mgr Emilia Kurek

Drenaż pneumatyczny z rodzaju zabiegów limfatycznych poprawiający krążenie limfy i krwi w ciele człowieka. Zabieg polega na naprzemiennym wtłaczaniu i wypuszczaniu powietrza z mankietów zakładanych na kończyny. Zalecany dla pacjentów z utrzymującymi się obrzękami kończyn dolnych lub górnych np. po mastektomii oraz dla sportowców przez działanie relaksacyjne i detoksykacyjne na mięśnie.

Metoda fizykoterapii, w której wykorzystuje się prąd stały lub zmienny. Działanie prądu wpływa na próg pobudliwości zakończeń nerwowych tym samym zmniejszając dolegliwości bólowe. Wykonujemy zabiegi z wykorzystaniem: prądów TENS, prądów interferencyjnych, prądu galwanicznego (także do zabiegu jonoforezy z użyciem leku).

Fizjoterapeuta rozwija, utrzymuje lub przywraca maksymalną sprawność i funkcjonalność pacjentom. W pracy wykorzystuje elementy kinezyterapii, fizykoterapii i masażu. Zwraca uwagę na prawidłową funkcję stawów i powięzi, wprowadza ćwiczenia które pomogą utrzymać efekty terapii – ćwiczenia stabilizacyjne, wzmacniające, poprawiające motorykę pacjenta. Fizjoterapia wykorzystywana jest w celu łagodzenia dolegliwości bólowych, przywrócenia zakresu ruchomości stawów i okolicznych tkanek, poprawy siły mięśniowej i korekcji wad postawy.

To dział rehabilitacji medycznej, która zajmuje się leczeniem zaburzeń w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego. Stosujemy terapię holistyczną – zabiegi obejmują nie tylko narząd żucia, ale również twarz, czaszkę, kręgosłup, miednicę i stopy. Fizjoterapię stomatologiczną coraz częściej stosuje się jako uzupełnienie leczenia ortodontycznego, dlatego że napięcie w obrębie twarzoczaszki może mieć wpływ na zgryz. Fizjoterapia stomatologiczna wykorzystywana jest u pacjentów z: szumami usznymi, uczuciem „guli” w gardle, bólami lub ograniczeniami ruchów żuchwy, nawracającym zapaleniem/bólem zatok, zgrzytaniem zębów, zaciskaniem zębów, bólami zdrowych zębów, drętwieniem/bólem twarzy, migreno podobnymi bólami głowy, zawrotami głowy, problemami z przełykaniem, żuciem, mówieniem, ziewaniem, trzaskami, przeskakiwaniem, niestabilnością przy otwieraniu/zamykaniu ust, bólami za gałką oczną, wrażeniem „wysadzania” oka z oczodołu, silnym łzawieniem.

Fizjoterapia uroginekologiczna zajmuje się profilaktyką, badaniem i leczeniem kompleksu miednicy. Fizjoterapeuta pomaga złagodzić dolegliwości bólowe i zrównoważyć napięcie tkanek miednicy, odcinka lędźwiowego i przepony. Terapia uroginekologiczna to coraz powszechniej stosowana metoda leczenia zachowawczego stanowiąca alternatywę dla zabiegów operacyjnych (zwłaszcza dla kobiet z obniżeniem narządów miednicy i nietrzymaniem moczu). Fizjoterapię uroginekologiczną wykorzystuje się u kobiet w trakcie ciąży jako przygotowanie do porodu, u kobiet po porodzie naturalnym lub cesarskim cięciu (praca z blizną), u kobiet z nietrzymaniem moczu, rozejściem spojenia łonowego lub kresy białej (mięśnia prostego brzucha). Takie działania wpływają na poprawę jakości życia pacjentek.

Metoda z zakresu zabiegów fizykalnych wykorzystująca właściwości promieniowania laserowego. Wpływa stymulująco na tkanki poprawiając ukrwienie. Ma działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe.

Masaż leczniczy to zabieg, który ułatwia i przyspiesza powrót do sprawności. Wykonany w odpowiednim tempie i z optymalną siłą zmniejsza uczucie napięcia i bólu mięśni kręgosłupa, karku i reszty ciała. Na pojawiające się dolegliwości wpływa połączenie układu mięśniowo-szkieletowego z narządami wewnętrznymi, więc napięcie w jednym systemie może wpływać na drugi i odwrotnie. Nie mniejsze znaczenie ma również stan emocjonalny i narażenie na stres. To w konsekwencji może przyczyniać się do powstania wad postawy, skolioz, zapalenia tkanek lub narządów oraz przeciążeń.

Zakłada, że organizm funkcjonuje jako całość - strukturalnie i funkcjonalnie. Osteopata opiera swoją pracę o manualne badanie i leczenie pacjenta. Łączy wiedzę z zakresu anatomii, fizjologii, biomechaniki i wielu innych. Poprzez szersze spojrzenie na pacjenta i powiązania pewnych systemów ze sobą stara się znaleźć przyczynę dolegliwości. Dzięki temu praca z pacjentem jest efektywna, a przy tym delikatna i przyjemna. Osteopatia wykorzystywana jest w leczeniu ostrych i przewlekłych zespołów bólowych układu kostno-stawowego i kręgosłupa, bólach migrenowych, szumach usznych, dolegliwościach układu trawiennego (np. zgaga, zespół jelita drażliwego, zaparcia), uroginekologicznego (np. bolesne miesiączki, po zabiegach ginekologicznych), krążenia i oddechowego. Sprawdza się także w leczeniu wad postawy i urazach okołoporodowych. Zabiegi osteopatyczne z powodzeniem stosuje się także u małych dzieci z asymetrią, kolkami, bólami brzucha.

Zakłada, że organizm funkcjonuje jako całość - strukturalnie i funkcjonalnie. Osteopata opiera swoją pracę o manualne badanie i leczenie pacjenta. Łączy wiedzę z zakresu anatomii, fizjologii, biomechaniki i wielu innych. Poprzez szersze spojrzenie na pacjenta i powiązania pewnych systemów ze sobą stara się znaleźć przyczynę dolegliwości. Dzięki temu praca z pacjentem jest efektywna, a przy tym delikatna i przyjemna. Osteopatia wykorzystywana jest w leczeniu ostrych i przewlekłych zespołów bólowych układu kostno-stawowego i kręgosłupa, bólach migrenowych, szumach usznych, dolegliwościach układu trawiennego (np. zgaga, zespół jelita drażliwego, zaparcia), uroginekologicznego (np. bolesne miesiączki, po zabiegach ginekologicznych), krążenia i oddechowego. Sprawdza się także w leczeniu wad postawy i urazach okołoporodowych. Zabiegi osteopatyczne z powodzeniem stosuje się także u małych dzieci z asymetrią, kolkami, bólami brzucha.

Suche igłowanie/dry needling to zabieg polegający na nakłuwaniu mięśniowopowięziowych punktów spustowych. Wykorzystuje się igły akupunkturowe. Suche igłowanie jest zupełnie innym zabiegiem od akupunktury dlatego, że terapię wykonuje się na mięśniach, powięzi lub okostnej, a nie na meridianach i punktach przepływu energii. Dokładny mechanizm igłowania nie jest znany jednak z badań wiemy, że daje podobny rezultat jak ostrzykiwanie kortykosteroidami, lekami przeciwbólowymi. Korzystniejszy efekt przeciwbólowy daje głębsze igłowanie obejmujące skórę, powięź, mięsień oraz wywołanie lokalnej odpowiedzi skurczowej – twitch, która zmniejsza spontaniczną aktywność elektryczną mięśnia i stymuluje mechanoreceptory. Wywołanie lokalnego przekrwienia i stymulacja włókien nerwowych uwalniających opioidy to kolejny korzystny wpływ zabiegu na tkanki. Suche igłowanie wykorzystuje się u pacjentów z zespołem bolesnego barku, ciasnoty podbarkowej, zespołem cieśni nadgarstka, łokciem tenisisty/golfisty. Z powodzeniem stosuje się je także u pacjentów z napięciowymi i migrenowymi bólami głowy, bólem kręgosłupa (np. rwa kulszowa), Igłowanie można wykonywać również w obrębie blizn pozostałych po operacji.

Podstawowym założeniem terapii cranio-sacralnej/czaszkowo-krzyżowej jest fakt, że ośrodkowy układ nerwowy i struktury z nim powiązane podlegają rytmicznego ruchowi, a jego prawidłowy przebieg jest bardzo istotny dla utrzymania pacjentów w zdrowiu. Ograniczenie tych ruchów może być powodem pojawiającego się bólu lub rozpoczynającego się procesu chorobowego, dlatego że ośrodkowy układ nerwowy reguluje pracę wszystkich narządów. Celem terapii jest przywrócenie prawidłowej ruchomości struktur ograniczających ten rytmiczny ruch w obrębie czaszki, kości krzyżowej oraz rozluźnienie restrykcji powięziowych. Terapeuta przy pomocy delikatnego ucisku wyczuwa ograniczenia i napięcia, a następnie uwalnia je przy pomocy odpowiednio dobranych technik. Terapia cranio-sacralna wykorzystywana jest u pacjentów z migrenami, bólami kręgosłupa, w stanach po zapaleniu opon mózgowych oraz w stanach nerwicowych, nadpobudliwości, zaburzeniach koncentracji u dzieci i dorosłych. Z powodzeniem stosowana w leczeniu wad postawy i dolegliwości stawów skroniowo-żuchwowych.

Terapia manualna czasem nazywana medycyną manualną lub chiropraktyką. Terapeuta wykorzystuje testy jako techniki diagnostyczne w celu znalezienia przyczyn dolegliwości w układzie kostno-stawowym, mięśniowo-więzadłowym i nerwowym. Następnie stosuje odpowiednie techniki terapeutyczne (manipulacje, mobilizacje, masaż poprzeczny, masaż funkcyjny, neuromobilizacje) w celu złagodzenia dolegliwości bólowych i poprawy biomechaniki ciała pacjenta. Techniki manualne mogą przypominać metody stosowane przez tzw. „kręgarzy” nazywane „nastawianiem”, różnica jest jednak ogromna! Terapię zawsze poprzedza dokładny wywiad i badanie przez co stosowane techniki są bezpieczne i ukierunkowane na konkretny segment czy staw. Terapia jest zawsze bezbolesna, z użyciem minimalnej siły terapeuty. Terapia manualna wykorzystywana jest w leczeniu bólu kręgosłupa (np. obecność przepukliny, ostry dysk, dyskopatia) i stawów obwodowych, bólu głowy, w celu poprawy zakresu ruchomości stawów po urazach lub zabiegach operacyjnych, w chorobie zwyrodnieniowej stawów.

Terapia wisceralna – Terapia wisceralna jest terapią jamy brzusznej i narządów wewnętrznych. Jej celem jest przywrócenie ich prawidłowego napięcia i ruchomości. Terapia odwołuje się do powiązań narządów wewnętrznych z układem mięśniowo-szkieletowym kręgosłupa i stawów. Napięcia przenoszone przez narządy spowodowane np. nieprawidłową dietą, zabiegami operacyjnymi lub procesem chorobowym mogą powodować ograniczenia ruchomości kręgosłupa lub kończyn. Często właśnie te problemy stają się przyczyną długo utrzymującego się bólu, trudnego do wyleczenia. Terapia wisceralna wykorzystywana jest u pacjentów zgłaszających różnego rodzaju dolegliwości z okolic jamy brzusznej – ból, uczucie pełności, mdłości, wymioty, biegunka, zaparcia. Stosuje się ją także u osób po zabiegach operacyjnych na jamie brzusznej np. usunięcie wyrostka lub pęcherzyka żółciowego gdzie blizny pozostałe po zabiegu mogą być przyczyną napięcia tkanek.

Zabieg wykorzystujący falę mechaniczną, która daje efekt mikro-masażu w obrębie tkanek. Ma działanie przeciwbólowe, rozluźniające, redukuje stan zapalny i przyspieszające gojenie. Zabieg najczęściej stosowany jest na blizny, ostrogę piętową i problemy zapalne stawu barkowego.

Terapia wad postawy łączy w sobie elementy osteopatii, terapii manualnej, wisceralnej, cranio-sacralnej i odpowiednio dobranych ćwiczeń. Korekcja najczęściej dotyczy małych i nastoletnich pacjentów. Wszystkie systemy organizmu są ze sobą powiązane dlatego zwracamy uwagę by terapia obejmowała całe ciało. Terapeuta rozluźnia zbyt napięte struktury, które mogą hamować wzrost i rozwój tkanek w danym obszarze, a następnie dobiera indywidualne ćwiczenia żeby utrwalić efekt terapii. Odpowiednie testy i zdjęcia pozwalają nam monitorować postępy i skuteczność wykorzystanych technik. Korekcja wad postawy wykorzystywana jest u pacjentów z płaskostopiem, stopą płasko-koślawą, kolanami koślawymi lub szpotawymi, asymetrią miednicy lub barków, obniżonym napięciem mięśni brzucha lub pośladków, asymetrycznymi lub odstającymi łopatkami, protrakcją głowy, diagnozowaną krótszą kończyną.