Chyba musze z tym do lekarza. Im bardziej się spowiadam i chodzę do komunii tym bardziej podobają mi

Jeżeli jest coś co przeszkadza Panu w szczęśliwym życiu lub coś co Pana niepokoi, warto skonsultować się z psychologiem/terapeutą. Będzie Pan mógł wtedy przyjrzeć się temu co Panu przeszkadza i będzie Pan wiedział jak sobie z tym poradzić, a także temu dlaczego spowiedź na Pana nie działa. Pozdrawiam ciepło!

Może to być niezaspokojona potrzeba seksualna, która jest podstawową potrzebą fizjologiczną, jak sen, odżywianie czy ruch fizyczny.

Być może ma Pan wewnętrzny konflikt między biologicznymi potrzebami a zaspokojeniem swojej duchowości, czy przekonaniami religijnymi. Każdy ma prawo poszukiwać swojej odpowiedzi na pytania.

Bardzo zachęcam do poszukania rozwiązania u psychoterapeuty lub seksuologa.

Powodzenia życzę,
MŁ

Z perspektywy psychologicznej, odczuwanie napięcia pomiędzy duchowymi praktykami a nasilającymi się pragnieniami cielesnymi nie jest zjawiskiem rzadkim. Proces uwewnętrzniania norm, wartości i zasad, zwłaszcza w kontekście praktyk religijnych, może prowadzić do powstawania nieuświadomionych napięć emocjonalnych. Tego rodzaju napięcie znajduje ujście w obszarach, które z jednej strony są dla jednostki silnie pociągające, a z drugiej mogą być źródłem poczucia winy, ambiwalencji lub wstydu.

Pojawiające się zainteresowanie postaciami, które reprezentują społecznie uznany ideał atrakcyjności, może być formą symbolicznego dążenia do ekspresji własnej tożsamości — być może tej, która dotąd nie znalazła pełnego wyrazu. Pragnienie życia spektakularnego, o którym wspominasz, może wskazywać na potrzebę nadania własnemu życiu kierunku, który wykracza poza dotychczasowe ramy.

Warto rozważyć, czy pragnienia, które się pojawiają, nie są odpowiedzią na głęboko zakorzenione poczucie braku, niedopełnienia, lub tłumienia aspektów własnej męskości. Być może w dotychczasowych doświadczeniach brakowało przestrzeni na autentyczne wyrażenie siebie w roli mężczyzny, rozumianej nie tylko jako kategoria biologiczna, ale jako osobiste przeżycie własnej siły, sprawczości i obecności w relacjach.

Tego rodzaju refleksja jest często początkiem procesu, w którym możliwe staje się rozpoznanie własnych potrzeb emocjonalnych, a następnie ich świadome integrowanie — bez konieczności odrzucania jednej sfery życia na rzecz drugiej.

W kontekście pracy terapeutycznej warto byłoby przyjrzeć się temu, w jaki sposób męskość była dotąd przez Ciebie doświadczana, wyrażana i czy miała możliwość pełnego rozwoju, czy raczej była poddawana wewnętrznej kontroli i ocenie.

Nie zawsze bowiem pragnienia są tym, co należy eliminować — często są one informacją o czymś, co w danym momencie potrzebuje uwagi, zrozumienia i świadomego przeżycia.