mgr Paulina Kuciak-Opas

Pracę w zawodzie zaczęłam od prowadzenia terapii logopedycznej w jednym z warszawskich przedszkoli. Praca z przedszkolakami sprawiała mi radość i dawała poczucie, że logopeda to nie tylko „specjalista od seplenienia” – to ktoś, kto uczy mowy i języka, pomaga niwelować problemy utrudniające prawidłową i skuteczną komunikację, a tym samym – pomaga funkcjonować w społeczeństwie. Niemniej, bardzo często miałam wrażenie, że moja praca w przedszkolu sprowadza się do naprawiania tego, co swoje przyczyny miało dużo wcześniej: w pierwszych dniach, tygodniach i miesiącach życia dziecka (a niekiedy nawet jeszcze przed jego narodzinami). Zaczęłam odczuwać potrzebę zmiany – chciałam zapobiegać, a nie tylko leczyć.

Intensywnie więc zaczęłam uzupełniać wiedzę i z każdym kolejnym szkoleniem czułam, że to jest to! Kontakt z wieloma specjalistami, uczestnictwo w kolejnych szkoleniach, dotyczących diagnozy i terapii logopedycznej noworodków i niemowląt oraz terapii karmienia, obserwowanie własnych dzieci, pomaganie znajomym rodzicom niemowląt i noworodków, wdrażanie w czyn nowo zdobytej wiedzy i umiejętności z zakresu wczesnej interwencji logopedycznej oraz podziwianie efektów terapii – wszystko to sprawiło, że zapragnęłam na co dzień tak właśnie pracować: pomagać rodzinom w trudnościach z szeroko rozumianym procesem karmienia niemowląt i wspierania ich rozwoju, już od pierwszych dni życia.

Każda kolejna Rodzina i mały Pacjent to dla mnie odrębna, wyjątkowa historia, to motywacja, by dalej poszerzać swoją wiedzę i umiejętności w różnych zakresach, dotyczących rozwoju dziecka (niekiedy daleko wykraczających poza ramy logopedii). Staram się, by moje podejście do małego Pacjenta i jego Rodziny było możliwie holistyczne. Dlatego też ogromnie cenię sobie współpracę z innymi specjalistami, bo widzę, jak wiele korzyści daje dziecku nasza skoordynowana pomoc. I jak wiele możemy się od siebie nawzajem uczyć. A wszystko po to, by wspierać Małego Człowieka już od pierwszych dni życia.