lek. Cezary Jarek

Pełen profesjonalizm połączony z empatią i dobrym humorem. Lekarz przy którym każdy może czuć się bezpiecznie ale też ma świadomość, ze jest pod opieką profesjonalisty. Wysoka kultura osobista, świetny kontakt z lekarzem, cierpliwość. Polecam z całego serca dr !!

.
Fachowiec w każdym calu. Przykłada się do pracy i......podziwiam go za to,pamięta każdego pacjenta. Zadowolony z opieki ,jak coś to tylko do niego!

Bardzo dobry lekarz. Pomagał mi po operacji przepukliny, zalecił środki mało inwazyjne i tanie (maść za paręnaście złotych), która przyniosła poprawę. Dodatkowo człowiek bardzo sympatyczny i dowcipny. Lekarz, który słucha pacjenta i stara się mu pomóc.

Pan Dr. przyjoł mnie bez zapisania (miałam skierowanie pilne) pomiędzy pacjętami, byłlam w bardzo duzym bólu, odrazu zabrał mnie do zabiegowego i wykonał nieprzyjemny zabieg ( hemoroid ) bardzo delikatny, znieczulenie nie było przyjemne, bolało i oczywiście też się ruszłam i nie byłam spokojna ale tródno być spokojnym przy takim bólu, Pan doktor był cierpliwy, nie krzyczał :) spokojnie prosił zebym sie rozluźniła, szybko wykonał zabieg, odrazu poczułam ulgę!!! Miły człowiek, żartował i był uprzejmy ze przyjoł mnie bez kolejki, bo jednak źle ze mną było - a nie musiał tego zrobić. Dziekuję za opiekę medyczną Panu Cezaremu, oraz pani pielęgniarce ktora pomagała w niefajnym zabiegu !!!!

Doktor Cezary Jarek - dowód na to, że lekarz może być doskonałym specjalistą, który nie tylko nie każe na siebie czekać, ale przychodzi przed czasem, fantastycznym człowiekiem i osobą, która nie ulega przedstawicielom medycznym, zapisując wciskane przez nich leki, ale wystawia recepty na medykamenty niezbyt inwazyjne i rzeczywiście skuteczne. Że też istnieją jeszcze tacy lekarze! Dziwią mnie opinie na temat jego charakteru, bo dla mnie zawsze był w porządku. Nie dziwię się jednak, że zareagował na teksty typu "Pan jest dla mnie, a nie ja dla pana". Skoro ktoś zachowuje się, jak skończony cham, to dlaczego lekarz ma to tolerować?

Pierwszy lekarz, który zaczął na mnie krzyczeć po tym, gdy delikatnie ruszyłam nogą po wbiciu igły w palec do znieczulenia miejscowego. Pan Jarek zabrał się za wycinanie część paznokcia, gdy znieczulenie jeszcze w pełni nie zaczęło działać, o czym go poinformowałam. Czułam ból, wiłam się na łóżku, ale on brnął dalej. Jestem bardzo niezadowolona i na pewno nie wrócę do tego lekarza.

Pełny profesjonalizm, bardzo dobry fachowiec,stara się pomóc i leczyć pacjenta. Nie mam żadnych zastrzeżeń. Dziękuję

Dziwie się negatywnemu komentarzowi,każdy ma swój styl bycia lecz w przypadku wyżej wymienionego chirurga to nie mam żadnych zastrzeżeń,pełen profesjonalizm.Dziękuję.

Byłem już u niego kilka razy z różnymi urazami i dolegliwościami i muszę powiedzieć, że w przypadku tego lekarza, niestety, tak już jest, że za odtraszającą powierzchownością (tzn. mrukliwym głosem i wyrazem twarzy, zdradzającymi zły humor) stoi człowiek, który - z dobrym skutkiem - stara się pomóc pacjentowi i leczyć, trzeba więc być przygotowanym na to, że jego pytania o stan zdrowia nie są dla niego tematem do żartów. Jeżeli więc miałbym trafić do tzw. lekarza, który z miłym uśmiechem wprawdzie, jakąś przewrotną gadką i mydleniem oczu spławia każdego pacjenta, nawet go nie badając - a takich jest u nas wielu - to już wolę doktora Jarka.

Do kompetencji lekarskich nie mam zastrzeżeń. Niestety za swój kiepski humor wyładowuje się na pacjencie: podnosi głos, ma złośliwe teksty ("Nie jestem pani uczniem"), arogancję ("Niech pani już przestanie"), chamskość, poniżające traktowanie. Nie potrafi przyjąć, że źle się zachował. I nie ma z nim dyskusji.Przerobiłam to dzisiaj - nie polecam. Zaczęło się od tego, że na pytanie pana lekarza "jak tam noga?" odpowiedziałam, że żyje. No i to się nie spodobało temu panu. Cóż-nie każdy ma bardzo poważne podejście do różnych spraw, ostatecznie to ja miałam zwichniętą nogę:)I to mnie się dobry humor trzymał:) To nie powód, żeby fukać na pacjenta. Zaczęła się niemiła wymiana zdań: on nie chciał wysłuchać mego stanowiska,że nie tak powinien się zwracać do mnie, a ja grzecznie mu tłumaczyłam,żeby nie podnosił na mnie głosu. A na ostatnie moje słowa, że to nie ja jestem dla niego, a on jako lekarz dla mnie - pacjenta i że jest mi przykro tym, jak niemiło mnie potraktował, wycedził: "To niech jest pani przykro".