Witam serdecznie Państwa, czy jeśli osoba (byli znani tacy filozofowie) z "pesymizmem filozoficzny

Szanowny Panie / Szanowna Pani,

powołując się na freudowskie rozumienie zdrowia psychicznego - określa się je zwyczajowo jako zdolność do "miłości i pracy". Warto dodać, że we współczesnym rozumieniu zdrowia psychicznego istotna wydaje się również zdolność do odczuwania przyjemności i do zabawy (w ten sposób nie dajemy naszemu "id", wewnętrznemu dziecku, ugiąć się pod naporem surowego "superego" - odwołuję się tu do koncepcji struktury osobowości, w uproszczeniu - id - wewnętrzne dziecko, ego - wewnętrzny dorosły, superego - wewnętrzny rodzic - uosobienie norm społecznych).

Jeżeli jak Pan/Pani wspomniał/-ła, rzeczona osoba umie radzić sobie z rzeczywistością, a jej subiektywnie odczuwane samopoczucie czy poziom życiowej energii pozwala jej na sprawne funkcjonowanie w 4 obszarach życia (wg modelu równowagi psychoterapii pozytywnej) dba o swoje ciało, wywiązuje się ze swoich codziennych obowiązków zawodowych i domowych, dba o swój rozwój intelektualny, nawiązuje i utrzymuje satysfakcjonujące ją w liczbie jak i jakości - kontakty, dokonuje planów na przyszłość - nie widzę powodów do niepokoju.

Co do zasady diagnozujemy i poddajemy oddziaływaniom terapeutycznym osoby, które same się na to decydują, w wyniku subiektywnie odczuwanego cierpienia (wyjątkiem są tu oczywiście sytuacje przymusowej hospitalizacji osób ubezwłasnowolnionych z powodu braku zdolności do czynności prawnych czy powodowane przez daną osobę i zweryfikowane przez odpowiednie organy szkody społeczne). Osoby samodzielnie zmotywowane do terapii czy to psychoterapeutycznej czy farmakologicznej rokują znacznie lepiej niż delegowane do terapii przez rodzinę czy znajomych. Motywacja wewnętrzna jest w tej sytuacji kluczowa.

Pragnę wspomnieć również o tzw. 'zasadzie Goldwatera', sformułowanej przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne w 1973 roku, w myśl której nieetyczne jest diagnozowanie jakichkolwiek osób publicznych bez przeprowadzenia badań zgodnych z właściwymi psychiatrii standardami. Ponadto psychoterapeuci pracują z reguły w oparciu o kodeks etyczny Polskiego Towarzystwa Psychologicznego / Psychiatryczego. Wobec tego niedopuszczalne jest wystawianie diagnoz osobom, które: 1.nie proszą o to, 2.nie są do tego zmuszone nakazem prawnym, 3.nie są naszymi pacjentami / klientami, 4.w sprawach, w których nie posiadamy odpowiednich kwalifikacji, 5. dla rodziny i znajomych. Toteż obawiam się, że sprawa zdiagnozowania 'znanych filozofów' oraz osoby o której wspomina Pan/Pani w swoim pytaniu, nie może zostać rozstrzygnięta w takiej formie.

Pozdrawiam serdecznie i łączę wyrazy szacunku,

OBiałek