Feliks Błaszczyk

Wspaniały lekarz, cudowny człowiek,pełen empatii i zrozumienia. Dogłębnie analizuje badania, etapy i metody dotychczasowego leczenia. Przy tym bardzo delikatny, serdeczny w każdym momencie stara się podnieść chorego na duchu i zmienić jego sposób myślenia na pozytywny, dający siłę do walki z chorobą. Przy tym daje zabawne przykłady z życia - nawet osobistego, co bardzo pomaga choremu uwierzyć, że jemu też się uda... Mój mąż był w bardzo złym stanie psychicznym. Z powodu dotkliwego bólu, który go nęka od dłuższego czasu. Pan Doktor spowodował, że mąż uwierzył, że sam sobie może w dużym stopniu może pomóc tylko musi chcieć to
zrobić. Bardzo serdecznie dziękujemy Panie Doktorze i polecamy wizytę u Pana wszystkim , którzy potrzebują szczerej i mądrej diagnozy oraz cudownego wsparcia.

Cudowny,ciepły, otwarty na ludzi i ich problemy lekarz. Oby inni lekarze brali przykład z doktora Błaszczyka! !!! Panie doktorze wielkie dzięki! !!!!

Nic dodać, nic ująć jeżeli chodzi o poniższe komentarze. Pan Doktor wspierał cały czas mojego męża (nowotwór płuc) do końca jego dni. Po każdej wizycie u Pana Doktora, w męża wstępowała nowa siła i chęć do walki. Za to będę mu dozgonnie wdzięczna. Nie jest to lekarz z przypadku a z powołania. Oby było więcej takich osób w naszej "chorej" służbie zdrowia.

Podzielam zdanie "wnuczki"!!! Cudowny to mało powiedziane. Wierzyć się nie chce, że w dobie totalnego braku zainteresowanie pacjentem przez lekarzy, zwłaszcza tych z państwowej służby zdrowia /a ON takim jest/ - jest lekarz, który b e z i n t e r e s o w n i e i z ogromnym zaangażowaniem leczy swoich pacjentów. Jest Pan c u d o w n y doktorze !!!!

cudowny cudowny cudowny czlowiek/lekarz/specjalista.
prowadzil mojego dziadka w ostatnim roku jego walki z nowotworami (3 niezalezne od siebie- wiec syt. niestety byla przegrana). przy regularnych wizytach domowych stawal sie coraz bardziej czescia rodziny aniezeli stojacym z boku onkologiem. robil wszystko co w jego mocy azeby cierpienie zwiazane z koncowa faza choroby bylo jak najmniejsze. nie tylko medykamentalnie, ale takze i dlugimi rozmowami leczyl i usmierzal bol... wizyty domowe trwaly zwykle ponad godzine. czesto konczone wspolnym obiadem:) skrupulatnie kontrolowal dozowanie lekow przez dziadka jak i jego reakcje na nie. w jego ostatnim dniu zadbal o to, azeby dziadek, mimo wielu godzin agonii, nie cierpial w tym czasie. za to bedziemu mu wdzieczni do konca zycia...