Czy z fobią społeczną można się urodzić? Nie chodzi mi tylko o tendencje, ale o chorobę. Od najmłods

Dzien dobry,
co da Pani odpowiedź" tak" lub "nie" na to pytanie?
Konsultacja terapeutyczna może pozwolić zrozumieć to zagadnienie.
Pozdrawiam,
Bogna Gadomska Karwacka

Witam, może zacznę od tego ze fobia społeczna nie jest choroba w znaczeniu medycznym, lecz zaburzaniem w znaczeniu psychologicznym, to istotne rozróżnienie. Dalej pyta Pani czy można się z nią urodzić, to pytanie bardziej o temperament, który jak wiemy w znacznym stopniu dziedziczymy i tutaj odpowiedz w Pani sprawie, otóż możemy się urodzić ze skłonnością do czegoś, z temperamentem takim lub innym. W Pani przypadku zapewne odziedziczyła Pani cechy bardziej introwertywne, które być może zostały w dzieciństwie wzmocnione wychowaniem. Mam nadzieje, ze chociaż ciut jest jaśniej :) . Pozdrawiam serdecznie.

Dzień dobry,
fobia społeczna, jak wiele innych zaburzeń lękowych, jest często wynikiem złożonego wpływu zarówno czynników biologicznych, jak i psychicznych, które kształtują się w ciągu wczesnego dzieciństwa. Choć istnieje pewne biologiczne podłoże, które może predysponować do rozwoju tego rodzaju zaburzenia (np. genetyczne skłonności do lęku), ważnym elementem jest także doświadczenie emocjonalne i psychiczne, które człowiek przeżywa w początkowych latach życia. Można więc powiedzieć, że w pewnym sensie nie jest to choroba, z którą się rodzimy, ale może być wynikiem wczesnych doświadczeń, które zainicjowały lub zaostrzyły takie tendencje.

W psychoanalizie szczególną uwagę przykłada się do pierwszych relacji dziecka z matką lub innymi opiekunami. W okresie wczesnodziecięcym, kiedy dziecko uczy się, jak radzić sobie z emocjami, ważnym elementem jest sposób, w jaki opiekunowie reagują na jego potrzeby i jak tworzą atmosferę bezpieczeństwa emocjonalnego. W przypadku osób z fobią społeczną, bardzo istotnym czynnikiem może być brak poczucia bezpieczeństwa w relacjach wczesnodziecięcych, na przykład przez nadmierną krytykę, odrzucenie, bądź nieobecność emocjonalną rodziców, co mogło wpłynąć na poczucie własnej wartości i lęk przed oceną ze strony innych.

Przykładem może być teoria Melanii Klein, która sugeruje, że wczesne przeżycia, takie jak doświadczenie lęku przed odrzuceniem czy poczucie braku miłości, mogą prowadzić do wykształcenia obronnych mechanizmów, które w dorosłym życiu manifestują się w formie lęków, takich jak fobia społeczna. Z kolei teoria Carla Gustawa Junga podkreśla rolę nieświadomych konfliktów w kształtowaniu psychicznych mechanizmów obronnych, które mogą prowadzić do unikania sytuacji społecznych, jako sposobu na ochronę siebie przed percepcją bycia "złym" lub "nieodpowiednim".

Istnieją również badania psychologiczne, które wskazują, że czynniki genetyczne mogą predysponować do rozwoju lęków, a osoby z predyspozycjami genetycznymi do zaburzeń lękowych mogą rozwijać tendencje do fobii społecznej, zwłaszcza w kontekście niekorzystnych doświadczeń z wczesnego dzieciństwa. Badania dotyczące temperamentu również sugerują, że dzieci o bardziej wycofanym, lękliwym temperamencie mogą być bardziej narażone na rozwój tego rodzaju zaburzenia w późniejszym życiu, zwłaszcza jeśli ich otoczenie nie zapewni im wystarczającego wsparcia emocjonalnego.

Zatem, choć nie możemy "urodzić się" z fobią społeczną, to istnieje szereg czynników, zarówno biologicznych, jak i psychicznych, które mogą kształtować jej rozwój. Jeśli od wczesnych lat przeżywałaś trudności w relacjach społecznych i czułaś lęk przed byciem ocenianą, może to być skutkiem wczesnych doświadczeń, które wpłynęły na sposób, w jaki reagujesz na świat społeczny. W terapii kluczowe jest zrozumienie tych wczesnych doświadczeń i ich wpływu na Twoje obecne przeżywanie relacji międzyludzkich, co może pomóc w łagodzeniu lęków i nauce bardziej adaptacyjnych sposobów radzenia sobie z sytuacjami społecznymi.

Z wyrazami szacunku
Weronika Berdel (Pracownia Psychoterapii Wolne Myśli)