mgr Elżbieta Ciołek-Żelechowska

Od pewnego czasu na każdy problem zdrowotny moich dzieci reaguje płaczem nie umiem tego opanować

Dzień dobry,
Chciałabym poradzić się odnośnie sytuacji w zwiazku. Trwa on niezbyt długo, bo pół roku. Jednak od samego początku relacja rozwijała się dosyć burzliwie. Trudności w komunikacji ( na żywo z małymi wyjatkami było w porządku, nieporozumienia zdarzały sie glownie podczas komunikacji przez Internet). Zwykle były to bezpodstawne sprzeczki o "nic", zdarzało się że partner był zazdrosny( znaliśmy się z liceum, wtedy to on podobał się mi i chciałam go poznać, po kilku latach kontakt odnowil się i okazało się że teraz to on jest mocno nakręcony na to by mnie poznać, sam mówił że na początku był tak zafiksowany żeby się udało, że nawet nie był w stanie jeść..
Przechodząc do sedna. Mieliśmy niedawno okazję spędzić zesobą dużo czasu. Niestety mam wrażenie że kłótnie z Messengera zaczęły się przenosić do świata realnego. Partner potrafi używać takich sformułowań, zwrotów które pozornie są niewinne ale mają w sobie jakąś małą zadre, która jest w stanie mnie zranić. Zwykle takie "podsteksty" dosiegaja do moich słabych punktów, rzeczy które on wie, że jak powie to mnie zabola. Zwierzal misię wcześniej, że tak już było w poprzednich związkach, że często był to jego sposób na odreagowanie niepowodzeń np w życiu zawodowym. Taka postawa powoduje że ja zaczynam reagować obronnie, w momencie gdy uslulysze coś takiego zamykam się w sobie i nic nie mówię lub zdarzało się że gdy byliśmy to już naprawdę mocne słowa to wychodziłam w trakcie kłótni. On pod jej zawsze przychodzi, przeprasza mnie, mówi że widzi swój błąd, że widzi że znów rani kolejna osobę i że bardzo mu na mnie zależy A sytuacja z poprzednich relacji powtarza się. Partner ma bardzo źle relacje z ojcem, którego poznałam i który bardzo lubi dolowac własnego syna. Partner ma przez niego bardzo niskie poczucie wartości i to też często odbija się ma naszym związku, na różnych płaszczyznach. Nie jest łatwo funkcjonować z osobą która sama o sobie źle myśli.. po ostatniej kłótni gdy już naprawdę przesadził postawiłam mu ultimatum, albo zaliczy wizytę A najlepiej terapię u psychologa albo ja się wycofuje. Sama korzystałam z porad psychologa i wiem, jak wiele taka konsultacja może zmienić. Mam nadzieję, że to mu pomoże i nauczy się radzić sobie z emocjami, zacznie w końcu pozytywnie myśleć o sobie... Jednak ta wizyta przypada dopiero na koniec września A ja czasami mam już tego tak serdecznie dość, a jednocześnie nie chce zostawiać to z problemem samego, bo uważam że to bez sensu, ktoś musi mu w końcu pomóc, szczególnie że sam widzi problem... moje pytanie odnosi się do tego jak radzić sobie z takim zachowaniem ? Sama długo pracowałam nad pewnością siebie i nie chce jej w taki sposób stracić, jednocześnie chciałabym pomóc mu wyjść z tego stanu. Drugie pytanie to czy w ogóle da się z niego wyjść na dobre ? Czy takie zachowanie ma tendencje do nawrotow? Skoro robił tak od wielu lat czy teraz to może się zmienić? Czy to cecha charakteru czy jakiś schemat powielanyw głowie?
Bardzo proszę o odpowiedzi, Chciałabym w końcu zaznać w tym związku odrobinę spokoju A zastanawiam się czy nie wierzę w coś niemożliwego.. czy da sie to zmienić..
Z góry dziękuję za odpowiedzi i pozdrawiam