mgr Elżbieta Chudy

Olbrzymia część świata nie jest chrześcijańska i nie mają spowiedzi jak oni sobie radzą z poczuciem winy za uczynione zło? Czy nasz krąg cywilizacji łacińskiej charakteryzuje się tym że trzeba mieć czyste sumienie? Co jest lepsze czyste sumienie czy poczucie męskości? Czyste sumienie musi byc na 100% czy moze byc na 99% ?Z doświadczenia widze ze jak sie za priorytet stawia czyste sumienie to traci sie jakby troche kontrole nad zyciem, przestaje sie zyciem zarzadzac. Na polu walki jak zolnierze zabijaja przeciwnika to czy maja czyste sumienia? Maja poczucie winy ze kogos zabijaja a walczyc muszą. Nie jestem religioznawca ale protestanci chyba na kolanach sie nie spowiadaja a najwieksze kapitaly maja anglosasi i rzadza swiatem. :O Co Bog daje za czyste sumienie jak sie z czesci wladzy rezygnuje? Być drugim ale spójnym, też atrakcyjne to jest. Najlepiej wladze oddac kobiecie bo jest wyspowiadana i silna, niech ona decyduje. :P

Dzień dobry. Mam 27 lat. Chciałbym opisać to, co się u mnie dzieje i zapytać, czy to jest realne czy moje złudzenie? Bo trudno mi w tę wersję uwierzyć, ale myślę, że jest ona prawdziwa.

Zanim jeszcze zacząłem się masturbować, czyli do wieku 14 lat, bardzo podobały mi się/pociągały mnie kobiety. Tak do 14-15 lat. Następnie jednak zmieniło się to, zacząłem odczuwać pociąg seksualny tylko do mężczyzn. Stwierdziłem więc, że jestem gejem. Tak trwało przez wiele lat. W końcu to zaakceptowałem. Ale od jakiegoś czasu, im bardziej siebie akceptuję jako geja, tym bardziej brakuje mi w moim życiu kobiety (to tak jakby teraz odzywała się moja inna natura niż ta homoseksualna). Mam wrażenie, że teraz jestem na etapie odkrywania swojej heteroseksualności, inaczej tego ująć nie potrafię. Trochę to dla mnie nie do pojęcia, bo zazwyczaj odkrywa się bycie homo, będąc przeświadczonym o byciu hetero, nie odwrotnie. Ja byłem przez około połowę mojego życia przeświadczony, że jestem gejem. Czy naprawdę mogłem się aż tak pomylić?? Trudno mi w to uwierzyć, ale wygląda na to, że to się dzieje... Zawsze gdy jestem z facetem, brakuje mi tego pierwiastka kobiecego, przez co zbliżenia z osobami tej płci nie do końca mi się podobają. Chciałem nieraz stworzyć związek z facetem, ale nigdy z żadnym facetem nie potrafiłem się dogadać, ani tym bardziej być blisko. To jak jak bym ich podświadomie odrzucał, czego efektem było to, że ja zostawałem odrzucony, więc znajomość się kończyła na tym przeważnie. Zawsze na poziomie romantycznym było mi bliżej do relacji z kobietą. Jednak nie potrafiłem na kobiety otworzyć się seksualnie. Od jakiegoś jednak czasu chciałbym jednak zrobić to z kobietą. Podsumowując, chodzi mi o to, że niemal zawsze uważałem się za geja, ale teraz czuję, że nie odnajduję się w tym określeniu - nie potrafię więc w tej całej sytuacji się odnaleźć, jest to dla mnie sytuacja trudna. Gdyby się okazało, że jestem hetero, to sam nie wiem, czy bym się z tego cieszył. Raczej zadałbym sobie pytanie: To teraz jestem kim innym?

Chciałbym Państwa prosić o odniesienie się do tego. Czy takie sytuacje też się zdarzają? Czy to jest po prostu tak, że na tamten czas czułem się gejem, a teraz w określeniu się bliżej mi do hetero? I kolejne pytanie: Jak w tym wszystkim się odnaleźć? Czy samemu z czasem się w tym odnajdę, czy poprosić o pomoc psychologa?? Dziękuję za każdą odpowiedź, pozdrawiam.