Zraniona bliskość po agresywnej terapii. Jak zaleczyć ranę i jak się odnieść do przyczyny? Terapeuci

Smuto się to czyta, aczkolwiek nie ma sytuacji bez wyjścia. Wydaje mi się, że najlepszym rozwiązaniem będzie poszukać terapeuty przy którym będzie się Pan/Pani czuł/czuła bezpiecznie i zrozumiana/y. Takie rzeczy się po prostu czuje i proszę sobie zaufać w tej kwestii. To pacjent nadaje tempo terapii, a terapeuta powinien dostosować styl pracy do możliwości pacjenta. Życzę wszystkiego dobrego.

Dzień dobry, z treści wiadomości wnioskuję, że terapia została zakończona? Myślę, że istotne byłoby omówić to co przeżywa pani/ pan w stosunku do terapeuty, to istotne przeżycia które, mogą ukazać nowe, ważne aspekty Pani/ Pana życia. Jeśli jest to niemożliwe, polecam poszukać nowego terapeuty bądź terapeutki.

Pozdrawiam serdecznie

Dziękuję za podzielenie się tym trudnym doświadczeniem. Zraniona bliskość po terapii, która miała pomagać, a zamiast tego wyrządziła krzywdę, jest szczególnie bolesnym doświadczeniem.

Proces leczenia takiej rany może obejmować kilka poziomów:

1. **Uznanie własnego bólu** - Pierwszym krokiem jest potwierdzenie własnego doświadczenia. To, co czujesz, jest uzasadnione. Zaufałeś/aś profesjonaliście, a Twoje zaufanie zostało nadużyte. Ta rana jest realna i zasługuje na troskę.

2. **Oddzielenie swojej wartości od zachowania terapeuty** - Agresywne, dyrektywne podejście terapeuty nie jest refleksją Twojej wartości. Problem leżał w nim, nie w Tobie.

3. **Stopniowe odbudowywanie poczucia bezpieczeństwa** - Może to oznaczać spędzanie czasu z osobami, przy których czujesz się bezpiecznie, angażowanie się w aktywności, które dają poczucie kontroli i przewidywalności.

4. **Przywrócenie granic** - Terapeuta, który przekraczał granice, mógł zaburzyć Twoje naturalne mechanizmy ochronne. Ważne jest ponowne ustalenie, co jest dla Ciebie komfortowe i bezpieczne.

Co do odniesienia się do przyczyny:

1. **Nie musisz konfrontować się z terapeutą** - Zwłaszcza jeśli jesteś osobą introwertyczną, wrażliwą i masz trudności z asertywnym wyrażaniem siebie. To nieprawda, że musisz "omówić to z terapeutą" - Twoje bezpieczeństwo jest ważniejsze.

2. **Pisemna forma komunikacji** - Jeśli czujesz potrzebę zamknięcia tej relacji, możesz rozważyć napisanie listu (który możesz wysłać lub nie).

3. **Wsparcie osoby trzeciej** - Jeśli zdecydujesz się na konfrontację, pomocna może być obecność zaufanej osoby lub innego profesjonalisty.

4. **Formalna skarga** - W przypadkach poważnego naruszenia etyki zawodowej, istnieje możliwość złożenia skargi do odpowiedniego stowarzyszenia zawodowego.

Znalezienie nowego terapeuty może być trudne po takim doświadczeniu, ale jeśli zdecydujesz się na ten krok:

- Przeprowadź wstępną rozmowę telefoniczną przed spotkaniem
- Zapytaj o styl pracy, podejście do terapii
- Zaufaj swojej intuicji - jeśli coś nie wydaje się właściwe, masz prawo poszukać dalej
- Rozważ terapeutę o podejściu bardziej dopasowanym do Twojej wrażliwości (np. terapia skoncentrowana na osobie, podejście psychodynamiczne)

Najważniejsze jest, byś pamiętał/a, że to nie Ty zawiodłeś/aś, nie spełniając oczekiwań terapeuty. To on zawiódł w swojej profesjonalnej roli, nie zapewniając Ci bezpiecznej przestrzeni terapeutycznej. Twoje potrzeby, wrażliwość i tempo pracy zasługują na szacunek i uważność.

Czy jest jakiś konkretny aspekt tej sytuacji, który szczególnie Cię niepokoi?​​​​​​​​​​​​​​​​