Witam, moja dziewczyna 3 miesiące temu doświadczyła traumatycznego przeżycia. Od tego czasu chodzi d

Dzień dobry,
Przede wszystkim ważne, aby dziewczyna rozumiała jaki ma być cel mówienia o traumatycznym przeżyciu. Pana dziewczyna ma prawo nie chcieć mówić o przeżyciu, które było dla niej trudne i nie ma co się jej dziwić. Czasami po traumie ważniejsze jest pozbycie się wszechogarniającego niepokoju, odzyskanie nadziei, itp, a nie samo wracanie do urazu. Nie zawsze jest dobry moment na opowiadanie i traumie. Niektórzy ludzie nawet po wielu latach nie chcą tego robić. Istnieją też różne nurty psychoterapii i przepracowywania trudnych doświadczeń, w razie potrzeby można wybrać np. inny nurt psychoterapii Warto też pamiętać, że psycholog niekoniecznie musi posiadać wiedzę o przepracowywaniu traum - tym zajmują się psychotraumatolodzy i psychoterapeuci. Psycholog może być psychoterapeutą lub psychotraumatologiem, ale nie musi. Warto też wiedzieć, że nie zawsze mówienie o traumie jest leczące. To zależy w jaki sposób ta trauma jest przepracowywana w trakcie opowiadania. Warto, aby Pana dziewczyna powiedziała specjaliście o swoich obawach. Specjalista powinien do tego się odnieść, pomóc się zmierzyć z niepokojem, porozmawiać o korzyściach i trudnościach w przepracowywaniu traumy. Rozmowa o niepokoju może być bardzo pomocna, dzięki temu uzyskana pomoc bywa bardziej adekwatna do potrzeb, a lęk może się obniżyć w pewnym stopniu. Jeśli specjalista reagowałby naciskiem, bez empatii (lub nie miałby przygotowania do pracy z traumą) wtedy warto zmienić specjalistę.

Witam, praca z traumą nie oznacza odtwarzanie i omawiania wszystkiego, Często prowadzi to do ponownej traumatyzacji i nie jest wskazana. Jeśli Pana dziewczyna czuła się po takich sesjach źle, była zmęczona, to warto aby omówiła to ze swoim psychologiem. Jeśli nie ma gotowości do dalszej pracy z tym wybranym specjalistą, to nie oznacza, że ma zaprzestać pracy w ogóle, może potrzebuje znaleźć osobę, przy której będzie czuła się bezpiecznie.