięćdziesiąt kg, mam sto sześć
1
odpowiedzi
Dzień dobry, (jestem dziewczyną) mam prawie trzynaście lat i ważę ok. pięćdziesiąt kg, mam sto sześćdziesiąt jeden centymetrów, jestem aktywna fizycznie, nie jem fast foodów ani nie piję gazowanych napojów, bo ich nie lubię. Piję bardzo dużo wody i jem do trzech razy dziennie (np. orzechy, owsianki, owoce, mięso, mleko migdałowe, chleb zjem rzadko a jeśli chodzi o słodkości to zjem czasem jakieś ciasto czy ciastka).
Jestem pewna, że moja dieta nie jest dobra, ale nie lubię mieć pełnego brzucha i nie lubię też jak mam nawet troche wystający brzuszek po zjedzeniu (dawno nie miałam też miesiączki i od kilku lat podejrzewam, że mam cukrzyce, nie wiem dlaczego). A mówiąc o przeszłości to bardzo lubiłam jeść, szczególnie mięso a cukru nie jadałam.
Mówiąc też o mojej psychice to łatwo się ostatnio wściekam bez powodu oraz rozpłakuję, np. myśląc o czymś co może się wydarzyć za wiele lat, np. o śmierci bliskiej osoby, mojego pieska lub nawet bez powodu (możliwe, że to przez to, że jestem w okresie dojrzewania). I dodatkowo moja prawie cała rodzina są lekarzami a mama uczy się długo psychologii, ale się nieodważyłam im o tym powiedzieć.
Ps. piszę to z ciekawości i trochę z zamartwienia o moje zdrowie. Nawet nie wiem czy to pytanie jest do dietetyka czy psychologa.. i ostatnie pytanie to- jak mam to wszytko powiedzieć rodzicom?
Jestem pewna, że moja dieta nie jest dobra, ale nie lubię mieć pełnego brzucha i nie lubię też jak mam nawet troche wystający brzuszek po zjedzeniu (dawno nie miałam też miesiączki i od kilku lat podejrzewam, że mam cukrzyce, nie wiem dlaczego). A mówiąc o przeszłości to bardzo lubiłam jeść, szczególnie mięso a cukru nie jadałam.
Mówiąc też o mojej psychice to łatwo się ostatnio wściekam bez powodu oraz rozpłakuję, np. myśląc o czymś co może się wydarzyć za wiele lat, np. o śmierci bliskiej osoby, mojego pieska lub nawet bez powodu (możliwe, że to przez to, że jestem w okresie dojrzewania). I dodatkowo moja prawie cała rodzina są lekarzami a mama uczy się długo psychologii, ale się nieodważyłam im o tym powiedzieć.
Ps. piszę to z ciekawości i trochę z zamartwienia o moje zdrowie. Nawet nie wiem czy to pytanie jest do dietetyka czy psychologa.. i ostatnie pytanie to- jak mam to wszytko powiedzieć rodzicom?
Cześć, widzę, że jest Ci trudno i martwisz się o swoje zdrowie. Twój sposób żywienia jest zdrowy, jednak brak miesiączki może sugerować, że jesz za mało. Warto w tej sprawie udać się do lekarza ginekologa, brak miesiączki może prowadzić do późniejszych zaburzeń hormonalnych, które źle wpływają na zdrowie i samopoczucie. Może spróbuj powiedzieć rodzicom, że chciałabyś porozmawiać z dietetykiem odnośnie tego, jak powinnaś się odżywiać w tym wieku, bo masz z tym pewne trudności? Jeśli wstydzisz się powiedzieć o wizycie u ginekologa, możesz poprosić dietetyka, żeby też porozmawiał z Twoimi rodzicami i powiedział im co warto zbadać i na co zwrócić uwagę. Możesz także porozmawiać z jakąś bliską Ci osobą o Twoich obawach ;) Ściskam Cię!
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.